स्लाभेली भाषा परिवार

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट
(स्लाभिक भाषा परिवारबाट अनुप्रेषित)
स्लाभेली
स्लाभी
रैथानेस्लाभेली जाति
भौगोलिक
वितरण
मध्य यूरोप, पूर्वी यूरोप, र दक्षिणपूर्व यूरोप, साथै मध्य एसियाउत्तर एसिया (साइबेरिया) भरि
भाषिक वर्गीकरणभारोपेली भाषा परिवार
मूल-भाषाआदिम स्लाभेली
उपखण्डहरू
आइएसओ ६३९-२ / sla
प्रयोगशाला53 (phylozone)
ग्लोटोलगslav1255[१]
युरोपको राजनैतिक नक्सा जहाँ स्लाभिक भाषा राष्ट्रिय भाषा हो
  पूर्वी स्लाभेली भाषाहरू
  दक्षिण स्लाभेली भाषाहरू
  पश्चिम स्लाभेली भाषाहरू

स्लाभेली भाषाहरू भारोपेली भाषा परिवारको एक शाखा हुन् जुन मुख्यतया स्लाभेली मानिसहरू र उनीहरूका वंशजहरू द्वारा बोलिने गरिन्छ। तिनीहरू आदिम स्लाभेली भनिने आदिम भाषाबाट आएको मानिन्छ, जुन प्रारम्भिक मध्य युगमा बोलिने थियो, जुन बदलेमा पहिलेको आदिम-बाल्टो-स्लाभेली भाषाबाट आएको मानिन्छ।[२]

स्लाभेली भाषाहरू परम्परागत रूपमा (अर्थात्, अतिरिक्त भाषिक विशेषताहरूको आधारमा पनि) तीन उपसमूहहरूमा विभाजित छन्: पूर्व, दक्षिण र पश्चिम, जुन एकसाथ २० भन्दा बढी भाषाहरू गठन गर्दछ। यीमध्ये १० जनाले कम्तीमा १० लाख वक्ता र आधिकारिक हैसियत पाएका छन् जसमा उनीहरू मुख्यतया बोलिने देशहरूको राष्ट्रिय भाषाको रूपमा छन्: रूसी, बेलारूसी र युक्रेनी (पूर्वी समूहको), पोलिश, चेक र स्लोभाक (पश्चिम समूहको) र बुल्गेरियन र म्यासेडोनियन (दक्षिण समूहका पूर्वी सदस्यहरू), र सर्बो-क्रोएसियाई र स्लोभेनी (दक्षिण समूहका पश्चिमी सदस्यहरू)।[३]

मौलिक रूपमा बोलिने स्लाभेली भाषाहरूको वर्तमान भौगोलिक वितरणमा बाल्कन, मध्य र पूर्वी युरोप, र पश्चिमी साइबेरियादेखि रूसी सुदूर पूर्वसम्म सबै बाटो समावेश छ। यसबाहेक, धेरै स्लाभेली जातिका डायस्पोराहरूले संसारभरि आफ्ना भाषा बोल्नेहरूको पृथक अल्पसङ्ख्यकहरू स्थापना गरेका छन्। एक्काइसौं शताब्दीको सुरुतिर सबै स्लाभेली भाषाबोल्नेहरूको सङ्ख्या ३१ करोड ५० लाख अनुमान गरिएको थियो। यो युरोपको सबैभन्दा ठुलो जातीय-भाषिक समूह हो।

सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]

  1. Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, सम्पादकहरू (२०१७), "स्लाभेली", Glottolog 3.0, Jena, Germany: Max Planck Institute for the Science of Human History। 
  2. Dulichenko, Aleksandr Dmitrievich (१९८१), Slavyanskie literaturnye mikroyazyki. Voprosy formirovania i razvitia [Slavic Literary Micro-Languages. The Questions of their Founding and Development], Tallinn: Valgus। 
  3. Duličenko, A. D. (१९९४), "Kleinschriftsprachen in der slawischen Sprachenwelt" [Minor Languages in the Slavic Language World], Zeitschrift für Slawistik 39 (4), डिओआई:10.1524/slaw.1994.39.4.560