निगुरो
निगुरो भनेको एउटा नफुल्ने वनस्पति हो। नयाँ पलाएको कलिलो टुसाहरु जुन तरकारी रूपमा प्रयोगको लागि टिप्ने गरिन्छ।
बोटमा प्रत्येक निगुरोहरु नयाँ टुसा (सर्किनेट वर्नेसन) मा उम्रन्छ्न्। निगुरोहरू मौसमको सुरुमा टिपिने हुनाले, टुसा उम्रिनु अघि र यसको पूर्ण उचाइमा पुग्नु अघि, तिनीहरूलाई जमिनको एकदम नजिक काटिन्छ।[१]
बुट्यानबाट निस्कने निहुरोहरूमा प्याक्विलोसाइड, ब्रेकेन विषाक्ततासँग सम्बन्धित यौगिक, र थायामिनेस हुन्छ। सबै प्रजातिहरूमा प्याक्विलोसाइड हुँदैन, जस्तै डिप्लोजियम एस्क्युलेन्टम, पूर्वी एसियाका भागहरूमा नियमित रूपमा खपत हुने निगुरो हो जुन ब्राकेन (टेरिडियम एक्विलिनम) भन्दा फरक छ।
निगुरो घुमाउरो सजावट जस्तो देखिन्छ (जसलाई तार भएको) उपकरणको अन्त्यमा स्क्रोल भनिन्छ, जस्तै फिडल। यसलाई क्रोजियर पनि भनिन्छ, बिशपहरू प्रयोग गरिएको वक्र कर्मचारी पछि, जसको उत्पत्ति गोठालाको कुटिलमा हुन्छ।
विविधताहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]केही जातका निगुरोहरुको पातको तरकारीको रूपमा पकाएर खाइन्छ। यी मध्ये सबैभन्दा लोकप्रिय हुन्ः
- ब्र्याकेन, टेरिडियम एक्विलिनम, विश्वव्यापी रूपमा फेला परेको (यदि पूर्ण रूपमा पकाएको छैन भने विषाक्त)
- अस्ट्रिच फर्न, म्याट्युसिया स्ट्रुथियोप्टेरिस, विश्वभर उत्तरी क्षेत्रहरूमा पाइन्छ, र उत्तर अमेरिकाको मध्य/पूर्वी भाग
- लेडी फर्न, एथिरियम फिलिक्स-फेमिना, अधिकांश समशीतोष्ण उत्तरी गोलार्धमा।
- दालचिनी फर्न वा बकहर्न फर्न, ओस्मुन्डा सिनामोमिया, उत्तरी अमेरिकाको पूर्वी भागहरूमा पाइन्छ, यद्यपि अस्ट्रिच फर्न जत्तिकै स्वादिष्ट हुँदैन।
- रोयल फर्न, ओस्मुन्डा रेगालिस, विश्वव्यापी रूपमा फेला परेको
- मिडिन, वा स्टेनोक्लेना पलस्ट्रिस, सारावाक पाइन्छ, जहाँ यो स्थानीय स्वादिष्ट भोजनको रूपमा मूल्यवान छ [२]
- जेन्माइ वा फुल फुल्ने फर्न, ओस्मुन्डा जापोनिका, पूर्वी एसिया पाइन्छ।
- तरकारी फर्न, एथिरियम एस्क्युलेन्टम, एशिया र ओसिनिया पाइन्छ
स्रोत र बाली
[सम्पादन गर्नुहोस्]
मौसमी रूपमा उपलब्ध, निगुरोहरू दुवै फोर्ज र वसन्तमा व्यावसायिक रूपमा टिप्ने गरिन्छ। निगुरोहरू उठाउँदा, दिगो फसलका लागि प्रति बिरुवा/क्लस्टरको एक तिहाइ मात्र लिन सिफारिस गरिन्छ। प्रत्येक बोटले धेरैवटा टुप्पाहरू उत्पादन गर्दछ जुन फलहरूमा परिणत हुन्छ।
पाककला प्रयोगहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]- ↑ "'Tis the season...for fiddleheads!", newscentermaine.com (en-USमा), अन्तिम पहुँच २०२१-०५-०३।
- ↑ Paul P.K., Chai (अप्रिल २०१६), "Midin (Stenochlaena palustris), the popular wild vegetable of Sarawak", Agriculture Science Journal (Universiti Tunku Abdul Rahman) 2 (2): 18–20, मूलबाट २०१८-०५-२९-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २९ मे २०१८। वेब्याक मेसिन अभिलेखिकरण २०१८-०५-२९ मिति
मध्य युगको सुरुदेखि नै उत्तरी फ्रान्स धेरै भागमा निगुरो परम्परागत आहारको हिस्सा भएको छ, एसिया, [] र शताब्दीयौंसम्म मूल निवासी अमेरिकीहरू बीच पनि। [स्रोत नखुलेको][स्रोत नखुलेको]तिनीहरू रूसी सुदूर पूर्व आहारको एक हिस्सा पनि हुन् जहाँ तिनीहरू प्रायः शरद ऋतुमा जङ्गलीमा छानिन्छन्, जाडोमा नुनमा संरक्षित हुन्छन्, र त्यसपछि वसन्तमा खपत हुन्छन्।
एसियाली खाना
[सम्पादन गर्नुहोस्]इन्डोनेसियामा, युवा निगुरोको टुप्पो रिच, गलङ्गल, लेमनग्रास, बेसार पात र अन्य मसलाहरूसँग मिसाइएको नरिवलको चटनीमा पकाइन्छ। यो परिकारलाई गुलाई पाकिस वा गुलाई पाकु भनिन्छ, र इन्डोनेसिया मिनाङ्गकाबाउ जातीय समूहबाट उत्पन्न भएको हो।
फिलिपिन्स, डिप्लोजियम एस्क्युलेन्टम वा पाकोको युवा फ्रन्डहरू प्रायः टमाटर, नुनिलो अन्डा स्लाइसहरू, र साधारण भिनाइग्रेट ड्रेसिंगको साथ सलादमा बनाइन्छ।
पूर्वी एसियामा, जङ्गली निगुरो (टेरिडियम एक्विलिनम) तरकारीको रूपमा खाइन्छ, जसलाई जापानमा कोगोमी (कोगोमी), कोरियामा गोसरी (тилина), र चीन र ताइवान जुईकाई (телини) भनिन्छ।
कोरिया, एक विशिष्ट बान्चन (सानो साइड डिश) गोसरी-नामुल (тилинтиналь) हो जसमा तयार गरिएको डुकु निगुरोहरु हुन्छन् जसलाई साउट गरिएको छ। यो लोकप्रिय परिकार बिबिमबप, युकगेजाङ र बिन्डा-तेओकको पनि एक स्वाद हो। दक्षिण कोरियाको दक्षिणी टापु जेजु टापुमा, अप्रिलदेखि मेसम्म यसलाई सङ्कलन गर्ने एउटा परम्परा रहिआएको छ।
जापान, जङ्गली निगुरो एक बहुमूल्य परिकार हो, र निगुरोमा भुनाएर तरकारीमा कुनै पनि विषाक्त पदार्थलाई बेअसर गर्न प्रतिष्ठित छ। जापानमा, फुल फुल्ने डुकुको निगुरो
तीय खाना
[सम्पादन गर्नुहोस्]भारतीय उपमहाद्वीप, यो उत्तर र उत्तरपूर्वी डुकु हिमाली राज्यहरूमा पाइन्छ। त्रिपुरा राज्यमा, यसलाई कोकबोरोक भाषामा मुइखोन्चोक भनिन्छ। त्रिपुनिगुरोाएक भागको रूपमा फिडलहेड फर्न भाजाएर तयार गरिन्छ जसलाई साइड डिशको रूपमा प्रयोग गरिन्छ। मणिपुर यसलाई स्थानीय थाडोउ भाषामा 'चेकोह' भनिन्छ। यसलाई सामान्यतया कुखुरा, अन्डा, झिँगे वा अन्य प्रोटिनहरूसँग पकाइएर खाइन्छ।
मन्डी (हिमाचल प्रदेश) मा यसलाई लिङ्गड भनिन्छ र तरकारीको अचारका लागि प्रयोग गरिन्छ। हिमाचल प्रदेश कुल्लु उपत्यकामा यसलाई स्थानीय रूपमा लिङ्गरी भनेर चिनिन्छ र अचार लिङ्गरीको आचार बनाउन प्रयोग गरिन्छ। काङ्गडा उपत्यका यसलाई काङ्गडी बोलीमा लुङडु भनिन्छ र तरकारीको रूपमा खाइन्छ। चम्बा यसलाई "कसरोड" भनिन्छ। उत्तराखण्ड कुमाऊँ डिभिजन यसलाई लिम्ब्रा भनिन्छ। उत्तराखण्ड गढवाल डिभिजन यसलाई लङ्गुडा भनिन्छ र तरकारीको रूपमा खाइन्छ। दार्जिलिङ र सिक्किम क्षेत्रहरूमा, यसलाई निगुरो (निउरो) भनिन्छ र तरकारी साइड डिशको रूपमा सामान्य हुन्छ, प्रायः स्थानीय चीजसँग मिसाइन्छ र कहिलेकाहीँ अचार गरिन्छ। पश्चिम बङ्गाल दक्षिणी क्षेत्रहरूमा यसलाई ढेकी शक वा ढेकी साग भनेर चिनिन्छ।
असममा, यसलाई ढेकिया चक (आसाम திகியாயா சக்க்கா) भनेर चिनिन्छ, त्यहाँ यो एक लोकप्रिय साइड डिश हो। जम्मू र कश्मीरको जम्मू क्षेत्रमा, यसलाई कसरोद (कसरोद) भनिन्छ। सबैभन्दा प्रसिद्ध डोगरा परिकार कसरोड का आचार (निगुरोको डुकु अचार) हो। पुन्चमा यसलाई स्थानीय भाषामा 'कन्डोर' (कन्डोर) भनिन्छ। किश्तवाडमा यसलाई स्थानीय भाषा किश्तवार टेड (टेड) भनिन्छ। यसलाई सुक्खा तरकारीको अतिरिक्त तरकारीको रूपमा रोटी वा पराठा खानका लागि पकाइन्छ। जम्मू-कश्मीरको रामबन जिल्लामा यसलाई खाह भाषामा "धीड" भनिन्छ।
नेपाल यो निगुरो (निउरो) वा निङ्ग्रो (निङ्रो) भनिने मौसमी खाना हो। नेपाली खानामा प्रायः पाइने फिडलहेडका तिनवटा प्रजातिहरू छन्, सेतो हरियो तना भएको सेती नियुरो, गाढा बैजनी तना भएको काली नियुरो र ठुलो हरियो तना भएको तुलो नियुरो। यसलाई तरकारीको अतिरिक्त तरकारीको रूपमा प्रयोग गरिन्छ, प्रायः स्थानीय स्पष्ट मक्खनमा पकाइन्छ। यसलाई पनि छरिन्छ।
उत्तर अमेरिकी खाना
[सम्पादन गर्नुहोस्]अस्ट्रिच निगुरो (म्याट्युसिया स्ट्रुथियोप्टेरिस) स्थानीय रूपमा "फिडलहेड्स" भनेर चिनिन्छ, वसन्तमा उत्तरपूर्वी उत्तर अमेरिकाको भिजेका क्षेत्रहरूमा जङ्गली बढ्छ। पूर्वी क्यानाडा र मेन मालिसेट, मि 'कमाक र पेनोब्स्कट मानिसहरूले परम्परागत रूपमा फिडलहेडहरू काट्ने गरेका छन्, र तरकारीहरू 18 औं शताब्दीको सुरुमा एकेडियन बसोबास गर्नेहरूलाई र पछि संयुक्त साम्राज्यका वफादारहरूलाई 1780 को दशकमा न्यू ब्रन्सविक बसोबास गर्न थाले। फिडलहेड्स यी क्षेत्रहरूमा परम्परागत परिकार रहिरहन्छ, न्यू ब्रन्सविक, क्युबेक र मेनमा हुने धेरैजसो व्यावसायिक फसलहरू, र तरकारीलाई विशेष गरी न्यू ब्रन्सविचको प्रतीक मानिन्छ। उत्तर अमेरिकाको सबैभन्दा ठुलो उत्पादक, प्याकर र जङ्गली फिडलहेडको वितरकले 2006 मा पोर्ट कोलबोर्न ओन्टारियो पहिलो व्यावसायिक फिडलहेड फार्म स्थापना गर्यो। फिडलहेड उत्पादन गर्ने क्षेत्रहरू नोभा स्कोटिया, भार्मन्ट र न्यू ह्याम्पशायरमा पनि अवस्थित छन्। क्यानाडाको टाइड हेड गाउँ, न्यू ब्रन्सविकले आफूलाई "विश्वको फिडलहेड राजधानी" को रूपमा बिल गर्दछ।[१]
निगुरोहरू ताजा र फ्रोजन बेचिन्छन्। ताजा फिडलहेडहरू वसन्तमा केही हप्ताका लागि मात्र बजारमा उपलब्ध हुन्छन्, र धेरै महँगो हुन्छन्। तथापि, अचार र फ्रोजन फिडलहेडहरू केही पसलहरूमा वर्षभरि फेला पार्न सकिन्छ। तरकारी सामान्यतया तातो खानु अघि, होलान्डाइज सस, मक्खन, निम्बू, भिनेगर र/वा लसुन, वा सलाद वा मेयोनिज चिसो गरी उमालिन्छ, उमालिन्छ र/वा पकाइन्छ।
निगुरोहरू पकाउन, यो सल्लाह दिइन्छ चिसो पानीको धेरै परिवर्तनहरूमा धुनु अघि खैरो कागजी भुस हटाउन, त्यसपछि तिनीहरूलाई उमाल्नुहोस् वा भाप दिनुहोस्। उमाल्दा कटुता र ट्यानिन्स र विषाक्त पदार्थको मात्रा कम हुन्छ। रोग नियन्त्रण र रोकथाम केन्द्रहरूले सन् १९९० को दशकको सुरुमा फिडलहेड्ससँग धेरै खानाबाट हुने रोगका मामिलाहरू सम्बन्धित गरे। यद्यपि उनीहरूले फिडलहेड्समा विष पहिचान गरेनन्, त्यस केसको निष्कर्षले सुझाव दिन्छ कि फिडलहेड्सले खाना खानु अघि राम्ररी पकाउनु पर्छ। स्वास्थ्य अधिकारीहरूले पकाउन १५ मिनेट र १० देखि १२ मिनेट वाष्पीकरण भएमा सिफारिस गरेको खाना पकाउने समय हो। पेटभरी खानेहरूले सिफारिस गरेको खाना पकाउने विधि भनेको स्टीम बास्केटमा पातलो तह फैलाउनु र हल्का रूपमा स्टीम गर्नु हो, जबसम्म कोमल कुरकुरा हुँदैन। [स्रोत नखुलेको][<span title="This claim needs references to reliable sources. (May 2022)">citation needed</span>]
माओरी खाना
[सम्पादन गर्नुहोस्]माओरी मानिसहरूले ऐतिहासिक रूपमा पिकोपिको भनिने जवान फर्न अङ्कुरहरू खाए, जसले न्युजिल्यान्ड निगुरोका धेरै प्रजातिहरूलाई जनाउन सक्छ।
संविधानहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]निगुरोमा सोडियम कम हुन्छ, तर पोटेशियममा धनी हुन्छ।[२]
धेरै निगुरोहरुमा थाइमिन इन्जाइम पनि हुन्छ, जसले थाइमिनलाई तोड्छ। अत्यधिक मात्रामा सेवन गर्दा यसले बेरिबेरी निम्त्याउन सक्छ ।[३]
यसबाहेक, त्यहाँ केही प्रमाणहरू छन् कि निगुरोका केही प्रजातिहरू, उदाहरणका लागि ब्र्याकेन (टेरिडियम जीनस) विषाक्त छन्। सिकिमिक एसिड नष्ट गर्न फिडलहेडहरू पूर्ण रूपमा पकाउन सिफारिस गरिन्छ। अस्ट्रिच निगुरो (म्याट्युसिया स्ट्रुथियोप्टेरिस) क्यान्सर हुने ठानिएको छैन, यद्यपि त्यहाँ प्रमाण छ कि यसमा अहिलेसम्म अज्ञात विषाक्त पदार्थ छ।[४]
पनि हेर्नुहोस्
[सम्पादन गर्नुहोस्]- बोयी र शुकी दुई चिनियाँ राजकुमारहरू जो प्रसिद्ध रूपमा लामो समयसम्म उजाडस्थानमा निर्वासनबाट बाँचेका थिए
सन्दर्भहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]ढाँचा:Non-timber forest products
- ब्यारेट, एल. ई. र डिकेट, लिन। फिडेलमेनिया। WaveCloud निगमः 2014 आइएसबिएन ९७८-१-६२२१७-१६४-४ISBN 978-1-62217-164-4
- लियोन, एमी र लिन एन्ड्रिन। वर्मोन्टको भान्सामा एचपी बुक्स 1999। आइएसबिएन १-५५७८८-३१६-५आइएसबिएन 1-55788-316-5 pp 68-69।
- स्ट्रिकल्यान्ड, रोन। Vermonters: मुखबाट निम्न देशदेखि उत्तरपूर्वी राज्यसम्मका इतिहासहरू न्यू इङ्गल्याण्ड प्रेसः 1986। आइएसबिएन ०-८७४५१-८६७-९आइएसबिएन 0-87451-867-9
बाह्य लिङ्कहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]- फिडलहेड्स, मेन विश्वविद्यालय, 2018 मा तथ्यहरू
- ↑ A Field Guide to Canadian Cocktails, Toronto, २०१५।
- ↑ Bushway, A. A.; Wilson, A. M.; McGann, D. F.; Bushway, R. J. (१९८२), "The Nutrient Composition of Fresh Fiddlehead Greens", Journal of Food Science 47 (2): 666–667, डिओआई:10.1111/j.1365-2621.1982.tb10147.x।
- ↑ Evans, W. C. (१९७६), "Bracken thiaminase-mediated neurotoxic syndromes", Botanical Journal of the Linnean Society 73 (1–3): 113–131, डिओआई:10.1111/j.1095-8339.1976.tb02017.x।
- ↑ "Ostrich Fern Poisoning -- New York and Western Canada, 1994", Centers for Disease Control and Prevention, अन्तिम पहुँच ११ जुन २०११।