"अभिजाततन्त्र" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट
Content deleted Content added
सा वि. म.: हिज्जे ठीक (-राजनैतिक; +राजनीतिक)
सा बोट: स्वचालित पाठ परिवर्तन (- बाट +बाट )
पङ्क्ति १०: पङ्क्ति १०:
किंतु अभिजनको नियुक्ति कसरि हो? यदि जननिर्वाचन द्वारा, त त्यो एक प्रकारको जनतन्त्र हो। यदि अन्य कुनै प्रकारबाट , त अभिजन शासन संकीर्ण, स्वार्थी, दुर्विनीत र धनप्रिय हुन जान्छन् र आफ्नो क्षमतालाई परिवर्तित परिस्थितिका अनुरूप राख्न सक्तैनन्।
किंतु अभिजनको नियुक्ति कसरि हो? यदि जननिर्वाचन द्वारा, त त्यो एक प्रकारको जनतन्त्र हो। यदि अन्य कुनै प्रकारबाट , त अभिजन शासन संकीर्ण, स्वार्थी, दुर्विनीत र धनप्रिय हुन जान्छन् र आफ्नो क्षमतालाई परिवर्तित परिस्थितिका अनुरूप राख्न सक्तैनन्।


आज जनतन्त्र र अभिजाततन्त्रको प्रमुख समस्या यही हो कि कुनै प्रकार राज्यमा धनका वृद्धिशील प्रभावको निराकरण हो र जनसाधारण बुद्धिमान बाट वा परायण व्यक्तिहरूलाई आफ्नो शासक निर्वाचित गर्ने।
आज जनतन्त्र र अभिजाततन्त्रको प्रमुख समस्या यही हो कि कुनै प्रकार राज्यमा धनका वृद्धिशील प्रभावको निराकरण हो र जनसाधारण बुद्धिमानबाट वा परायण व्यक्तिहरूलाई आफ्नो शासक निर्वाचित गर्ने।


== सन्दर्भ ग्रन्थ ==
== सन्दर्भ ग्रन्थ ==

१८:४१, ३१ अगस्ट २०२० जस्तै गरी पुनरावलोकन

अभिजाततन्त्र (अरिस्टक्रैसी) त्यो शासनतन्त्र हो जसमा राजनीतिक सत्ता अभिजनका हातमा हो। यस सन्दर्भमा "अभिजन"को अर्थ हो कुलीन, विद्वान, सद्गुणी, उत्कृष्ट। पश्चिममा "अरिस्टक्रैसी"को अर्थ पनि लगभग यही हो। अफलातून (प्लेटहरू) र उनको शिष्य अरस्तूले आफ्नो पुस्तकहरूमा अरिस्टाक्रैसीलाई बुद्धिमान, सद्गुणी व्यक्तिहरूको शासनतन्त्र मानेका छन्।

परिचय

अभिजाततन्त्रको उल्लेख प्राय: अनेक देशहरूका इतिहासमा भेटिन्छ। विद्वानहरूको मत हो कि भारतमा पनि प्राचीन कालमा केही अभिजाततन्त्र थिए। अफलातूनको सुविख्यात पुस्तक "रिपब्लिक"मा वर्णित आदर्श नगरव्वयस्था सर्वज्ञ दार्शनिकहरूको अभिजाततन्त्र हो। यिनी दार्शनिकहरूको लागि अफलातूनले कौटुंबिक र सम्पत्ति सम्बन्धी साम्यवादको व्यवस्थाको हो।

राज्यदर्शनका इतिहासमा धनिकतन्त्रलाई पनि कहिले काँही अभिजाततन्त्र मानिएको छ। यसका दुइ कारण छन्। प्रथम, दुवैमा शासनसत्ता एक व्यक्ति या समस्त वयस्क नागरिकहरूका हातमा न भएर थोरै व्यक्तिहरूका हातमा हुन्छ। दोस्रो, केहीको मत हो कि धनसञ्चय चरत्रिवान नैं गर्न सक्त छन् र यस प्रकार त्यो सद्गुणको अभिव्यक्ति हो। अनेक आधुनिक समाजशास्त्रीहरूको मत हो कि राजतन्त्र र जनतन्त्रमा पनि वास्तवमा संप्रभुता थोरै व्यक्तिहरूका नैं हातमा हुन्छ। राजालाई शासन सञ्चालनको लागि चतुर राजनीतिज्ञहरूको सहायतामा निर्भर रहन पर्दछ। जनतन्त्रमा पनि प्राय: सामान्य जनतालाई राजनीतिमा रुचि हुँदैन, त्यो अनुगामी हुन्छ। शासनको बागडोर जनतन्त्रमा पनि चतुर राजनीतिज्ञहरूका नैं हातमा हुन्छ्न् र उनी धनी होते छन्। वास्तविक राजनीतिक प्रक्रियामा जुन संम्पन्न छन्, त्यहि चतुर छन्, त्यहि राजनीतिज्ञ छन्, प्रशासन र राजनीतिक दलबंदीमा तिनैको सिक्का चल्दछ।

किंतु अभिजनको नियुक्ति कसरि हो? यदि जननिर्वाचन द्वारा, त त्यो एक प्रकारको जनतन्त्र हो। यदि अन्य कुनै प्रकारबाट , त अभिजन शासन संकीर्ण, स्वार्थी, दुर्विनीत र धनप्रिय हुन जान्छन् र आफ्नो क्षमतालाई परिवर्तित परिस्थितिका अनुरूप राख्न सक्तैनन्।

आज जनतन्त्र र अभिजाततन्त्रको प्रमुख समस्या यही हो कि कुनै प्रकार राज्यमा धनका वृद्धिशील प्रभावको निराकरण हो र जनसाधारण बुद्धिमानबाट वा परायण व्यक्तिहरूलाई आफ्नो शासक निर्वाचित गर्ने।

सन्दर्भ ग्रन्थ

  • अरस्तू : राजनीति (भोलानाथ शर्मा द्वारा अनुवाद);
  • जायसवाला, के.पी. : " हिंदू पालटी";
  • अफलातून : आदर्श नगरव्यवस्था (भोलानाथ शर्मा द्वारा अनुवाद);
  • लुडोविसी, ए.एम. : दि डिफेंस औव अरिस्टक्रैसी