"प्रेमा शाह" का संशोधनहरू बिचको अन्तर

प्रेमा शाह
प्रेमा शाह
प्रेमा शाह
जन्म	गिरिराजलक्ष्मी शाह; जुलाई ९, १९४५; श्रीपुर, वीरगञ्ज
मृत्यु	२० डिसेम्बर २०१७ (उमेर ७२); साल्टलेक, अमेरिका
राष्ट्रियता	नेपाली
नागरिकता	नेपाली
शिक्षा	एम.ए.
पेशा	शिक्षण, लेखन
चिनारीको कारण	उपन्यास, कथा, बालसाहित्य
उल्लेखनीय कार्य	पहेँलो गुलाफ, विषयान्तर, आकाश विभाजित छ (संयुक्त लेखन), मम्मी, जिन्की र जोकर, मन्टुकी बज्यैको कथाको पेटारो, इन्द्रधनुष, रङ्गीचङ्गी कथाहरू
गृहनगर	वीरगञ्ज
सन्तान	जल शाह
मातापिता	पूर्णेन्द्रविक्रम शाह, अरुणा शाह

अन्तरक्रियात्मक रूपमा इतिहास हेर्नुहोस्

← अघिल्लो भिन्नता पछिल्लो भिन्नता →

Content deleted Content added

दृश्यात्मकविकिपाठ

Inline

११:५९, ७ फेब्रुअरी २०२१ जस्तै गरी पुनरावलोकन

प्रेमा शाह (अङ्ग्रेजी: Prema Shah) को जन्म सन् १९४५, जुन २९ विक्रम सम्बत्: २००२ आषाढ १६ गते शुक्रबार भएको हो ।^[१] उनी प्रेम र यौनलाई अङ्गिकार गरी वीसको दशकमा नेपाली साहित्यमा यौटा नयाँ युगको शुरुवात गर्ने प्रख्यात साहित्यकार मानिन्छिन् ।^[२]

जीवनी

प्रारम्भिक जीवन

कथाकार प्रेमा शाहको जन्म संवत् २००२ असार १६ गते शुक्रबार वीरगञ्जको श्रीपुरमा भएको थियो । यिनको चिनाको नाउँ गिरिराजलक्ष्मी शाह हो । जन्मेको चौध दिनमा उनका बुबा पूर्णेन्द्रविक्रम शाह तथा आमा अरुणा शाहको ममतामयी न्यानो काखबाट अलग्याएर यिनलाई वीरगन्जबाट काठमाडौंस्थित उनको मावलीघर ल्याइएको थियो । बाल्यकालदेखि गीतसङ्गीत र नृत्यमा उनको रूचि देखिन्छ । उनी धाईआमाको लालनपालन र स्याहारसुसारमा हुर्किएकी थिइन् ।^[१]

शिक्षा

प्रेमा शाहले मावलीघरमा पढ्ने, जान्ने र हुर्कने अनुकूलता प्राप्त गरिन् । उनले मावलीमा नै कखरा पढिन् । यिनलाई पढाउन मामाघरमै अलगअलग विषयका बेग्लाबेग्लै शिक्षक नियमित रूपमा आउने गर्थे । घरमा राम्ररी पढ्नलेख्न जानेपछि यिनलाई पाटन हाईस्कुलको बिहानको कक्षामा एकैचोटि छैटौँ कक्षामा भर्ना गरियो । प्रेमाले एक वर्ष पाटन हाईस्कुलमा पढेपछि त्यस स्कुलको बिहानका सम्पूर्ण कक्षा मदन मेमोरियल स्कुलमा सरे । त्यसपछि उनी पनि मदन मेमोरियल स्कुल जान थालिन् । अनि उनी पाटनको त्रिपद्म स्कुलमा भर्ना भइन् । त्यसपछि यिनलाई पाटन, मङ्गलबजारस्थित आदर्शकन्या निकेतनमा पु¥याइयो । यसरी स्कुले शिक्षा लिने क्रममा विभिन्न ठाउँमा चाहारेर यिनले २०१६ मा एस्. एल्. सी. उत्तीर्ण गरिन् । उनले पाटन कलेजबाट प्रवीणता प्रमाणपत्र तह र स्नातक गरिन भने त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट स्नातकोत्तर गरिन् ।^[१]

कार्य जीवन

जीवन धान्ने क्रममा उनले विभिन्न विद्यालयमा मुख्यतया अंग्रेजी र नेपाली एवं कहिलेकाहीँ इतिहास पढाएर दिन काटिन् । यस क्रममा उनी सर्लाही, वीरगञ्ज र नेपालगञ्जमा समेत बसिन् । यसै क्रममा उनले सुरुमा वीरगन्जको ठाकुरराम क्याम्पस र पछि नेपालगन्जको महेन्द्र बहुमुखी क्याम्पसमा पनि पढाइन् । पेसामा आबद्ध भएको अन्तिम पहरमा उनी वीरगञ्जमा नै रहिन् । त्यहाँ उनले साहित्यिक र सांस्कृतिक सङ्गठन पनि गरिन् । उनैले त्यहाँ ‘नारायणी वाङ्मय प्रतिष्ठान’ खोलिन् र त्यस संस्थाको आफै अध्यक्ष पनि भइन् । अन्त्यमा छोरीलाई लेखाउँदै पढाउँदै प्रेमा शाह पुनः काठमाडौंमा आइन् ।^[१]

व्यक्तिगत जीवन

प्रेमा शाहको यौवनावस्था र गार्हस्थ्य जीवन भने त्यति राम्रो भने भएन । साहित्यिक व्यक्तित्व झैं नै यिनको शारीरिक बनोट र रूप पनि वर्णनीय थियो । भारतका जमिन्दार जे.पी. शाहीसँग २०२८ साल असार १८ गते यिनको विवाह भयो ।^[३] बिहेपछि प्रेमा शाह बनारस पढ्न गइन् । उनी बनारसमा पढ्न बस्ता शाहीले उनलाई धूमधाम सहयोग पनि पुर्‍याएका थिए । त्यसै समयमा उनले बनारस हिन्दू विश्वविद्यालयबाट बाटिक पेन्टिङ्गमा डिप्लोमा गरिन् । साथै त्यहाँ उनले सेरामिक्सको पनि अध्ययन गरिन् । तर शाही दम्पती नेपाल फर्केपछि लगत्तै यिनीहरूको पारपाचुके भयो ।

लोग्नेसँग सम्बन्धविच्छेद भएपछि कलासम्बन्धी अध्ययन गर्न उनी जापानतिर लागिन् । त्यहाँबाट फर्केपछि प्रेमा शाहले काम खोजिन् र बानेश्वरको एभरेस्ट सेराटन होटलमा जागिर खान थालिन् । त्यसै बीचमा उनको परिचय आर.एम. कर्माचायर्सँग भयो ।२०३८ मा उनीहरूले बिहे गरे । बिहे गरेको एक वर्षपछि जल शाह छोरीका रूपमा जन्मिइन् ।^[१]

लेखनमा जस्तै जीवनमा पनि उनी विद्रोही रहिन्, पुरुष अत्याचार सहेर बसिनन् । त्यसपछि उनी आफ्नी छोरी जल शाहको व्यक्तित्व बनाउनतिर लागिन् । जल शाह राष्ट्रियस्तरकी अभिनेत्री भइन् र चर्चित पनि भइन् ।^[४]

साहित्यिक यात्रा

प्रेमा शाहले पढ्दै साहित्यसृजना गर्दै गरिन् । नेपाली भाषासाहित्यमा प्रेमा शाह कलिलै उमेरदेखि नै चर्चित भइन् । यी मदन मेमोरियल स्कुलमा पढ्दै गर्दा ‘शारदा’ पत्रिकाका लागि रत्नध्वज जोशीले यिनको एउटा रचना लिएर गएका थिए । वि.सं. २०१६ मा ”शारदा” मा ‘प्रतिक्रिया’ शीर्षकको कथा प्रकाशित गरी नेपाली साहित्याकाशमा उनी सर्वप्रथम झुल्केकी थिइन् । त्यसपछि विभिन्न पत्रपत्रिकामा यिनका लेखरचना, कथा, कविता प्रकाशनमा आइरहे ।^[१]

लेखनको शुरुवात कालमा कथा र कविता दुवै विधामा कलम चलाउने प्रेमाले कथामा वढी झुकाव राखिन् र पहेंलो गुलाफ कथाको प्रकाशनपश्चात नेपाली साहित्यमा त्यसले खल्वली नै मच्चाएको थियो र वि.सं.२०२३ सालमा पहेंलो गुलाफ शिर्षकमै ८ कथाको सङ्ग्रह रत्न पुस्तक भण्डारवाट प्रकाशन भयो र २०२८ सालमा अरु १० कथाहरूको सङ्ग्रह विषयान्तर पनि रत्न पुस्तकवाटै प्रकाशन भयो ।^[२]

यिनले पुस्तकाकार रूपमा ‘पहेँलो गुलाफ’ (कथासङ्ग्रह : २०२३) निकालेर नेपाली कथासाहित्यमा यौन आकर्षण प्रस्तुत गरेकी छिन् । ‘पहेँलो गुलाफ’को प्रकाशन नेपाली भाषासाहित्यमा यौनमनोवैज्ञानिक कथाको एउटा सशक्त उपलब्धी थियो । ‘विषयान्तर (कथासङ्ग्रह : २०२८) पनि उनको दोस्रो यौन कथासङ्ग्रह हो । विषयान्तरमा प्रेमा शाहले सुरुमै लेखिन् ‘त्यसपछि उसले पेट बोकी र लोग्नेलाई राम्रो असर दिई, ‘हाम्रो परिणति ।’ तर लोग्ने केही बोल्दै बोलेन उ मात्रै केही दिनसम्म एकनासले त्यस परिणतिलाई लिएर फलाक्दै रही । अनि भित्रभित्र लाजले खुम्चिँदै गई । लोग्नेले एकचोटि पनि उसको पेटलाई लिएर कुरा गरेन् । उसले लोग्नेको अनुहारमा कुनै भाव परिवर्तन पनि देखिन । खाली ऊ एक्लै पेट हल्लाएर हिँड्न थाली र त्यस्तै पेटको बोझ लिएर बस्न थाली । शायद उसले पेट बोक्नैपथ्र्यो त्यसपछि उसले ‘हाम्रो परिणति’ को बखान गर्न छोडिदिई ।’ ‘ऊ आफैलाई सम्झाउन थाल्छे लोग्ने उसको हक होइन् । उसको त्यो बढेको पेटसित लोग्नेको नाता पनि छैन ।’ प्रेमा शाहले ‘ममी’ नामक उपन्यास पनि लेखिन् जुन यौन आकाशमै नाचेको पाइन्छ । यसका साथै ‘आकाश विभाजित छ’ नामक उपन्यास चाहिँ यिनले अरू चारजना स्रष्टाको सहभागितामा लेखिन् । प्रेमा शाहले साहित्यको सृजना गर्दै जाँदा केही बालउपन्यास र बालकथासङ्ग्रहहरु पनि लेखिन् । उनले उमेर छिप्पिन थालेपछि बालकथा र उपन्यास लेख्न थालेको देखिन्छ । उनका ६ वटा बालकथासङ्ग्रह र ३ वटा बालउपन्यास प्रकाशित छन् ।^[५]

प्रेमा शाह आफ्नो कविता ‘सूर्यसँग संभोग’ र ‘पहेंलो गुलाब’, ‘लोग्ने’ आदि कैयौँ कथामार्फत एउटा ‘बोल्ड’ लेखिकाको रूपमा पनि अत्यन्त चर्चित थिइन् । प्रेमाका समकालिन लेखक डा.ध्रुवचन्द्र गौतम उनलाई विद्रोही साहित्यकारका रूपमा सम्झन्छन् र नेपाली साहित्यमा पारिजातपछि सबैभन्दा अब्बल कथा लेखकका रूपमा लिएको बताउछन् ।^[४]^[६]

मृत्यु

नेपाली साहित्यमा यौन मनोविज्ञान र विशेषत फ्राइडियन शिल्पी भित्र्याउने प्रखर कथाकार प्रेमा शाहको ७३ वर्षको उमेरमा अमेरिकाको युटाह राज्यको साल्टलेकस्थित इन्टर माउन्टेन हस्पिटलमा बुधबार निधन भयो ।^[२]^[६]^[७]^[८]

लेखनशैली

कथाकार प्रेमा शाहले मानवजीवनका विभिन्न पक्ष खास गरी मनोजगतका विविध पक्ष र स्थितिका बारेमा पनि सुन्दर कथाहरू लेखेकी छन् । विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला तथा भवानी भिक्षुले स्थापित गरेको मनोवैज्ञानिक धारा त्यसमा पनि फ्रायडवादी धारालाई अझ विस्तारित गर्ने कार्यमा कथाकार प्रेमा शाहको भूमिका उल्लेखनीय रूपमा रहेको छ । नेपाली नारीका मानसिक आरोह–अवरोहलाई प्रभावकारी शैलीद्वारा विचारोत्तेजक रूपमा व्यक्त गर्न उनी सिपालु छन् । शैलीगत विविधता तथा जटिल मनोदशाका साथै अतृप्त कामवासनाको चित्रण प्रेमा शाहका कथाका विशेषता हुन् । यौनलाई स्पष्ट रूपमा अभिव्यक्ति गर्न रुचाउने उनका अधिकतम कथाहरू अतियथार्थवादी बन्न पुगेका देखिन्छन् ।

उनी लघु र मध्यम संरचनामा आबद्ध यिनका उपन्यासमा प्रेम, दया, सहानुभूति, वात्सल्य, सद्भाव, रिस, डाहा, षड्यन्त्र, ईष्र्याजस्ता मानवीय प्रवृत्तिलाई विषयवस्तुको रूपमा समेटेर नाटकीय रूपमा प्रस्तुत गरिएको गर्छिन् । तस्करी, देहव्यापार, धोका, षड्यन्त्र आदि आदिलाई समाजबाट हटाई स्वस्थ समाजको निर्माणको चाहना राखिएका यिनका उपन्यासमा रहस्यको पनि प्रस्तुतिका साथै विधवाले पुनर्विवाह गर्न पाउने वातावरणको सिर्जना हुनुपर्ने भाव अभिव्यञ्जित यिनका उपन्यासमा सत् पक्षको विजय र असत् पक्षको पराजयलाई देखाउँदै स्वच्छ, पवित्र र हार्दिक प्रेमको स्वरूपलाई देखाइएको पनि पाइन्छ ।^[३]

लेखन एवम मुख्य कृतिहरू

कथासङ्ग्रह

पहेँलो गुलाफ (२०२३)
विषयान्तर (२०२८)

उपन्यास

आकाश विभाजित छ (संयुक्त लेखन : वि.सं. २०३२)
मम्मी (२०४०)

बाल-साहित्य

बाल-कथासङ्ग्रह

जिन्की र जोकर (२०४०)
मन्टुकी बज्यैको कथाको पेटारो (२०४०)
इन्द्रधनुष (२०४२)
रङ्गीचङ्गी कथाहरू (२०४५)
राम्रो काम (२०५१)
रेका केही कथा (२०५१)

बाल-उपन्यास

रामेको कथा (२०४२)
आनन्दको आविष्कार (२०४३)
मनु र भँगेरा (२०४३

सम्पादित, अनूदित र फुटकर कृति

उज्यालो (बाल पत्रिका : सम्पादन)
विभिन्न पत्र–पत्रिकाहरूमा कथा, कविता, निबन्ध, लेख आदि प्रकाशित

पुरस्कार/मान-सम्मान/पदक

मैनाली कथा पुरस्कार
मैना पुरस्कार

सन्दर्भ सामग्रीहरू

↑ ^१.० ^१.१ ^१.२ ^१.३ ^१.४ ^१.५ कोइराला, कृष्णप्रसाद (४/२७/२०१२), "नारीमनकी कथाकार प्रेमा शाह र उनको ‘पहेँलो गुलाफ’ कथाको विश्लेषण", sahityaghar.blogspot.in, निहारिका, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ ^२.० ^२.१ ^२.२ "प्रेमा शाह युगको अन्त्य", vpkonlinenews.com, विश्वपरिक्रमा, डिसेम्बर २१, २०१७, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ ^३.० ^३.१ लुइटेल, लीला (डिसेम्बर ३०, २०१७), "साहित्यकार प्रेमा शाहबारे केही तथ्य", janatatimes.com, Janata Times, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ ^४.० ^४.१ गौतम, ध्रुवचन्द्र, "प्रेमा शाह, वीरगंज र म", prateekdaily.com, प्रतीक दैनिक, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ LAMICHHANE, RABINS (MARCH २८, २०१०), "नारीचुली – देवी शर्मा – प्रेमा शाह – वानीरा गिरी – मीरा प्रधान रेम – भुवन ढुङ्गाना – माया ठकुरी – कुन्ता शर्मा – शान्ति छेत्री – बेन्जु शर्मा – तोया गुरmङ – पद्मावती सिंह – उषा ठाकुर–", rabinsxp.com, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ ^६.० ^६.१ "कथाकार प्रेमा शाह रहिनन्", kantipurdaily.com, कान्तिपुर, पुस ६, २०७४, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ "साहित्यकार प्रेमा शाह रहिनन्", सेतोपाटीः नेपालको डिजिटल पत्रिका, बिहिबार, बैशाख ६, २०७५, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।
↑ "Literature Prema Shah no more", myRepublica, डिसेम्बर २१, २०१७, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

बाह्य कडीहरू

मझेरी डट कम

[sahityaghar-1] १.० ^१.१ ^१.२ ^१.३ ^१.४ ^१.५ कोइराला, कृष्णप्रसाद (४/२७/२०१२), "नारीमनकी कथाकार प्रेमा शाह र उनको ‘पहेँलो गुलाफ’ कथाको विश्लेषण", sahityaghar.blogspot.in, निहारिका, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[vpkonlinenews-2] २.० ^२.१ ^२.२ "प्रेमा शाह युगको अन्त्य", vpkonlinenews.com, विश्वपरिक्रमा, डिसेम्बर २१, २०१७, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[janatatimes-3] ३.० ^३.१ लुइटेल, लीला (डिसेम्बर ३०, २०१७), "साहित्यकार प्रेमा शाहबारे केही तथ्य", janatatimes.com, Janata Times, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[prateekdaily-4] ४.० ^४.१ गौतम, ध्रुवचन्द्र, "प्रेमा शाह, वीरगंज र म", prateekdaily.com, प्रतीक दैनिक, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[rabinsxp1-5] LAMICHHANE, RABINS (MARCH २८, २०१०), "नारीचुली – देवी शर्मा – प्रेमा शाह – वानीरा गिरी – मीरा प्रधान रेम – भुवन ढुङ्गाना – माया ठकुरी – कुन्ता शर्मा – शान्ति छेत्री – बेन्जु शर्मा – तोया गुरmङ – पद्मावती सिंह – उषा ठाकुर–", rabinsxp.com, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[kantipurdaily-6] ६.० ^६.१ "कथाकार प्रेमा शाह रहिनन्", kantipurdaily.com, कान्तिपुर, पुस ६, २०७४, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[7] "साहित्यकार प्रेमा शाह रहिनन्", सेतोपाटीः नेपालको डिजिटल पत्रिका, बिहिबार, बैशाख ६, २०७५, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[8] "Literature Prema Shah no more", myRepublica, डिसेम्बर २१, २०१७, अन्तिम पहुँच २०१८-०४-१९।

[१]

[२]

[३]

[४]

[५]

[६]

[७]

[८]

@@ पङ्क्ति ५५: / पङ्क्ति ५५: @@
 }}
 '''प्रेमा शाह''' (अङ्ग्रेजी: [[:en:Prema Shah|Prema Shah]]) को जन्म सन् १९४५, जुन २९ [[विक्रम सम्वत्|विक्रम सम्बत्]]: २००२ [[आषाढ]] १६ गते शुक्रबार भएको हो ।<ref name="sahityaghar">{{cite web|url=https://sahityaghar.blogspot.in/2012/04/blog-post_26.html|title=नारीमनकी कथाकार प्रेमा शाह र उनको ‘पहेँलो गुलाफ’ कथाको विश्लेषण|trans-title=|first=कृष्णप्रसाद|last=कोइराला|website=sahityaghar.blogspot.in|publisher=निहारिका|date=4/27/2012|accessdate=2018-04-19}}</ref> उनी प्रेम र यौनलाई अङ्गिकार गरी वीसको दशकमा नेपाली साहित्यमा यौटा नयाँ युगको शुरुवात गर्ने प्रख्यात साहित्यकार मानिन्छिन् ।<ref name="vpkonlinenews">{{cite web|url=http://www.vpkonlinenews.com/प्रेमा-शाह-युगको-अन्त्य/|title=प्रेमा शाह युगको अन्त्य|trans-title=|first=|last=|website=vpkonlinenews.com|publisher=विश्वपरिक्रमा|date=December 21, 2017|accessdate=2018-04-19}}</ref>
 ==जीवनी==
@@ पङ्क्ति ६१: / पङ्क्ति ६१: @@
 [[कथाकार]] प्रेमा शाहको जन्म संवत् २००२ असार १६ गते [[शुक्रवार|शुक्रबार]] [[वीरगञ्ज]]को श्रीपुरमा भएको थियो । यिनको चिनाको नाउँ गिरिराजलक्ष्मी शाह हो । जन्मेको चौध दिनमा उनका बुबा पूर्णेन्द्रविक्रम शाह तथा आमा अरुणा शाहको ममतामयी न्यानो काखबाट अलग्याएर यिनलाई वीरगन्जबाट [[काठमाडौँ|काठमाडौं]]स्थित उनको मावलीघर ल्याइएको थियो । बाल्यकालदेखि गीतसङ्गीत र नृत्यमा उनको रूचि देखिन्छ । उनी धाईआमाको लालनपालन र स्याहारसुसारमा हुर्किएकी थिइन् ।<ref name="sahityaghar"/>
 ===शिक्षा===
 प्रेमा शाहले मावलीघरमा पढ्ने, जान्ने र हुर्कने अनुकूलता प्राप्त गरिन् । उनले मावलीमा नै कखरा पढिन् । यिनलाई पढाउन मामाघरमै अलगअलग विषयका बेग्लाबेग्लै शिक्षक नियमित रूपमा आउने गर्थे । घरमा राम्ररी पढ्नलेख्न जानेपछि यिनलाई पाटन हाईस्कुलको बिहानको कक्षामा एकैचोटि छैटौँ कक्षामा भर्ना गरियो । प्रेमाले एक वर्ष पाटन हाईस्कुलमा पढेपछि त्यस स्कुलको बिहानका सम्पूर्ण कक्षा मदन मेमोरियल स्कुलमा सरे । त्यसपछि उनी पनि मदन मेमोरियल स्कुल जान थालिन् । अनि उनी पाटनको त्रिपद्म स्कुलमा भर्ना भइन् । त्यसपछि यिनलाई पाटन, मङ्गलबजारस्थित आदर्शकन्या निकेतनमा पु¥याइयो । यसरी स्कुले शिक्षा लिने क्रममा विभिन्न ठाउँमा चाहारेर यिनले २०१६ मा एस्. एल्. सी. उत्तीर्ण गरिन् । उनले पाटन कलेजबाट प्रवीणता प्रमाणपत्र तह र स्नातक   गरिन भने [[त्रिभुवन विश्वविद्यालय]]बाट स्नातकोत्तर गरिन्  ।<ref name="sahityaghar"/>
@@ पङ्क्ति ७१: / पङ्क्ति ७१: @@
 ===व्यक्तिगत जीवन===
 प्रेमा शाहको यौवनावस्था र गार्हस्थ्य जीवन भने त्यति राम्रो भने भएन । साहित्यिक व्यक्तित्व झैं नै यिनको शारीरिक बनोट र रूप पनि वर्णनीय थियो । भारतका जमिन्दार जे.पी. शाहीसँग २०२८ साल असार १८ गते यिनको विवाह भयो ।<ref name="janatatimes">{{cite web|url=http://janatatimes.com/archives/20711|title=साहित्यकार प्रेमा शाहबारे केही तथ्य|trans-title=|first=लीला | last=लुइटेल | website=janatatimes.com|publisher=Janata Times | date=December 30, 2017|accessdate=2018-04-19}}</ref> बिहेपछि प्रेमा शाह बनारस पढ्न गइन् । उनी बनारसमा पढ्न बस्ता शाहीले उनलाई धूमधाम सहयोग पनि पुर्‍याएका थिए । त्यसै समयमा उनले [[बनारस हिन्दू विश्वविद्यालय]]बाट बाटिक पेन्टिङ्गमा डिप्लोमा गरिन् । साथै त्यहाँ उनले सेरामिक्सको पनि अध्ययन गरिन् । तर शाही दम्पती नेपाल फर्केपछि लगत्तै यिनीहरूको पारपाचुके भयो ।
 लोग्नेसँग सम्बन्धविच्छेद भएपछि कलासम्बन्धी अध्ययन गर्न उनी जापानतिर लागिन् । त्यहाँबाट फर्केपछि प्रेमा शाहले काम खोजिन् र बानेश्वरको एभरेस्ट सेराटन होटलमा जागिर खान थालिन् । त्यसै बीचमा उनको परिचय आर.एम. कर्माचायर्सँग भयो ।२०३८ मा उनीहरूले बिहे गरे । बिहे गरेको एक वर्षपछि जल शाह छोरीका रूपमा जन्मिइन् ।<ref name="sahityaghar"/>
@@ पङ्क्ति ८४: / पङ्क्ति ८४: @@
 यिनले पुस्तकाकार रूपमा ‘पहेँलो गुलाफ’ (कथासङ्ग्रह : २०२३) निकालेर नेपाली कथासाहित्यमा यौन आकर्षण प्रस्तुत गरेकी छिन् । ‘पहेँलो गुलाफ’को प्रकाशन नेपाली भाषासाहित्यमा यौनमनोवैज्ञानिक कथाको एउटा सशक्त उपलब्धी थियो ।
 ‘विषयान्तर (कथासङ्ग्रह : २०२८) पनि उनको दोस्रो यौन कथासङ्ग्रह हो । विषयान्तरमा प्रेमा शाहले सुरुमै लेखिन् ‘त्यसपछि उसले पेट बोकी र लोग्नेलाई राम्रो असर दिई, ‘हाम्रो परिणति ।’ तर लोग्ने केही बोल्दै बोलेन उ मात्रै केही दिनसम्म एकनासले त्यस परिणतिलाई लिएर फलाक्दै रही । अनि भित्रभित्र लाजले खुम्चिँदै गई । लोग्नेले एकचोटि पनि उसको पेटलाई लिएर कुरा गरेन् । उसले लोग्नेको अनुहारमा कुनै भाव परिवर्तन पनि देखिन । खाली ऊ एक्लै पेट हल्लाएर हिँड्न थाली र त्यस्तै पेटको बोझ लिएर बस्न थाली । शायद उसले पेट बोक्नैपथ्र्यो त्यसपछि उसले ‘हाम्रो परिणति’ को बखान गर्न छोडिदिई ।’ ‘ऊ आफैलाई सम्झाउन थाल्छे लोग्ने उसको हक होइन् । उसको त्यो बढेको पेटसित लोग्नेको नाता पनि छैन ।’
 प्रेमा शाहले ‘ममी’ नामक उपन्यास पनि लेखिन् जुन यौन आकाशमै नाचेको पाइन्छ । यसका साथै ‘आकाश विभाजित छ’ नामक उपन्यास चाहिँ यिनले अरू चारजना स्रष्टाको सहभागितामा लेखिन् । प्रेमा शाहले साहित्यको सृजना गर्दै जाँदा केही बालउपन्यास र बालकथासङ्ग्रहहरु पनि लेखिन् । उनले उमेर छिप्पिन थालेपछि बालकथा र उपन्यास लेख्न थालेको देखिन्छ । उनका ६ वटा बालकथासङ्ग्रह र ३ वटा बालउपन्यास प्रकाशित छन् ।<ref name="rabinsxp1">{{cite web|url=https://www.rabinsxp.com/blog/2010/03/नारीचुली-देवी-शर्मा-प्रे.html|title=नारीचुली – देवी शर्मा – प्रेमा शाह – वानीरा गिरी – मीरा प्रधान रेम – भुवन ढुङ्गाना – माया ठकुरी – कुन्ता शर्मा – शान्ति छेत्री – बेन्जु शर्मा – तोया गुरmङ – पद्मावती सिंह – उषा ठाकुर–|trans-title=|first=RABINS |last=LAMICHHANE |website=rabinsxp.com|date=MARCH 28, 2010|accessdate=2018-04-19}}</ref>
 प्रेमा शाह आफ्नो कविता ‘सूर्यसँग संभोग’ र ‘पहेंलो गुलाब’, ‘लोग्ने’ आदि कैयौँ कथामार्फत एउटा ‘बोल्ड’ लेखिकाको रूपमा पनि अत्यन्त चर्चित थिइन् । प्रेमाका समकालिन लेखक डा.[[ध्रुवचन्द्र गौतम (साहित्यकार)|ध्रुवचन्द्र गौतम]] उनलाई विद्रोही साहित्यकारका रूपमा सम्झन्छन् र नेपाली साहित्यमा पारिजातपछि सबैभन्दा अब्बल कथा लेखकका रूपमा लिएको बताउछन् ।<ref name="prateekdaily"/><ref name="kantipurdaily"/>
@@ पङ्क्ति १३२: / पङ्क्ति १३२: @@
 {{reflist}}
+==बाह्य कडीहरू==
-==बाहिरी लिङ्कहरू==
 * <span class="plainlinks">[http://www.majheri.com/node/1470/kk/ मझेरी डट कम]</span>
 {{नेपाली भाषाका साहित्यकारहरू}}
 {{Authority control|VIAF=}}
 [[श्रेणी:लेखकहरू]]

हे वा स नेपाली साहित्यकारहरू
नेपाली	अभि सुवेदी अमर न्यौपाने अम्बालिका देवी अम्बिकाप्रसाद उपाध्याय अरविन्दनाथ रिमाल अशेष मल्ल वैरागी काइँला बालकृष्ण पोखरेल बालकृष्ण सम वानीरा गिरि बसन्त बस्नेत भैरव अर्याल भानुभक्त आचार्य भरत जङ्गम भारतदत्त कोइराला भवानी भिक्षु भीमनिधि तिवारी विजय मल्ल विनोदप्रसाद धिताल भीमबहादुर पाँडे भोला रिजाल भूपाल राई भूपि शेरचन भुवन ढुङ्गाना विमला तुम्खेवा विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला बुद्ध सायमी बुद्धिनारायण श्रेष्ठ बुद्धिसागर व्याकुल माइला चक्रपाणि चालिसे चन्द्रप्रकाश बानियाँ चित्तरञ्जन नेपाली रमोलादेवी शाह 'छिन्नलता' चूडामणि रेग्मी दौलतविक्रम विष्ट दयावीरसिंह कंसाकार दीपक सिंखडा देश सुब्बा धनुषचन्द्र गौतम धरणीधर कोइराला धर्मरत्न यमी धर्मराज थापा धर्मेन्द्रबिक्रम नेम्वाङ धुस्वाँ सायमी ध्रुवचन्द्र गौतम डायमनशमशेर राणा डोरबहादुर विष्ट दुर्गालाल श्रेष्ठ ज्ञानेन्द्र वीरविक्रम शाह गीता त्रिपाठी गिरिश बल्लभ गोपाल पराजुली गोपालप्रसाद रिमाल गोविन्दबहादुर मल्ल गुरुप्रसाद मैनाली ज्ञानदिल दास हाङयुग अज्ञात हरिवंश आचार्य हरिप्रसाद रिमाल हर्क गुरुङ हेमाङ दीक्षित इमानसिंह चेम्जोङ ईश्वरबल्लभ जगदीश घिमिरे जगतलाल मास्टर जनकप्रसाद हुमागाईं जयप्रकाश मल्ल जयपृथ्वीबहादुर सिंह झमक घिमिरे कमलमणि दीक्षित कनकमणि दीक्षित कर्ण शाक्य करुणाकर वैद्य केदारमान व्यथित केदारनाथ न्यौपाने केसर लाल खगेन्द्र संग्रौला खप्तड बाबा कृष्णभूषण बल कृष्णचन्द्रसिंह प्रधान कृष्ण धरावासी कृष्णहरि बराल क्षेत्रप्रताप अधिकारी कुलबहादुर केसी कुमारकाश्यप महास्थविर कुमार नगरकोटी लैनसिंह बाङ्देल लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा लीलाध्वज थापा लेखनाथ पौड्याल मदनमणि दीक्षित मदनमोहन मिश्र माधवप्रसाद देवकोटा माधवप्रसाद घिमिरे महानन्द सापकोटा महेन्द्र वीरविक्रम शाह महेशविक्रम शाह महेशचन्द्र रेग्मी मनु ब्राजाकी मित्रसेन थापा मगर माया ठकुरी मोदनाथ प्रश्रित मोहन कोइराला मोतीराम भट्ट मुकुन्दशरण उपाध्याय नवराज लम्साल नरबहादुर साउद नरदेव पाण्डे नरनाथ आचार्य नारायण रायमाझी नारायण वाग्ले नवराज सिलवाल नयनराज पाण्डे नीलम कार्की नीर शाह नित्यराज पाण्डे पहलमानसिंह स्वाँर परशु प्रधान पारिजात प्रेमा शाह पृथ्वीनारायण शाह चाँदनी शाह ललित त्रिपुरा सुन्दरी राधा पौडेल राजन मुकारुङ राजेश्वर देवकोटा राममान तृषित रामराज पन्त रमेश विकल रमेश क्षितिज रामलाल जोशी रश्मिला शाक्य रत्नशम्शेर थापा रेवतीरमण खनाल ऋद्धिबहादुर मल्ल रूक्माङ्गद कटवाल रुद्रराज पाण्डे सञ्जीव उप्रेती सन्तोश लामिछाने सानु शर्मा सरस्वती प्रतीक्षा सरिता तिवारी सरुभक्त सत्यमोहन जोशी शक्तिबल्लभ अर्याल शङ्कर लामिछाने शान्ता चौधरी शान्ति मिश्र शिखर घिमिरे शिवकुमार राई श्रवण मुकारुङ सिद्धिचरण श्रेष्ठ सोमनाथ सिग्देल सुविन भट्टराई सुमन पोखरेल सूर्यविक्रम ज्ञवाली सुलोचना मानन्धर सुष्मा जोशी स्वप्निल स्मृति तारानाथ शर्मा तारिणीप्रसाद कोइराला तोया गुरुङ तुलसी दिवस उपेन्द्र सुब्बा उषा शेरचन उत्तम कुँवर विष्णुराज आत्रेय योगवीरसिंह कंसाकार योगेश राज योगी नरहरिनाथ योगमाया न्यौपाने युवराज नयाँघरे युयुत्सु शर्मा
संस्कृत	भानुभक्त आचार्य लेखनाथ पौड्याल मोतीराम भट्ट मुकुन्दशरण उपाध्याय नरनाथ आचार्य विष्णुराज आत्रेय
लिम्बू	वैरागी काइँला इमानसिंह चेम्जोङ
नेवारी	बौद्धऋषि महाप्रज्ञा बुद्ध सायमी बुद्धघोष महास्थविर चित्तधर हृदय दयावीरसिंह कंसकार धम्मालोक महास्थविर धर्मरत्न यमी धर्मचारी गुरुमाँ धर्मादित्य धर्माचार्य धुस्वाँ सायमी दुर्गालाल श्रेष्ठ गणेशलाल श्रेष्ठ गिरिजाप्रसाद जोशी जगतलाल मास्टर जगतसुन्दर मल्ल जयप्रकाश मल्ल केदारमान व्यथित केदारनाथ न्यौपाने केसर लाल कुमारकाश्यप महास्थविर मदनमोहन मिश्र मोतिलक्ष्मी उपासिका निष्ठानन्द बज्राचार्य फत्तेबहादुर सिंह प्रज्ञानन्द महास्थविर प्रत्येकमान तुलाधर प्रेमबहादुर कंसाकार पूर्णकाजी ताम्रकार पुष्परत्न सागर रेबतिरमणानन्द श्रेष्ठ सत्यमोहन जोशी शशिकला मानन्धर शुक्रराज शास्त्री सिद्धिचरण श्रेष्ठ सिद्धिदास महाजु सुदर्शन महास्थविर सुलोचना मानन्धर तारादेवी तुलाधर योगवीरसिंह कंसाकार
अङ्ग्रेजी	अभि सुवेदी सीके लाल डी. बी. गुरुङ दीपक सिंखडा डोरबहादुर विष्ट मञ्जुश्री थापा प्रणय शमशेर जंगबहादुर राणा प्रत्युष ओन्टा रवि थापा सम्राट उपाध्याय शान्ति मिश्र सुमन पोखरेल योगेश राज योङ्गे मिङग्युर रिन्पोछे युयुत्सु शर्मा
हिन्दी	चित्तधर हृदय धुस्वाँ सायमी केदारमान व्यथित सीताराम अग्रहरी
तामाङ	बिना माया थिङ लामा गणेशलाल श्रेष्ठ
अवधी	भवानी भिक्षु विष्णुराज आत्रेय
मगर	बालकृष्ण पोखरेल
मैथिली	धीरेन्द्र प्रेमर्षि चण्डेश्वर ठक्कुर ज्योतिरिश्वर ठाकुर विद्यापति
चीनियाँ	सुलोचना मानन्धर

प्राधिकरण नियन्त्रण
साधारण	आइसनाई 1 वर्ल्डक्याट
राष्ट्रिय पुस्तकालयहरू	फ्रान्स (तथ्याङ्क)
अन्य	सुडोक (फ्रान्स) 1