घर तरुल

घर तरुल
An arracacha root, partially covered by dirt.
वैज्ञानिक वर्गीकरण
जगत:	Plantae
(श्रेणीविहीन):	Angiosperms
(श्रेणीविहीन):	Eudicots
(श्रेणीविहीन):	Asterids
गण:	Apiales
कुल:	Apiaceae
वंश:	Arracacia
प्रजाति:	A. xanthorrhiza
वैज्ञानिक नाम
Arracacia xanthorrhiza Bancr.

घर तरुल एक प्रकारको कन्दमूल अथवा तरुल हो ।

घर तरुल

घर तरुल एक जरा तरकारी हो जुन पहाडमा उत्पन्न हुन्छ। जसको स्टार्च ट्यापरुट दक्षिण अमेरिका मा एक लोकप्रिय खाद्य वस्तु हो जहाँ यो एक प्रमुख व्यावसायिक बाली हो।

विवरण र किस्महरू

अराकाचाका पातहरू गाढा हरियोदेखि बैजनीमा भिन्न हुन्छन्। जराहरू सेतो छालाको साथमा बोसो छोटो गाजर जस्तै देखिन्छ। भित्री भाग सेतो, पहेंलो वा बैजनी हुन सक्छन्।

खेती

यो बिरुवा एन्डिजको पश्चिम क्षेत्रको मूल निवासी हो र १,८०० र २,५०० मिटरको इष्टतम उचाइमा २०० देखि ३,६०० मिटर सम्मको उचाइमा बढ्छ। यो प्राय: मकै , सिमी र कफी जस्ता अन्य बालीहरूसँग उब्जनी गरिन्छ । बोट भाइरसहरूको लागि धेरै संवेदनशील हुन्छ र परिपक्व हुन ढिलो हुन्छ (10-12 महिना), तर आलुको तुलनामा धेरै कम उर्वरक इनपुट चाहिन्छ। दक्षिणी गोलार्धमा यसको खेती सिजन फागुन देखि कार्तिक सम्म फैलिएको छ। घर तरुलको जरा तुरुन्तै छनोट गर्न आवश्यक छ ताकि तिनीहरू काठ बन्न सक्दैनन्। तिनीहरूसँग आफ्नो छोटो जीवन छ र फसलको एक हप्ता भित्र उपभोक्ताहरू पुग्नै पर्छ। ताजा घर तरुललाई फ्रिजमा २ देखि ३ हप्तासम्म राख्न सकिन्छ।

घर तरुल खेती धेरै आकर्षक हुन सक्छ। यो १९ औं शताब्दीमा ब्राजिलमा आयात गरिएको थियो र १९६० को दशक देखि व्यावसायिक रूपमा बढ्दै गएको छ। ब्राजिलको बाली सुधार कार्यक्रमले सात महिनामा फसल काट्न तयार हुने प्रजातिहरू विकास गरेको छ।

घर तरुलको सबैभन्दा व्यापक रूपमा प्रयोग गरिएको भाग यसको जरा हो। यसलाई काँचो खान सकिँदैन, तर पकाउँदा यसले एक विशिष्ट स्वाद र सुगन्ध विकास गर्छ जसलाई "अजवाइन, बन्दकोबी र भुटेको चेस्टनटको नाजुक मिश्रण" भनेर वर्णन गरिएको छ।

उमालेको जरा उमालेको आलुमा समान तरिकामा प्रयोग गरिन्छ, जसमा अतिरिक्त रूपमा सेवा गरिन्छ। यसलाई तरकारी भन्दा पनि खाजाको रुपमा खाने गरिन्छ।

एन्डिज क्षेत्रमा, घर तरुललाई भुटेको चिप्स, बिस्कुट र मोटो पीठोमा भुइँमा बनाइन्छ। घर तरुलको सानो आकारको दानाले यसलाई अत्यधिक पाचन बनाउँछ, त्यसैले यसबाट बनाइएका दाल र सूपहरू साना बच्चाहरूको लागि खानाको रूपमा उत्कृष्ट मानिन्छ।

कलिला डाँठहरू पकाएर वा सलादमा खान सकिन्छ, पातहरू पशुधनलाई खुवाउन सकिन्छ।

पोषण

१०० ग्राम घर तरुलले लगभग १०० क्यालोरीहरू प्रदान गर्दछ , जसमध्ये २६ ग्राम सुक्खा पदार्थ, २३ ग्राम कार्बोहाइड्रेट , र १ ग्राम भन्दा कम प्रोटीन हुन्छ । यो बोटमा क्याल्सियम प्रचुर मात्रामा हुन्छ, यसमा आलुको भन्दा चार गुणा बढी क्याल्सियम हुन्छ ।

पहेंलो खेतीमा पर्याप्त मात्रामा क्यारोटीनोइड पिग्मेन्टहरू हुन्छन्, भिटामिन ए को अग्रदूतहरू , यस बिन्दुमा कि एराकाचासको अत्यधिक खपतले छाला पहेँलो हुन सक्छ, एक अवस्था जुन हानिकारक मानीदैँन।