हिन्दु विधवाको पुनर्विवाह ऐन, १८५६

हिन्दु विधवा पुनर्विवाह ऐन, १८५६ , २ जुलाई १८५६ मा लागु भएको, ईस्ट इंडिया कम्पनी शासन अन्तर्गत भारतका सबै क्षेत्राधिकारमा हिन्दु विधवाहरूको पुनर्विवाहलाई वैध बनायो। यो लर्ड डलहौजी द्वारा मस्यौदा गरीएको थियो र १८५७ को भारतीय विद्रोह भन्दा पहिले लर्ड क्यानिंग द्वारा पारित। यो लर्ड विलियम बेन्टिंक द्वारा सती को उन्मूलन पछि पहिलो प्रमुख सामाजिक सुधार कानून थियो।

परिवारको सम्मान र पारिवारिक सम्पत्ति मानिने कुराको रक्षा गर्न माथिल्लो जातको हिन्दु समाजले धेरै समयदेखि विधवा, बच्चा र किशोर-किशोरीहरूको समेत पुनर्विवाहलाई अस्वीकार गरिसकेको थियो, ती सबैले तपस्या र गर्भपतनको जीवन बिताउने अपेक्षा गरिएको थियो।। १८५७ को हिन्दु विधवा पुनर्विवाह ऐन, एक हिन्दु विधवा पुनर्विवाह गर्न को लागि विरासत को केही रूपहरू को हानि को बिरुद्ध कानूनी सुरक्षा प्रदान गरीएको छ यद्यपि, अधिनियम अन्तर्गत, विधवाले आफ्नो मृतक पति बाट कुनै पनी विरासत त्यागे।विशेष गरी हिन्दु केटा विधवालाई यस कार्यमा लक्षित गरी राखेका थिए जसका पतिहरूले विवाह अघि नै मरेका थिए।

ईश्वरचन्द्र विद्यासागर सबैभन्दा प्रमुख प्रचारक थिए। उनले विधान परिषदमा निवेदन दिए, तर त्यहाँ राधाकान्त देब र धर्म सभाको झण्डै चार गुणा बढी हस्ताक्षर भएको प्रस्तावको बिरूद्ध काउन्टर याचिका थियो। तर लर्ड डलहौजीले व्यक्तिगत रुपमा विधेयकलाई अन्तिम रूप दिनुभयो र यसलाई हिन्दु परम्पराको उल्लघन भनी मानिन्छ।

" दोस्रो विवाह, पतिको मृत्यु पछि पहिलो विवाह गरीएको थियो, हिन्दु कानून मा पूर्ण रूपमा अनजान छन्; यद्यपि अभ्यासमा, हीन जातिको बीचमा, केही सामान्य छैन."

— विलियम हे मैकनागटेन (१८६२)

"विधवाहरू र विशेष गरी बाल विधवाहरूको समस्या मुख्यतया उच्च हिन्दु जातिको एउटा प्राथमिकता थियो जसमा बाल विवाहको अभ्यास गरिएको थियो र पुनर्विवाह प्रतिबन्धित थियो। अकल्पनीय, सदाको लागि अविवाहित बच्चाको रूपमा, श्रीमान्को मृत्युको कारणले उनलाई श्रीमतीको विधवा हुन छोडेकी थिई, विगत जीवनमा पापले उनलाई उनको पतिबाट वञ्चित गर्यो र उनीहरूको सासु ससुरा छोरा, यो मा। प्रार्थना, उपवास र कठिनाईको जीवनमा व्यस्त थियो, उत्सवहरू र शुभ अवसरहरूमा अप्रसन्न थिए जुन हिन्दु परिवार र सामुदायिक जीवनको एक भाग हो, उनको धेरै ईर्ष्या गर्न सकिन्थ्यो। अर्कोतिर, तल्लो, विशेष गरी शुद्र, जाति र (तथाकथित) 'अन-टचेसल्स'-जसले हिन्दु जनसङ्ख्याको लगभग ८० प्रतिशत प्रतिनिधित्व गर्दछ-न बालविवाह अभ्यास गर्‍यो न विधवाहरूको पुनर्विवाह प्रतिबन्ध लगाएको छ।"

— Lucy Carroll (1983)

कानुन

प्रस्तावना र खण्ड १, २, र ५:

जबकि यो ज्ञात छ कि, कानून द्वारा ईस्ट इंडिया कम्पनी को कब्जामा र ईस्ट इंडिया कम्पनी को सरकार अन्तर्गत स्थापित सिविल अदालतहरू मा प्रशासित, केही अपवादहरू संग हिन्दु विधवाहरू लाई एक पटक विवाह भएको कारणले राखिएको छ। , दोस्रो वैध विवाह सम्झौता गर्न असमर्थ, र कुनै पनि दोस्रो विवाह द्वारा त्यस्ता विधवाको संतानहरू अवैधानिक र सम्पत्ति सम्पन्न गर्न असमर्थ मानिन्छ; र

जबकि धेरै हिन्दुहरू विश्वास गर्दछन् कि यो निषेधित कानुनी असक्षमता, यद्यपि यो स्थापना गरिएको चलन अनुसार छ, उनीहरूको धर्मको अवधारणाको सही व्याख्याको आधारमा छैन र न्याय अदालतले प्रशासित नागरिक कानूनले अब रोक्न नसक्ने पनि चाहन्छ। ती हिन्दुहरू जो उनीहरू आफ्नो विवेक को हुक्म अनुसार, एक फरक रीतिरिवाज अपनाउन बाट दिमाग लगाउन सक्छन्, र

जहाँ यो त्यस्ता सबै हिन्दुहरूलाई यस कानुनी अक्षमता बाट उन्को उजुरी दिने छ, र हिन्दु विधवाहरू को विवाह को लागि सबै कानूनी बाधाहरू लाई हटाउन को लागि राम्रो नैतिकता र सार्वजनिक कल्याण को प्रवर्द्धन को लागि हुनेछ;

यो निम्नानुसार अधिनियमित छ:

1. हिन्दुहरूको बिचमा भएको कुनै पनि विवाह अवैध हुनेछैन, र त्यस्तो कुनै विवाह को मुद्दा अवैध हुनेछैन, महिला पहिले विवाहित भएको कारण वा त्यस्तो विवाह को समयमा मरेको अर्को व्यक्ति संग विवाह, कुनै रीति र कुनै व्याख्या यसको विपरीत हिन्दु कानून।
2. कुनै पनि विधवाले आफ्नो मृत पतिको सम्पत्तिमा रखरखावको माध्यमबाट, वा आफ्नो पतिको उत्तराधिकार द्वारा वा आफ्नो वंशपरम्परागत रूपमा, वा कुनै पनि इच्छा वा विश्वासको कारणले उनलाई पुनर्विवाहको अनुमति बिना, प्रदान गर्न सक्दछन्। त्यस्ता सम्पत्तीमा सीमित चासो, एउटै मात्र पराजित हुने शक्ति नभएमा उसको पुनर्विवाह रोकिन्छ र ऊ मरिसके जस्तो गरी निर्धारण गर्छ; र उनको मृतक पतिको अर्को वारिस वा उनको मृत्यु मा सम्पत्ती को हकदार अन्य व्यक्तिहरू, त्यसपछि उही सफल हुनेछ
3. तीन अघिल्ला खण्डहरू को रूप मा प्रदान गरीएको छ बाहेक, एक विधवा आफ्नो पूनर्विवाहको कारणले कुनै सम्पत्ति वा कुनै हक जसमा उनी अन्यथा हकदार बन्नेछन्, र प्रत्येक विवाहित जो पूनविवाह गरीरहेकी छिन् उस्तै अधिकार पाउनेछन्। त्यो भएको थियो, त्यो पहिलो उनको पहिलो विवाह भएको थियो।