दण्डि
दण्डि (संस्कृत: दण्डिन्; ७औँ–८औँ शताब्दी) भारतीय संस्कृत व्याकरणकार र गद्य प्रेमलीलाका लेखक थिए। उनी एसियाली इतिहासका उत्कृष्ट लेखकहरूमध्ये एक हुन्।
परिचय[सम्पादन गर्नुहोस्]
अवंतिसुन्दरी-कथा-सारमा दानिनको जीवनको विवरणले बताउँछ कि उनी दामोदरका नाति थिए, अचलपुराका दरबारी कवि जसले पल्लव राजा सिंहविष्णु र गङ्गा राजा दुर्विनीताको सेवा गरेका थिए। अवन्ति-सुन्दरी-कथा-सारा अवन्ति-सुन्दरी-कथाको पद्य संस्करण हो, एक गद्य पाठ डन्डिनलाई श्रेय दिइएको छ: यो प्रायः मूल पाठमा विश्वासयोग्य छ, तर मूल पाठले दामोदर एक अलग कवि थियो, जसलाई भारवी राजकुमार विष्णुवर्धनले परिचय गराएको बताउँछ।[१]
रचनाहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]
दण्डिका लेखहरू सबै संस्कृतमा छन्। उहाँका रचनाहरू राम्रोसँग संरक्षित छैनन्। उनले अहिले अधूरा दसकुमारचरिता र त्यसभन्दा कम पूर्ण अवन्तिसुन्दरी (अवन्तीबाट सुन्दर महिलाको कथा) गद्यमा रचना गरे। उहाँ काव्यदर्श ('कविताको दर्पण'), शास्त्रीय संस्कृत कविताको हस्तपुस्तिका, वा काव्य, जो अक्षुण्ण देखिन्छ, रचना गर्नका लागि परिचित छ।[२]
सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]
- ↑ Muddachari, B. (१९७१), "Durvinita - A Man of Letters", Proceedings of the Indian History Congress 33: 126–128, जेएसटिओआर 44145322।
- ↑ first translated into English by P.W. Jacob, Hindoo tales, or, The adventures of ten princes, freely translated from the Sanscrit of the Dasakumaracharitam (London: Strahan & Co., 1873).