एनाटोमी

मानव खप्परको शरीर विज्ञान

एनाटोमी, शरीर विज्ञान,^[१] वा शरीररचना-विज्ञान (अङ्ग्रेजी: Anatomy), जीव विज्ञान र आयुर्विज्ञानको एउटा शाखा हो जस अन्तर्गत कुनै जीवित (चल अथवा अचल) वस्तुलाई विच्छेदन गरेर त्यस्को अङ्ग प्रत्यङ्गको रचनालाई अध्ययन गर्ने गरिन्छ।^[२] अचलमा वनस्पति जगत तथा चलमा प्राणी जगत यसमा समावेश हुन्छ र वनस्पति र प्राणीको सन्दर्भमा यसलाई क्रमश: वनस्पति शरीर विज्ञान र जीव शरीर विज्ञान भन्ने गरिन्छ।^[३] जब कुनै विशेष प्राणी अथवा वनस्पतिको शरीररचनाको अध्ययन गर्ने गरिन्छ त्यससमय यसलाई विशेष शरीर विज्ञान (अङ्ग्रेजी: Special Anatomy) अध्ययन भन्ने गरिन्छ। जब कुनै प्राणी वा वनस्पतिको शरीर रचनाको तुलना कुनै अर्को प्राणी अथवा वनस्पतिको शरीर रचनासँग गर्ने गरिन्छ त्यस स्थितिमा यो अध्ययनलाई तुलनात्मक शरीर विज्ञान (अङ्ग्रेजी: Comparative Anatomy) भन्ने गरिन्छ।^[४] जब कुनै प्राणीको अङ्गहरूको रचनाको अध्ययन गर्ने गरिन्छ, त्यस समययसलाई आङ्गिक शरीर विज्ञान (अङ्ग्रेजी: Regional Anatomy) भन्ने गरिन्छ।

परिचय[सम्पादन गर्नुहोस्]

व्यावहारिक या लौकिक दृष्टि से मानव शरीररचनाको अध्ययन अत्यन्त नै महत्त्वपूर्ण है। एक चिकित्सकको शरीररचनाको अध्ययन धेरै दृष्टि से गरन हुन्छ, जस्तै रूप, स्थिति, आकार एवं अन्य रचनाहरू से सम्बन्ध।

आकारिकीय शरीररचना विज्ञान (Morphological Anatomy)को दृष्टि से मानवशरीरको भित्र अंगोंको उत्पत्तिको कारणहरूको ज्ञान, अन्वेषणको विषय बनएको छ। यस ज्ञानको वृद्धिको लागि भ्रूणविज्ञान (Embryology), जीवविकास विज्ञान, जातिविकास विज्ञान एवं ऊतक विज्ञान (Histo-anatomy)को अध्ययन आवश्यक है।

स्वस्थ मानव शरीरको रचनाको अध्ययन निम्न भागहरूमा गरिन्छ:

१. चिकित्साशास्त्रीय शरीररचना विज्ञान,

२. शल्यचिकित्सा शरीररचना विज्ञान (Surgical Anatomy),

३. स्त्री शरीर विशेष रचना विज्ञान,

४. धरातलीय शरीररचना विज्ञान (surface Anatomy),

५. सूक्ष्मदर्शीय शरीररचना विज्ञान (Microscopic Anatomy) तथा

६. भ्रूण शरीररचना विज्ञान (Embryology)।

विकृत अंगोंको रचनाको ज्ञानको विकृत शरीररचनाविज्ञान (Pathological Anatomy) भन्दछन्।

मानवको विभिन्न प्रजातिहरूको शरीररचनाको जब तुलनात्मक अध्ययन गरिन्छ, तब मानवविज्ञान (Anthropology)को सहारा लिया जान्छ। आजकल शरीररचनाको अध्ययन सर्वांगी (systemic) विधि से गरिन्छ।

ईसा से १,००० वर्ष पूर्व महर्षि सुश्रुतले शवच्छेद गरेरशरीररचनाको पर्याप्त वर्णन गरेको थियो। धीरे-धीरे यो ज्ञान अरब र यूनान होता भयो यूरोपमा पहुँचा र वहाँ मा यसको धेरै विस्तार एवं उन्नति भयो। शवको संरक्षाको साधन, सूक्ष्मदर्शी, ऐक्सरे आदिको उपलब्ध भए पछि शरीररचना विज्ञानको अध्ययन अधिक सूक्ष्म एवं विस्तृत भयो है। शरीर रचनाको सबै ले/संग/भन्दा सानो एकाइ कोशिका है। धेरै सी कोशिकाहरू मिलएर ऊतक बनछन; एक या अनेक प्रकारको ऊतकों से अंग बनछन; धेरै अङ्ग मिलएर एक तन्त्र बनाछन। शरीर धेरै तन्त्रहरूको समूह है।

कोशिका[सम्पादन गर्नुहोस्]

शरीरको निर्माण गराउनवाला जीवित एकक (unit)को कोशिका (cell) भन्दछन्। यो सूक्ष्मदर्शी से देखि जान सक्छ। कोशिका एक स्वच्छ लसलसे रस से, जसलाई जीवद्रव्य भन्दछन्, भरी रहन्छ। कोशिका लाई चारै ओर से घेरनेवाला कलाको कोशिका भित्ति भन्दछन्। कोशिकाको केन्द्रमा न्यूक्लियस रहइन्छ, जुन कोशिकामा नियन्त्रण गर्छ। कोशिकाको जीवित होनेको लक्षण यही छ कि उनमा अभिक्रिया, शक्ति, एकीकरण शक्ति, वृद्धि, विसर्जन शक्ति तथा उत्पादन शक्ति, उपस्थित रहे। शरीरको स्वास्थ्य कोशिकाहरूको स्वास्थ्य मा निर्भर गर्छ। कार्यनुसार कोशिकाहरू आफ्नो आकार इत्यादि परिवर्तित कर, भिन्न भिन्न वर्गहरूमा विभाजित हुन्छं, जस्तै तन्त्रिका कोशिका, अस्थि कोशिका, पेशी कोशिका आदि।

ऊतक[सम्पादन गर्नुहोस्]

एक प्रकारको आकृति एवं कार्य गराउनवाली कोशिकाहरू मिलएर, एक विशेष प्रकारको ऊतकको निर्माण गर्छं।ऊतक (Tissues) मुख्यत: पाँच प्रकारको हुन्छन् :

(१) उपकला,

(२) संयोजी ऊतक,

(३) स्केलेरस ऊतक,

(४) पेशी ऊतक तथा

(५) तन्त्रिका ऊतक।

विस्तृत विवरणको लागि ऊतक देखिये।

तन्त्र[सम्पादन गर्नुहोस्]

शरीरको निर्माण निम्नलिखित तन्त्रों द्वारा हुन्छ :

(१) अस्थि तन्त्र,

(२) सन्धि तन्त्र,

(३) पेशी तन्त्र,

(४) रुधिर परिवहन तन्त्र,

(५) आशय तन्त्र :

(क) श्वसन तन्त्र,

(ख) पाचन तन्त्र,

(ग) मूल एवं जनन तन्त्र,

(६) तन्त्रिका तन्त्र तथा

(७) ज्ञानेंद्रिय तन्त्र।

विस्तृत विवरणको लागि शरीरको तन्त्र देखिये।

धरातलीय शरीररचना विज्ञान[सम्पादन गर्नुहोस्]

शरीरशास्त्रको यो महत्त्वपूर्ण शाखा हो र शल्य चिकित्सा तथा रोग निदानमा अत्यन्त सहायक हुन्छ। त्यहि से ज्ञात हुन्छ कि दाहिनी दसवी पर्शुकाको कार्टिलेजको तल पित्ताशय रहइन्छ; या हृदयको शीर्ष (apex) ५औं अंतरपर्शुका से सटा, शरीरको मध्य रेखा से ९ सेमी. बाईं ओर हुन्छ; अथवा भगास्थि, ट्यूबरकल से १ सेमी. ऊपर हुन्छ तथा १ सेमी. पाश्र्वमा बाह्य उदरी मुद्रिका छिद्र रहइन्छ। शरीरमा स्थित जहाँ बिंदु त्वचा मा पहचाने जान सकिन्छं, वहाँ से त्वचाको अंत: स्थित अंगहरूलाई त्वचा मा खींचकर, उनी स्थानमा काटने मा वही अङ्ग हमें मिलन चाहिए।

इसी प्रकार यस शास्त्रलाई अध्ययन गराउनको एक र विधि छ जसमा एक्सरे से सहायता लिछन। यसलाई रेडियोलीजिकल अनैटोमी भन्दछन्। अस्थियोंको अतिरिक्त अब धमनियों, वृक्क, मूत्राशय आदि अनेक अंगोंको रचना तथा स्थितिको अध्ययन यस ले/संग/भन्दा गर्छन्। यस ले/संग/भन्दा अंगोंको वास्तविक रचना तथा विकृत रचना दुवैको ज्ञान प्राप्त हुन्छ।

सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]

↑ O.D.E. 2nd edition 2005
↑ Rotimi, Booktionary, "Anatomy", मूलबाट १ अगस्ट २०१७-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १८ जुन २०१७।
↑ "Introduction page, "Anatomy of the Human Body". Henry Gray. 20th edition. 1918", मूलबाट १६ मार्च २००७-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १९ मार्च २००७।
↑ Arráez-Aybar (२०१०), "Relevance of human anatomy in daily clinical practice", Annals of Anatomy-Anatomischer Anzeiger 192 (6): 341–348, डिओआई:10.1016/j.aanat.2010.05.002, पिएमआइडी 20591641।