गौरी (शोककाव्य)
स्वरूप
लेखक | माधवप्रसाद घिमिरे |
---|---|
आवरण कलाकार | टेकवीर मुखिया |
देश | नेपाल |
भाषा | नेपाली भाषा |
विषय | कविता |
प्रकार | शोककाव्य |
प्रकाशक | साझा प्रकाशन |
प्रकाशित मिति | वि. सं २०१५ साल |
पृष्ठ | ३३ पृष्ठ |
आइएसबिएन | ९७८९९९९९२०५०१ Parameter error in {{isbnt}}: Invalid ISBN. |
गौरी राष्ट्रकवि माधवप्रसाद घिमिरेद्वारा लेखिएको शोककाव्य हो । साझा प्रकाशनले विसं २०१५ सालमा प्रकाशित गरेको यस काव्यमा १२ उपशिर्षकमा लेखिएका कविताहरू सङ्ग्रहित छन् ।
के लेख्नु मैले पऱ्यो !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- धर्ती यो हरियो थियो, सगरका तारा उज्याला थिए
- मेरै प्रीति सुहाइ कान्तिपुरका सन्झ्याल अग्ला थिए
- छाया आज पऱ्यो, छिप्यो छवि कहाँ, के देख्नु मैले पऱ्यो
- आँसूमा अब चिप्लियो कलम यो, के लेख्नु मैले पऱ्यो !
- मेरीलाई म देख्छु झल्झल त्यहीँ , टाँसिन्न यो पत्रमा
- मेरीको मनको किनार रँगिलो, गाँसिन्न यो पत्रमा
- यो बायाँ मुटु चस्कँदो छ कसरी, जान्दैन कोही पनि
- छाया एक मभित्र रुन्छ कसरी, सुन्दैन कोही पनि
- मेरा अक्षर लेखिदे वनचरी ! वैशाखको पातमा
- बोल् हे गोलसिमल् ! चुँडेर दिल यो एकान्तको रातमा
- लैजा बादल ! दूर देश, दिलको आँसू, कहाँ छन् उनी
- आउन्नन् हकि, काव्य सुन्न उनकै फर्केर कैल्यै पनि
- मेरो साथ बसेर हाँसिरहने रानी ! खरानी बन्यौ
- आमा शान्ति र कान्तिकी, सकलकी साजा कहानी बन्यौ
- आफैं ईश्वरले रचेर कसरी त्यो चित्र च्यातीदियो
- के थालूँ अब लेख्न जीवन जहाँदेखिन् इतिश्री भयो
- सम्झी ल्याउँछु– आज छैन रिस क्यै, गाली गरेहूँ किन
- जाने नै रहिछन् नि ! त्यो दिन त्यसो मैले गरेहूँ किन
- आफ्नैले त कसूर गर्छ, अहिले देखेर पो के भयो
- के सम्झेर गइन् उनी, गुणकथा लेखेर पो के भयो
- आनन्दी दुनियाँ छ एक, मनका मेरा पखेटामनि
- छन् दुःखी परिवार किन्तु घरमा चीसा परेलामनि
- केही छैन उपाय, खालि कमलो छाती लिएको कवि
- टाढा ताक्छ, नगीच गुम्छ, कविता मुर्दा छ, छैनन् छवि
- यौटा मानिस जो गयो–हृदयको सर्वस्व मेरो गयो
- यौटा पुस्तक लेखियो–हृदयको रुन्चे कुना देखियो
- साँचो जीवन त्यो गुमाइ, कसरी झूटो कथा यो भनूँ
- वैरीलाई समेत लेख्न नपरोस् यस्तो अरु के भनूँ !
- क्वै भन्लान्– शिरको सिँदूरसहितै गौरी गइन् स्वर्गमा
- क्वै भन्लान्– यस काव्यमा अमर छन् गौरी यहीँ मत्र्यमा
- बाँचेको क्षण सत्य हो, अरु कुरा के हो कसो हो अब
- ती मेरी घरमा थिइन्, हृदयको छन् सम्झनामा अब
- कोट्टयाऊँ कति घाउ यो कलमले अड्कन्छ अड्कन्छ है
- सम्झी ती दिन, ती कुरा, हृदयमा खड्कन्छ खड्कन्छ है
- खोली पुस्तक आँसुको लहर यो हेरेर बत्तीमनि
- सम्झीद्यौ सबले कुनै दिन यहाँ गौरी थिइन् रे ! भनी
हे नारायण के भयो !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- पानी सिमसिम बर्सिएर सकियो आषाढको रातमा
- निस्के झिम्झिम ज्योतिमा जुनकिरी ओस्याइला फाँटमा
- फारी बादल शैलको शिखरमा तारा उदाइन् अब
- आई विष्णुमती–पवित्र तटमा मेरी निदाइन् अब
- कस्तो शान्ति छ – रातको त पहरा रातै घुसेको सरि
- रोकि श्वास मसानमा छ शिवको छाया बसेको सरि
- गङ्गा खालि सुसाउँछिन् बगरमा नाना बिलौना गरी
- टाढा रोइरहेछ एक बटुवा साथी छुटेको सरि
- मान्छे हो, अहिल्यै अमङ्गल अहो ! भन्छौ मलाई किन
- यै कालो निशिमा छिपाइ मुख यो देओ मलाई रुन
- हे नारायण के भयो ! जुन कुरा भन्थेँ नहोस्, त्यै भयो
- छैनौ हे सँगिनी ! तिमी कि अहिले संसार नै छैन यो !
- बेहानीपख जो उठेर बटुवा चल्छन्, तिमी चल्दिनौ
- यत्रो खल्बलपूर्ण भूमितलमा खाली तिमी बोल्दिनौ
- धारामा जल जो भरेर युवती हाँस्छन् तिमी हाँस्तिनौ
- तिम्रै मात्र भयो र के ? सब जना बाँच्छन् तिमी बाँच्दिनौ
- हे गौरी ! अब हेर्दिनौ हकि तिमी ब्यूँझी उज्यालो दिन
- मैले देख्नुपर्यो नि आज भुइँमा मेरी नभा’को दिन
- बाँचेरै यतिसम्म, एक छिनमै के जिन्दगी सिद्धियो
- मेला आज उठ्यो विशाल उनका लेखा जगत् सिद्धियो
- तिम्रो अन्तिमको शिँगार सँगिनी ! कात्रो कसोरी भनूँ
- तिम्रो निम्ति दिइन्छ पात्र जुन त्यो ‘टीलो’ कसोरी भनूँ
- गाली होइन, किन्तु भन्नु कसरी यो अन्न बुर्की भनी
- मुर्दानीर्, कसरी भनूँ, जुन तिमी मेरी थियौ जीवनी
- यत्रो लोक कहाँ गयो, जब तिमी एक्लै गयौ घाटमा
- चिम्ल्यौ लोचन अन्धकारबिचमा आषाढको रातमा
- के भो लोक चिनेर, फेरि ममता मेरो लिएरै पनि
- हा अज्ञान, अभाव, भूलहरूमा तिम्रो गयो जीवनी !
- अउन्नन् अब हे नहेर, चुचुरा ! गौरी पखेरामनि
- गाउन्नन् अब गाउँका युवति हो ! गौरी छहारीमनि
- बर्सी जा र पहाडमा खबर यो लैजा रुँदै बादल
- घर्पेटी ! अब शान्तिलाई भनिद्यौ– आमा गइन् मावल!
यौटा सत्य कथा म भन्छु !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- यौटा सत्य कथा म भन्छु- दुइटा प्रेमी थिए सुन्दर
- मिल्दो दौंँतर त्यो उमेर पनि ता पाँचै थियो अन्तर
- छायाक्षेत्र हिमालको बगलमा बस्ने सुखी किन्नर
- मायाप्रीति कपोतको सरि थियो प्रारम्भ भै भर्खर
- मस्र्याङ्गदीतटमा हिमालमनि त्यो संसार सानो थियो
- उब्जाईकन खानु बाहुबलले त्यै एक मानो थियो
- जोडी ढुक्कुर ती पहाडवनका छाडी घना छाहरी
- लागे जागिर खान कान्तिपुरमा आएर डेरा गरी
- जोधा हिट्लर रुण्डमुण्ड कटिमा बाँधेर जो नाच्तथ्यो
- नौलो प्यार बसेर कान्तिपुरको सन्भुयालमा हाँस्तथ्यो
- लाखौँ खल्बलदेखि दूर दिलको संसार आपुनै थियो
- केही दुःख थियो परन्तु त्यसमा स्वीकार आपुनै थियो
- बेहानीपख सूर्यले शिखरमा सिन्दूर हालेसिर
- आधारात सितारमा हृदयको आलाप थालेसिर
- पैलो पीर्ति छ – फर्किएर दिलमा संसार बिर्सेसरि
- धर्तीमै अमरावती शहरको आनन्द सिर्जेसिर
- खोज्थ्यो प्रीतम भन्न भन्न 'कतिकी राम्री तिमी' भनी
- लोलिन्थ्ो तर मुस्कुराइ उसका आँखा उज्याला बनी
- 'माया लाग्छु' भनूँ भनूँ सरि थिइन् लज्जावती ती पिन
- आनन्दी व्यवहारमै हृदयका बोल्थे हजारौंँ ध्वनि
- लागेथ्यो अपराध भैष हृदयमा आमा र बा बिर्सिई
- चाहेथे कति बार जान हरिया पाहाडमै फर्किई
- नीला बादल उठ्तथे विरहको छाया उतारीकन
- वर्षा तीन बिते परन्तु कहिल्यै सत्तैुनथे छुट्टिन
- छोरी भेट्न भनेर कान्तिपुरमा आमा स्वयं आइथिन्
- हुङ्कारीकन कामधेनु वनको बाटो गरी आइथिन्
- सम्झी तीज तिहार भाइ बहिनी पहाडका छहारी
- निस्किन् प्रीतमको निमित्त घरमा राखेर पानी भरी
- सारा विष्णुमती पुगेर अडिए क्यै बेर आँसू पिई
- बाबाको बुइमा चढेर दुइकी बच्ची उज्याली थिई
- आँसूदार मुहार हेर्न नसकी प्यारा रुँदै फर्किए
- टुक्री बादल चैतको पवनले दोटै दिशा बर्सिए
- त्यो राती त्यसको थियो हृदयमा पहाड राखेसरि
- एकै पर्वतपारबाट पि्रयले रोएर डाकेसरि
- दुःखी जीवन यो गरीब जनको जुट्तैन केही पनि
- पीठै खानु मिठो बसेर सँगमा- फर्के नि हुन्थ्यो उनी
- ओहो ! भोलि बिहान कान्तिपुरमा फर्किन् नभन्दै उनी
- 'बा जानी' भनि नानि रातभर नै रोईरही रे भनी
- नारी धन्य तिमी ! भुलेर दुनियाँ यै द्वारमा फर्किने
- आफैँलाई पनि मिटाइ प्रियको यै प्यारमा अर्पिने
- लाग्यो रे उनलाई आज सँगिनी सम्पूर्ण नौलीसिर
- उषा आदिम प्रातदेखि अहिलेसम्मन् सुनौलोसिर
- रानी ! त्यो दिन फर्कियौ किन भनी सोधेन कैल्यै पिन
- हुन्छिन् सुन्दर जूनमा हिमचुली अस्पष्ट जस्तै बनी
- छाडीद्युँ कि यहीँ अगाडि कसरी मैले भनूँ यो कथा
- हे दुःखी कवि ! पोखिदे हृदयको सम्पूर्ण आपुनै व्यथा
- यो दुःखान्त कथा सुनेर गहमा आँसू लिई भाग हे
- फेरि जीवन पाइँदैन प्रियको सामू क्षमा माग हे
- हेर्नू विष्णुमती पुगेर बटुवा ! कालो त्यहीँ बालुवा
- लप्कावाल बल्यो चितानल जलिन् पाहाडकी पालुवा
- चोला त्यो जलमा मिल्यो गगनमा ज्वाला मिल्यो झल्झल
- पोखी आँसु पखालिँदैन कहिल्यै मेरो डढेको दिल
बिर्सी बिर्सिसकिन्न
[सम्पादन गर्नुहोस्]- लीला माइतका भुलेर घरका धन्दा तिमीले गऱ्यौ
- आमाको ममता भुलेर कसरी माया मलाई गऱ्यौ
- छातीबाट झिकेर प्राणसरिका छोरी मलाई दियौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- ‘ख्वै छोरीहरु छन् कता, म त गएँ, ख्वै माइती छन् कहाँ !
- प्यारा ! यति रहेछ भेट, टुहुरी हेरेर बस्नु यहाँ !’
- धोको यत्ति कहेर के हृदयले उल्टीरहेकी थियौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- मैले सोधिनँ, अन्त्यकाल कुनमा धोको अडेको थियो
- मैले रोइनँ, प्राण जान कतिको बाधा परेको थियो
- हेरेँ टुल्टुल खाली, दीन मुखमा हेरीरहेकी थियौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- आँसू झर्न सकेन खालि रसिला आँखा लिएकी थियौ
- बाक्लो फुट्न सकेन खालि दिलको भाषा भनेकी थियौ
- मेरो ध्यान गरी मभित्र कसरी आत्मा मिलाईदियौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- गथ्र्यौँ दम्पति मृत्युका पनि कुरा माया र सन्तोषमा
- भन्थ्यौ– मैँ पहिले मरुँ हजुरको प्यारो यही काखमा !
- साँच्चै भाग्यवती सती हृदयकी सच्चा ! मलाई जित्यौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- तिम्रो पाप थिएन, चार दिनको चोला थियो कञ्चन
- तिम्रो धर्म थियो, सुन्यौ दिनभरी श्रीकृष्णको कीर्तन
- राती शीतल मेघको मनि महानिद्रा सजीलै लियौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
- तिम्रो रुप र माधुरी धमिलिँदै जाला कुनै कालमा
- जानेछन् अनि बिर्सँदै गुन पनि यो बैगुनी विश्वमा
- बिर्सि बिर्सिसकिन्न किन्तु कहिल्यै जो यो अनौठो गर्यौ
- हेरी आखिर घाटबाट रसिला आँखा ममा चिम्लियौ
लाउ अञ्जुलि तीन बार जलको
[सम्पादन गर्नुहोस्]- सेलायो उनको चिता र दिनको ज्वाला निभ्यो पश्चिम
- यो छाया–छविको डुब्यो दिन, डुब्यो रङ्गीन त्यो जीवन
- थोत्रो देवल, शून्यसान दुनियाँ, सारा अँध्यारोतिर
- जाऊ हे सखि ! साँझको शिखरको पारी उज्यालोतिर
- बत्ती यो घरबाट बल्छ अहिले सङ्घारमा दख्खिन
- बाल्थिन् यै घरभित्र बत्ति घरकी लक्ष्मी उनी क्वै दिन
- हे वैवस्वत ! बत्ति यो शहरमा तिम्रो लगी जोडिद्यौ
- उल्टीद्यौ सब अन्धकार उनको बाटो तिमी छोडिद्यौ
- छायारुप लिएर शून्य घरमा आई नच्याऊ अब
- हाम्रा आँसु नहेर, निष्ठुर बनी माया चुँडाल्द्यौ सब
- हल्का प्वाँख उचाल, झार भुइँमै धूलो र मैलो जति
- जाऊ सुन्दर शान्त देश, पुतली ! हे ज्योतिकी सन्तति!
- लाऊ अञ्जुलि तीन बार जलको, खाएर जाऊ सखी !
- यौटा फूल चुँडेर दिन्छु दिलको लाएर जाउः सखी !
- आँसू आज पुछेर दुःख सब यो बिर्सेर जाऊ सखी !
- मान्छेको घर अन्धकार छ भनी सम्झेर जाऊ सखी !
- आऊन् पुष्पविमान पुण्यबलले निस्केर आकाशमा
- हाँसी क्यै वरदान द्यौ रहरको, जाऊ सखी ! बैँसमा
- लैजाओ अमरावती शहरमा हे स्वर्गका देवता !
- ताराका सँग हाँस है, अब तिमी नौ लाखमा एउटा
- हाँस्यौ, प्यार गर्यौ, बिगार गरिनौ कैल्यै कसैको यहाँ
- यो चारै दिनमा पनि गरिसक्यौ जो गर्नुपर्ने यहाँ
- केही बाँँकी भए म गर्छु सँगिनी ! ज्यूँदै छु आधा अब
- तिम्रो खेल समाप्त भो सब, तिमी विश्राम लेऊ अब
- मट्टीलाई फुकेर प्राण बिउँझ्यौ हे फूलकी वासना !
- हाँस्यौ घाम र जूनको मनि यहाँ हे स्वर्गकी सिर्जना !
- देवी ! जोबनमै गयौ, मलिन यो मट्टी बिसाईकन
- हाम्रै जीत छ प्यार चार दिनको पायौ महापावन
- टाढा निर्मल मौन शान्त गहिरो आनन्दले दीपित
- तिम्रो शाश्वत धामभित्र भवको पर्दा खसाली सुत
- एकै बार जहाँ सुतेर कहिल्यै पर्दैन है ब्यूँझन
- बल्छन् बाहिर जून्किरीसित जहाँ नौलाख तारागण
मेरी लच्छिनकी जहान !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- कोठामा कसरी पसूँ, नजरकी शृङ्गार छैनौ तिमी
- यत्रो शोक कहूँ कहाँ, हृदयकी आधार छैनौ तिमी
- कोठामा अघि भर्खरैतक थियौ बोलीरहेकी तिमी
- ए छैनौ कसरी भनूँ ! हृदयमा खेलीरहेकी तिमी
- मेरी लच्छिनकी जहान ! घरमा बल्दैन बत्ती अब
- बत्तीनेर मुहार चारु भरिलो पर्दैन देखा अब
- सन्तोषी मुखमा सुखी हृदयको झल्किन्न माया पनि
- भित्तातर्फ कपालको गुजमुजे पर्दैन छाया पनि
- मैले यो परदेशमा घर त्यसै बिर्सीसकेको थिएँ
- आमाको टुहुरो थिएँ, प्रिय सखी पाईसकेको थिएँ
- मेरा सुन्दर शान्ति, कान्ति सुघरी, डेरा थियो यो कुटी
- हे सन्तोष गरिबकी ! गइसक्यौ मेरी तपस्या उठी
- कल्ले लिन्छ र गुप्त गर्व मनमा, मैले गरुँ पौरख
- कल्लाई सुखिनी बनाउन भनी मैले उठाऊँ दुख
- कल्लाई सँगमा लिएर अब यो सारा गृहस्थी गरुँ
- छातीमा प्रतिमा लिएर उनकै बाँचूँ कि यद्वा मरुँ
- मेरो मान बचाउँथ्यौ बरु तिमी आफू नजाती बनी
- दिन्थ्यौ खान मलाई रे कति कुरा आफू नखाई पनि
- राख्यौ क्या सुखमा मलाई, दुखमा आफू रहेरै पनि
- राख्यौ मैँ कमजोरलाई, बलियी आफू गएरै पनि
- मेरो रोक्दछ व्यर्थ खर्च कसले, को लिन्छ साँचो अब
- खाँचो टार्दछ मुस्कुराइ कसले साँचोमुचोले अब
- मेरो इज्जत उघ्रियो, तनु चुँड्यो, उम्टन्छ कल्ले अब
- लापर्वाह मलाई गर्छ गहिरो पर्वाह कल्ले अब
- कोठाका सब मालतालहरूमा तिम्रो कला बोल्दथ्यो
- मेरो भावुक काव्यको लहरमा तिम्रो गला बोल्दथ्यो
- तिम्रो यो घरकाज विश्वभरको दृष्टान्त मेरो थियो
- जो गथ्र्यौ सजिलै तिमी, असजिलो सिद्धान्त मेरो थियो
- तिम्रो आकुल केशवेश, घरको सौन्दर्य मेरो थियो
- तिम्रो निर्मल चालमाल, मनको माधुर्य मेरो थियो
- तिम्रो सोचविचार दुःखसुखको चातुर्य मेरो थियो
- तिम्रो त्याग घरै थियो, पर त्यही औदार्य मेरो थियो
- छन् छोरी टुहुरी, बनेँ विधुर हा !– आमा र रानी गयौ
- छन् दुःखी परिवार आज दुइटै– छोरी बुहारी गयौ
- छोटो जीवनमा यहाँ कति महान् छोडेर माया गयौ
- संसारै छ नि शून्य ! चार दिनकी हे रामछाया ! गयौ
- मेरो बाहिरको थकाइ घरमा हर्ला नि कल्ले अब
- केही भो कि मलाई आँसु गहमा भर्ला नि कल्ले अब
- खेपी जीवनका अनेक खतरा को हाँस्छ आफूसित
- बाटैमा सँगिनी थला परि ढल्यौ, जाऊँ कहाँ कोसित
- संसारी सब दुःखलाई तिमीले संम्झ्यौ कसोरी सुख
- माया हो कि दया मलाई मनमा लाग्थ्यो नि देख्दा मुख
- जल्ले जीवन सुम्पियो म उसको भारा तिरुँ के गरी
- सेवाको बदला नलीकन गयौ हे राजराजेश्वरी
- सोझो सज्जन सद्गुणी म छु भनी भन्छन् सबै मानिस
- आफ्नो चिन्दिनँ दोष, होश छ खरो, मेरो छ लाटो रिस
- यो मेरो कमजोर भाव कसले जानेर हाँसी सह्यो
- मान्छे भन्नुतिमी थियौ, गइसक्यौ, कल्ले चिन्यो, के भयो
- दासी भैकन स्वामिनी बनिदियौ आएर मेरो घर
- हाँस्थेँ बाहिर लाग्दथ्यो मनमनै तिम्रो मलाई डर
- छाया भैकन जो घुस्यौ हृदयमा माया बन्यौ आखिर
- :मान्छेबाट उठेर दिव्य पदमा देवी बन्यौ आखिर
- छन् तिम्रा अनुहार कति सखी, पृथ्वीभरी छौ तिमी
- छन् तिम्रा गहना लुगाहरु अझै, कोठाभरी छौ तिमी
- छन् माया, ममता र मोह, महिमा, छातीभरी छौ तिमी
- छन् छोरीहरु बिर्सुँला नि कसरी, आत्माभरी छौ तिमी
हिड्दै छौ कि बस्यौ कतै !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- फर्कन्छन् वन शैलबाट बचरा सम्झेर पन्छीहरू
- फर्कन्छन् परबाट प्यार घरको सम्झेर यात्रीहरू
- हे रानी ! अझ फर्किनौ किन यहाँ अल्प्यौ अँध्यारातिर
- हेर्छ झ्यालमहाँ बसेर टुहुरी यो शान्ति धारातिर
- कोठा शून्य छ यो, उठीकन अहो ! बाटो कहाँको लियौ
- तिर्खाएर पियौ कहाँ जल, यहाँ गाग्री भरेकी थियौ
- टाढाको कुन छहारीमनि बसी सम्झेर के के गयौ
- दौडायो कुन दूरदेश विधिले, एक्लै कसोरी गयौ
- हिँड्दै छौ कि बस्यौ कतै, मुलुक त्यो कस्तो छ, यस्तै छकि
- त्यो छायामय लोकबाट कहिल्यै यो लोक देखिन्छ कि
- छन् तिम्रा मुखमा अझै बिफरका बुट्टा कि कस्ती भयौ
- स्वप्नामा जुन आउँछ्यौ, भन त्यही सम्झूँ कि भिन्नै भयौ
- लागेको मनमा छ के भन त्यहाँ हास्छ्यौ कसोरी तिमी
- सम्झी शान्ति र कान्ति दूधकटुवा रुन्छ्यौ कि क्यारे तिमी
- दिन्नन् फर्कन फेरि बिर्सन पनि, द्यौताहरु निठ्ठुर
- त्यो एकै छिनको मात्र बिछुडले कत्रो महा–अन्तर !
- हामी छौँ सुखमा कि आज दुःखमा के भन्नु के भन्नु ख्वै
- आफैँ मर्न सकिन्न, बाँच्नु कसरी, के गर्नु के गर्नु ख्वै
- छौ देवी सुखमा भने यदि त्यहाँ हामी रुँदैनौ यहाँ
- हाम्रै साथ थियौ कुनै दिन भनी सम्झेर बस्छौँ यहाँ
- बाँचुन्जेल सकेँ र गर्न अब के सक्नेछु गर्नै म हे
- चाँडै नै सँगिनी ! गयौ नि मनका इच्छा मनैमा रहे
- बाँचुन्जेल त चिन्न नै सकिनँ हे जाहान ! जे भन्दछ्यौ
- गाढा आज हुँदो छ प्रेम, जति नै टाढा तिमी बन्दछ्यौ
- लीलाले कहिलेकहीँ त भुइँमा ओर्लेर आऊ तिमी
- नौला मानिस खेत चौर हरिया हेरेर जाऊ तिमी
- आऊ शान्ति र कान्तिमा अमृतको देऊ नयाँ चुम्बन
- आऊ यो मनमा पसेर सहजै लेऊ नयाँ जीवन
- तिम्रा गीत म फाँट शैल वनका एक्लासमा गाउँला
- आफ्ना मानिसका गएर घरमा तिम्रा कथा गाउँला
- हुर्काईकन शान्ति कान्ति भुइँमा छाडी त्यहाँ आउँला
- देवी ! अन्तिम साँझमा गहभरी आँसू लिई आउँला
हाम्रो भेट हुँदैन हो कि कहिल्यै !
[सम्पादन गर्नुहोस्]- नेपाली हरिया पहाड वनका यी घाम–छायाहरू
- हामी दम्पति, शान्ति कान्ति कलिला, यी मोह–मायाहरू
- यो संयोग जुटाउने कुन थियो कल्ले बिगार्यो अनि
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- पृथ्वीमा अबदेखिलाई कहिल्यै कालै नआए पनि
- प्यारी भैकन अप्सरा घरघरै आएर जन्मे पनि
- मेरो जो हरियो भरिन्न जसको जे जे जुटे तापनि
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- हाम्रा हर्ष र शोक, मान, ममता, आनन्द यौटै थिए
- एकै प्राण थियो र ज्यान दुइका सन्तान एकै थिए
- बाँचूँ भिन्न भएर आज कसरी, आधा मर्यो जीवनी
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- ती ठट्टा सुखका र फेरि दुःखका सल्लाह हाम्रा गए
- ती हाम्रा झगडा र मान, ममता, माधुर्य, माया गए
- बाँकी जीवनको मुराद मनको रोयो बिलौना बनी
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- छन् सम्पूर्ण सुखी कसैसित पनि मिल्दैन मेरो मन
- छन् ताराहरु रातमा र दिनमा साथी छ यो निर्जन
- एकान्तस्थलमा त भेट्न तिमीले हुन्थ्यो नि आए पनि
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- मेटी स्वर्ग र मत्र्यलाई जसरी भेट्छौँ महारातमा
- ब्यूँझन्नौँ किन एकसाथ त्यसरी हामी दुवै प्रातमा
- स्वप्नाको दुनियाँ मलाई कहिले मिल्ला नि साँचो बनी
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- मर्ने मानिस फर्किँदैन कहिल्यै भेटिन्न भेटिन्न रे
- पर्दा लाग्दछ जो महामरणको उल्टिन्न उल्टिन्न रे
- यो कस्तो कुन निष्ठुरी नियम हो, के हुन्छ फेरे पनि
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- तिम्रो सुन्दर त्यो शरीर, मधुरो मुस्कान तिम्रो गयो
- तिम्रो बैँस रमाइलो र गहिरो माया कसोरी गयो
- पाइन्नौ यस रूपमा अब तिमी फर्केर आए पनि
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- हेर्छन् बादलले हिमालगिरीमा– ‘गौरी कहाँ छन् ?’ भनी
- सोध्छे शान्ति मलाई सानु मुखले – ‘आमा कहाँ छन् ?’ भनी
- मैलाई पहिले म उत्तर दिऊँ– ‘मेरी ! कहाँ छौ ?’ भनी
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
- ब्यूँझन्नौ यस जन्ममा अब तिमी अल्प्यौ महाकालमा
- मैले हेलिनुपर्छ रे सब भुली संसारको भेलमा
- सम्झेला कसले ‘दुवै दिन सँगै हामी थियौँ रे !’ भनी
- हाम्रो भेट हुँदैन हो कि सँगिनी ! धिक्कार कैल्यै पनि
मेरा रोकिय आँसु
[सम्पादन गर्नुहोस्]- मेरा रोकिय आँसु भल्भल त्यसै ए बग्दछौ के भनी
- मैले रोइनँ आजसम्म अरुको यै मृत्यु सुन्दा पनि
- मायाकी प्रतिमा ! तिमी हृदयमा मेरो गडेकी थियौ
- पारी घायल चित्त, घाउ गहिरो, एक्कासि नै उप्कियौ
- सम्झायो जति चित्त दुख्छ उति नै सम्झाइ के गर्दछौ
- मेरो जो हुनु भैसक्यो अब दया देखाइ के गर्दछौ
- केही भन्नु मलाई मित्र ! छ भने आएर रोऊ बरु
- लागेको दिलभित्र घाउ छ भने सम्झेर जाऊ बरु
- छातीमा कुन दूर देशतिरको आई बिलौना बस्यो
- क्यै गर्ने मन छैन, खालि रुनको धोको मलाई बस्यो
- कोठाभित्र लुकेर बस्छु– उनको छाया परेथ्यो यहीँ
- छातीभित्र ढुकेर बस्छु– उनको माया बसेथ्यो यहीँ
- एकान्तस्थलमा बसीकन सखीलाई म बोलाउँछु
- आत्मा बस्छ कता–कतातिर गई, पत्ता म त्यो लाउँछु
- फर्काईकन ल्याउनेछु म उनीलाई यहाँ क्वै दिन
- फर्कन्थिन् कि उनी, शरीर उनको मैले जलाएँ किन !
- यो सानो घरबार चार दिनको यो भेट छोटो थियो
- हामी दम्पतीको परन्तु यसमै माया बसेको थियो
- जो छाया पहिले पस्यो नजरमा खुर्केर खुर्किन्न त्यो
- जो माया पहिले बस्यो हृदयमा बिर्सेर बिर्सिन्न त्यो
- मैले सम्झनु के छ– आज सँगमा छैनन् उनी भन्नु छ
- मैले बिर्सिनु के छ– चार दिनमै अर्कै बनेँ भन्नु छ
- उल्टो काँण बिझ्यो मलाई दिलमा कल्ले निकालिदिने
- कल्लाई भन सम्झियूँ यदि तिमीलाई नसम्झुँ भने
- जानेलाई छ सुख्ख, आज उसका लेखा यहाँ के छ र
- बस्नेलाई छ पीर, रातदिन नै छन् सम्झना निष्ठुर
- केही औषधि भैदिए भुलिदिने, रोएर प्यूने थिएँ
- जानेलाई म बिर्सिएर सुखले हाँसेर ज्यूने थिएँ
- मान्छे हो ! किन हाँस्तछौ हृदयमा आँसू लुकाईकन
- खोज्दैमा सुख, आशमा विरहमा गैजान्छ यो जीवन
- यो माया कसलाई अर्पनु त्यसै साँचेर के हुन्छ हे
- साँच्चै भन्दछु– मर्नुपर्दछ भने बाँचेर के हुन्छ हे
- तिम्रो दुर्दिनमा बसेर सँगमा को पुछ्छ आँसू यहाँ
- तिम्रो नाम जपी समाधिगृहमा को बाल्छ बत्ती यहाँ
- पोल्टो थाप्तछ को महामरणले फ्याँक्ता महाशून्यमा
- तारा बत्ति कुरेर बस्छ कुन हे, यत्रो महामौनमा
- छैनन् आज उनी म रुन्छु, नहुँला भोली म, मेरा रुनन्
- पृथ्वी मर्दछ पर्सि यो, पिलपिले ताराहरु ती रुनन्
- सारा निष्ठुर नाशको पछि यहाँ आएर को रुन्छ हे
- नाशैलाई छ सिर्जना सब भने रोएर के हुन्छ हे
- फर्की क्वै पनि आउँदैन र सधैँ पर्खन्न कोही पनि
- कालो आदि र अन्त ! खालि बिचमा झिल्का लिने जीवनी
- एक्लै क्वै दिन निस्किएँ म त भने कोही नखोजून् यहाँ
- एक्लै अल्पिनु सृष्टिको चलन रे, कोही नरोऊन् यहाँ
लाउँ लाउँ र खाउँ खाउँ वयमै
[सम्पादन गर्नुहोस्]- ‘यो टाढा परदेशबाट घरमा चाँडै तिमी जाउली
- डोर्याईकन शान्ति कान्ति सुखले बा’लाई देखाउली
- पाहाडी चिडिया उडी रहरको पहाडमै जाउली’
- भन्दैमा सखि ! गैसक्यौ, अब कहाँ के गर्न हे पाउली
- साँचेको किन त्यत्ति मात्र रुपियाँ आफ्नै लुकाईकन
- के के गर्न थियो, गयौ नि ! मनको धोको नफोईकन
- चौतारी म बनाइदिन्छु त्यसले संसारको मार्गमा
- फोई बन्धन गुप्त त्यो रहरको, जाऊ सखी ! स्वर्गमा
- अर्काको नझुकी अगाडि घरको मर्का लुकायौ कति
- तिम्रो धैर्य र मुस्कुराहट मिली गर्दै गएँ उन्नति
- मेरो आज फल्यो कमाइ, तर हा ! तिम्रो ढल्यो देह यो
- हे मेरी सखि ! दुःखको समयकी, छोडी गयौ खोप यो
- लक्ष्मी भै धनधान्यपूर्ण घरमा बस्नै तिमी पाइनौ
- हुर्काईकन लालबाल सुखले जानै तिमी पाइनौ
- लाऊँ लाउँ र खाउँ खाउँ वयमै आफू कसोरी गयौ
- बन्दैमा कति हाइ हाइ सबकी, सारा रुलाई गयौ
- तिम्रो बाइस वर्षको रहर यो बोल्ने सखी बाँँकी छन्
- छातीको दश धार प्यार पिउने छोरी दुवै बाँँकी छन्
- यो तिम्रो म छु, चित्तभित्र प्रतिमा तिम्रो अझै बाँँकी छ
- छैनौ किन्तु तिमी ! यहाँ हृदयको तिम्रो सबै बाँँकी छ
- मान्छे जन्मिन आउलान् तर तिमी रानी कहाँ पाउँला
- त्यो बान्की अनुहारको, नजरको पानी कहाँ पाउँला
- मान्छेमा छलले छिपीकन तिमी छाया पनि पाउँला
- त्यो बानी, दिल त्यो, त्यही किसिमको माया कहाँ पाउँला
- सानो मानिसलाई भूमितलमा हुर्काइदिन्छौ किन
- सानो त्यो दिलभित्र विश्वभरिको माया बसाल्छौ किन
- लैजान्छौ नि ! उमेरमै रहर त्यो पुग्नै नपाई किन
- लैजान्छौ वरदान फेरि भगवन ! भोग्नै नपाई किन
- छातीलाई फुलाउने कुसुम यी फुस्की कहाँ झर्दछन्
- टाढा टेक्न उचालिने चरण यी खुस्की कहाँ पर्दछन्
- मान्छे हिँड्दछ सुख्ख खोज्न, कसरी त्यो दुखःमै पर्दछ
- आत्मा आउँछ हाँस्नलाई, कसरी रोएर त्यो मर्दछ
- वैली यो मधुमास जान्छ, बिउँझी क्वैली जसै बोल्दछ
- उड्छन् बादलमा भुवा, सिमलले कोया जसै खोल्दछ
- ब्यूँझी जीवन, घाम जूनमनि यो केही फुकेको मन
- फुस्काई कसले लग्यो कुन दिशा, मेरी कहाँ छौ ? भन
- छोई भूतललाई इन्द्रधनुले लाखौँ सिँगारे पनि
- रातीका सपना बिहान बिउँझी साँचा बनाए पनि
- मान्छेलाई मिले पनि अजमरी खोजेर सञ्जिवनी
- फर्कन्नौ यस लोकमा, जुन गयो यो गैगयो जीवनी
- गैह्री खेत ! फलेर धान नझुला बाला सुनौला तल
- टुप्पाबाट लदाबदी नफलिदे वैशाखको काफल
- आउन्नन् वनभात खान वनकी रानी छहारीमनि
- नाघी पर्वत स्वर्गमा गइसकिन् आनन्दकी इन्द्रिनी
- बेहानीपख उठ्तिनन् अब उनी आई नबोला चरी !
- टाढा देवलमा नबज्न शहना ! नाना बिलौना गरी
- कल्ले हेर्छ र झुल्किएर चुचुरा पाखा सिँगार्छन् रवि
- छन् खुल्ला अब रुप रङ्ग रमिता उल्लास छाया–छवि
- डालाबाट नबोल कोइलि ! झुली, वैलिन्छ रे यो वन
- काला केश नबाट है युवति हो ! फुस्कन्छ रे जीवन
- यात्री आखिर जान्छ रे नगर है यो मार्गमा पीरती
- देवी स्वर्ग गईसकिन् नगर है यो साँझमा आरती !
==रोई आउँछ रे असार महिना
- आए बादल गर्जिएर गिरिमा, लागे अँध्यारा दिन
- छाया पर्दछ दूरबाट, छविको पाइन्न है दर्शन
- कालो निष्ठुर यो असार, यसमै रोएर मेरी गइन्
- यी खोला कसरी तरिन्, घनघटा उल्टी कसोरी गइन्
- छाया बादलको परीकन थिए नीला पहाडी वन
- माया भर्खर नै बसीकन थिए सानन्द हाम्रा दिन
- त्यो बेला छिन मात्रको बिछुडले बन्थे जसै व्याकुल
- निस्किन्थिन् गिरिकुञ्जबाट अनि ती टिप्दै असारे फुल
- ऐलेको निठुरी असार महिना पानी परेको कति
- दर्कन्छन् जलधार आज जति नै थर्कन्छ छाती उति
- पन्छीको गुँड भत्किएर रुखमा भिज्दो छ पानीमहाँ
- एक्ले ढुक्कुर एकलै विरहमा होला बसेको कहाँ !
- हावाका सँग हर्हराइ कुहिरो दौडन्छ पहाडमा
- आउन्नन् परदेशिनी प्रियतमा फर्केर आषाढमा
- छाया तर्छ नदीकिनार उनको, आफू कहाँ छन् उनी
- डाँडापार नुहेर जा, खबर क्यै सोधेर आ, इन्द्रिनी !
- रुन्छन् झ्याउँकिरी रुलाई वनमा आषाढका यी दिन
- छाया आज दगुर्छ यो कुन दिशा ओसारि मेरै मन
- काला बादल झोलिएर गिरिमा बर्सीरहेछन् यहाँ
- रोइ रोइ बगाइ गाजल उनी होलिन् बसेकी कहाँ
- वर्षाको निशिमा झमाझम झरी झम्केर जो आउँछ
- लाखौँ शब्द सुसाइ एक सुरमा संसार जो गाउँछ
- यो बेला बिउँझी विलाप दिलमा लाखौँ अलापूँ कि म
- आफैँभित्र डुबाइ स्वर्ग धरती सारा, निदाऊँ कि म
- निस्की बादलका किनारहरूमा क्यै बेर रानी ! बस
- हेर्दै पर्वत खेत र्चार हरिया, नौला नयाँ मानिस
- टाढैबाट झुकेर इन्द्रधनुमा धर्ती तिमी भैटिद्यौ
- खोलाको जल यो पिएर दिलको धोको तिमी मेटिद्यौ
- च्याती बादल हेर्छ राति भुइँमा बर्सातको चाँदनी
- धोएको वनफूल तुल्य कहिले देखिन्छ तारा पनि
- यस्तै विस्मयको कुनै समयमा निस्केर आऊ तिमी
- तिम्रो मृत्यु हुँदै भएन कहिल्यै झैँ मुस्कुराऊ तिमी
- डुब्छिन् सुन्दर इन्द्रिनी पनि जहाँ पानी परी लेकमा
- सल्लाको वन यो सुसाउँछ त्यहाँ एक्लै बसी शोकमा
- सम्झी रुन्छु म जो हिजो भरखरै माया बसेका दिन
- हामी छौँ त्यति नै अनित्य, जति नै छ यो जीवन
- यौटा फूल सधैँ वसन्त श्रृतुको वैली यहाँ झर्छ रे
- रोई आउँछ रे असार महिना आँसू यहाँ पर्छ रे
- रो रो बादल हे ! डुलेर दुनियाँ एक्लै निरुद्देश्यमा
- भोली जानुछ शुभ्र शान्त हलुका भै शून्यको देशमा !
मान्छे हो ! यिनलाई प्यार गर है
[सम्पादन गर्नुहोस्]- खेल्दै शान्ति र कान्ति खाटनजिकै आई बसेका थिए
- हेरी यी अनजानलाई उनका आँसू खसेका थिए
- बिस्तारै शिरमा मुसारि यिनको, केही नबोली गइन्
- हाली आशिक बिन्दु बिन्दु गहको आँसू खसाली गइन्
- गाईलाई लग्यो नि ! आज कसले बाच्छो छुटाईकन
- पोथी पाश परी मरी नि ! गुँडका बच्चा नहुर्कीकन
- के हेर्छ्यौ यतिको बिजोग, धरती माता ! तिमी फाट हे
- आमा बालककी नमार भगवन् ! संसार भर्ने भए
- हेर्छे शान्ति यताउती घरभरी आमा कतै देख्तिन
- हेर्छे फेरि मलाई खालि मुखमा केही पनि बोल्दिन
- ‘आमा ख्वै ?’ भनि वेगले हृदयमा टाँसेर रोऊँ कि म
- अज्ञानी वय चारकी छ, टुहुरी पार्यौ विधाता, किन !
- आमालाई रुँगेर कान्ति दिलको संसार जो घेर्दथी
- आधा दूध चुसेर फेरि मुखमा हाँसेर जो हेर्दथी
- सुत्छे आज रुँदारुँदै हृदयमै थाकेर औँलो चुसी
- मेरो झस्किरहेछ हेर, मुटुको टुक्रा ! भुईँमा खसी
- मेरा चञ्चल शान्ति कान्ति सुखले नाना र चाचा भनी
- खेल्थे खलबल गर्दथे घरभरी रुन्थे फुलिन्थे अनि
- यी हाँस्थे जब फूल झैँ नजरको आँसू नसुक्तै पनि
- ती धुन्थिन् दुधले मुहार यिनको त्यै आँसु पुछ्दै अनि
- पाक्यो भात भनेर शान्ति उनकै सन्देश ली आउँथी
- अड्डाबाट म फर्किएँ कि उनकै जाली कुरा लाउँथी
- खाई म्वाइँ नचाइ कान्ति सुखले भन्थिन् मलाई उनी
- ‘यस्तै सानु सधैँभरी रहिरहे कस्तो हुँदो हो !’ भनी
- ती देखाउँदथिन् मलाई, कतिकी राम्री छ सानी भनी
- ती गर्थिन् मनभित्र गर्व, बहुतै बाठी छ ठूली भनी
- ती भन्थिन् कहिले त्यसै हजुरकी छोरी छ छुच्ची भनी
- ती रुन्थिन्, यिनलाई व्यर्थ अरुले हेलाँ गरे रे भनी
- त्यो शृङ्गार र त्यो सुसार त्यो आधार सारा गए
- आमा भन्नु गइन्, गयो हृदयको शोभा अँध्यारा भए
- धूलामाथि बसेर काख उनकै ढुक्छन् यहाँ केवल
- कुर्छन् त्यै ममता र प्यार, कहिल्यै मेटिन्न है तल्तल
- यी रोए पनि दुःख लाग्छ– यिनले सम्झे कि आमा भनी
- यी हाँसे पनि सुक्ख छैन– यिनले बिर्से नि आमा भनी
- को हेर्ला अब हर्षसाथ– यिनले हुर्केर खेले पनि
- फाटी मर्नु छ, पीर लाग्छ– यिनले फुर्की नखेले पनि
- सानीलाई फुल्याउँला कति यहाँ औँलो चुसाईकन
- ठूलीलाई भुलाउँला कति यहाँ आँसू लुकाईकन
- आफैँ यो सब वज्रपात यिनले बुझ्लान् जसै आखिर
- रोऔँला अनि एक रात सँगमा हेरेर तारातिर
- यो लाम्चो भरिलो मुहार, उनकै बान्की छ यो कान्तिमा
- चाँडै नै रिस उठ्छ मर्छ, उनकै बानी छ यो शान्तिमा
- छन् छोरीहरू गैसके पनि उनी, छाया यहाँ हेर्दछु
- यी दोस्रा अवतार हुन् र उनको माया यहीँ गर्दछु
- धोको क्यै यिनको पुर्याउँन भनी हिँड्दा कहीँ जोशमा
- मैले भूल गरेँ भने भुवनका भाइ ! गरे है क्षमा
- केही गर्न नपाउँदै मरिगएँ आफैँ भने आखिर
- खोजी यी टुहुरा, दयालु दुनियाँ, केही गरे है भर !
- बेहानै यिनलाई एक चिडिया आएर बोलाउँछिन्
- बारीमा यिनलाई एक पुतली आएर खेलाउँछिन्
- छाया एक सँगै रहेर यिनको रक्षा सधैँ गर्दछिन्
- मान्छे हो ! यिनलाई प्यार गर है तारा कुनै हेर्दछिन्