निङ्जिया

निङ्जिया
स्वायत्त क्षेत्र
निङ्जिया हुई स्वायत्त क्षेत्र
शापोटोउ भएर बग्ने पहेँलो नदीको दृश्य
निङ्जियाको स्थान
देश	चीन
राजधानी (र सबैभन्दा ठुलो सहर)	यिनचुआन
विभागहरू	५ प्रीफेक्चरहरू, २१ काउन्टीहरू, २१९ बस्तीहरू
सरकार
• प्रकार	स्वायत्त क्षेत्र
• अङ्ग	निङ्जिया हुई स्वायत्त क्षेत्रीय जन कांग्रेस
क्षेत्रफल
• जम्मा	६६३९९.७३ किमी२ (२५६३७.०८ वर्ग माइल)
• क्रम	२७औँ
उच्चतम उचाई (हेलन पर्वत)	३५५६ मिटर (११६६७ फिट)
जनसङ्ख्या  (सन् २०२०)
• जम्मा	७२०२६५४
• क्रम	३०औँ
• घनत्व	११०/किमी२ (२८०/वर्ग माइल)
• क्रम	२५औँ
वेबसाइट	www.nx.gov.cn

निङ्जिया, आधिकारिक रूपमा निङ्जिया हुई स्वायत्त क्षेत्र, जनवादी गणतन्त्र चीनको उत्तर-पश्चिममा अवस्थित एक स्वायत्त क्षेत्र हो। पहिले एक प्रान्त, निङ्जियालाई १९५४ मा गान्सुमा समावेश गरिएको थियो तर पछि १९५८ मा गान्सुबाट अलग गरिएको थियो र हुइ मानिसहरूको लागि एक स्वायत्त क्षेत्रको रूपमा पुनर्गठन गरिएको थियो, जुन चीनको ५६ आधिकारिक मान्यता प्राप्त राष्ट्रियताहरू मध्ये एक हो। चीनको हुइ जनसङ्ख्याको २० प्रतिशत निङ्जियामा बस्छन्।

निङ्जियापूर्वमा सान्सी, दक्षिण र पश्चिममा गान्सु र उत्तरमा भित्री मङ्गोलिया स्वायत्त क्षेत्रले घेरिएको छ र यसको क्षेत्रफल लगभग ६६,४०० वर्ग किलोमिटर (२५,६०० वर्ग माइल) छ। यो विरलै बसोबास गरिएको, प्रायः मरुभूमि क्षेत्र आंशिक रूपमा लोइस पठारमा र पहेँलो नदीको विशाल मैदानमा अवस्थित छ र यसको उत्तरपूर्वी सीमामा चीनको विशाल पर्खालको विशेषता छ। लगभग २००० वर्षमा, नहरहरूको एक व्यापक प्रणाली (लगभग १३९७ किलोमिटरको कुल लम्बाइको साथ) किन राजवंशबाट निर्माण गरिएको छ। व्यापक भूमि सुधार र सिंचाइ परियोजनाहरूले खेती बढाउन सम्भव बनाएको छ। प्रान्तको ठुलो भाग ओगटेको सिहाइगुको सुख्खा क्षेत्र पानीको चरम अभावबाट ग्रस्त छ, जसलाई नहरहरूले कम गर्ने उद्देश्य राखेका थिए।

निङ्जिया ११औँ-१३औँ शताब्दीमा पश्चिमी जियाको मुख्य क्षेत्र थियो, जुन टांगुत मानिसहरूद्वारा स्थापित गरिएको थियो; यसको नाम, "शान्तिपूर्ण जिया", राज्यको मङ्गोल विजयबाट लिइएको हो। टाङ्गुतहरूले साहित्य, कला, सङ्गीत र वास्तुकलामा महत्त्वपूर्ण उपलब्धिहासिल गरे, विशेष गरी टाङ्गुत लिपिको आविष्कार गरे। लामो समयदेखि देशको सबैभन्दा गरिब क्षेत्रहरू मध्ये एक, एक सानो वाइन बनाउने उद्योग सन् १९८० को दशकदेखि आर्थिक रूपमा महत्त्वपूर्ण भएको छ। भिटिकल्चरको आगमन अघि, निङ्जियाका ६.८ मिलियन मानिसहरू, जसमध्ये ३६ प्रतिशत हुई जातीय समूहका मुसलमानहरू हुन्, मुख्यतया पशु चरन, निर्वाह कृषि र परम्परागत चिनियाँ चिकित्सामा प्रयोग हुने ब्वाँसोबेरीको खेतीमा निर्भर थिए।