पाण्डुलिपि

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट
भानुभक्त आचार्यको भानुभक्तीय रामायणको पाण्डुलिपि

एक पाण्डुलिपि, परम्परागत रूपमा, हातले लेखिएको कुनै कागजात थियो, यान्त्रिक रूपमा मुद्रित वा केही अप्रत्यक्ष वा स्वचालित तरिकामा पुन: उत्पादनको विपरीत। हालसालै, यो शब्दले लेखकको कामको कुनै पनि लिखित, वा शब्द-प्रक्रिया गरिएको प्रतिलिपि समावेश गर्न बुझेको छ, जसको मुद्रित संस्करणको रूपमा प्रस्तुतीकरणबाट भिन्न छ।[१]

भारतीय उपमहाद्वीपदक्षिणपूर्वी एसियामा, विशेष लामो आयताकार आकारका तालपत्र पाण्डुलिपिहरू, ईपूर्व ५औँ शताब्दी वा त्यसभन्दा अघिको प्रयोग गरिन्थ्यो, र केही अवस्थामा १९औँ शताब्दीसम्म प्रयोग गरिन्थ्यो। चीनमा, कागजको परिचय हुनु अघि बाँस र काठहरू प्रयोग गरिन्थ्यो। रूसमा, ११औँ शताब्दीको जति पुरानो भोजपत्र कागजातहरू जीवित छन्।[२]

सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]

  1. Bloom, Jonathan. (२००१), Paper before print : the history and impact of paper in the Islamic world, Yale University Press, पृ: 12, आइएसबिएन 0300089554, ओसिएलसी 830505350 
  2. Zhixin Shi; Srirangaraj Setlur; Venu Govindaraju, "Digital Enhancement of Palm Leaf Manuscript Images using Normalization Techniques", Amherst, US: SUNY at Buffalo, मूलबाट २०१०-०६-१६-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २००९-०६-२३