चित्तधर हृदय
चित्तधर हृदय Chittadhar Hridaya | |
|---|---|
 चित्तधर हृदय | |
| जन्म | मे १९, सन् १९०६ न्यत तुंछें, काठमाडौँ |
| मृत्यु | जुन ९, सन् १९८२ |
| पेशा | साहित्य |
| भाषा | नेपाल भाषा |
| राष्ट्रियता | नेपाली |
चित्तधर हृदय ( नेपाली : चित्तधर हृदय ; जन्म चित्तधर तुलाधर १९ मे १९०६ – ९ जुन १९८२) एक नेपाली कवि थिए। उहाँलाई २० औं शताब्दीका नेपालका महान् साहित्यिक व्यक्तित्वहरूमध्ये एक मानिन्छ ।
सन् १ ९ ५६ मा नेपालका राजा महेन्द्रले उहाँलाई कवि केशरी ( कविहरूका सिंह ) उपाधि प्रदान गर्नुभएको थियो ।
हृदयले आफ्नो मातृभाषाको सेवामा आफ्नो जीवन समर्पण गरे, फस्टाउँदै गरेको पैतृक व्यवसायलाई अस्वीकार गर्दै निरंकुश सरकारको जेल सजाय भोगे। सन् १९४१ मा राणा शासनले नेपाल भाषामा कविता लेखेको भन्दै उनलाई पाँच वर्षको जेल सजाय दिइयो ।
प्रारम्भिक जीवन
हृदयको जन्म चित्तधर तुलाधर काठमाडौंको न्याता तुन्छेन ( नेपाल भासा : न्यत तुंछें ) मा ल्हासा नेवार व्यापारीहरूको परिवारमा भएको थियो । उनका पिता द्रव्यधर तुलाधर र आमा ज्ञानलक्ष्मी तुलाधर थिए। उनकी बहिनी मोतीलक्ष्मी उपासिका पनि लेखिका थिइन् ।
परिवारको तिब्बतको ल्हासामा एउटा व्यापारिक घर थियो । हृदय पैतृक पेशामा सामेल भएन तर नेपाल भाषा साहित्यको विकासमा काम गरे। सन् १९२० मा, उनको ज्ञान प्रभा कंसाकार संग विवाह भएको थियो।
कैद
हृदय नेपाल भासा पुनर्जागरणको सदस्य थियो । राणाहरूले नेपाल भाषामा लेख्न अनुमति नदिएपछि उनले आफ्नो साहित्यिक जीवन सुरु गरे, त्यसैले लेखकहरूले विदेशबाट आफ्ना रचनाहरू प्रकाशित गरे।
सन् १९३३ मा एसपी र डीपी उपासकले भारतको कालिम्पोङमा पद्य निकुञ्ज नामक हृदयका कविताहरूको सङ्ग्रह प्रकाशित गरेका थिए । उनले सरकारको उत्पीडनबाट बच्नको लागि हृदय उपनामले लेखे। उनको साहित्यिक गतिविधिलाई सरकारले मन पराएन र काठमाडौ पुग्नुअघि नै चिसापानी गढीमा भन्सारद्वारा सबै प्रतिहरू जफत गरियो।
उक्त सङ्ग्रहमा आमाको मृत्युमा शोक व्यक्त गर्दै लेखेको आमा शीर्षकको कविता थियो । सरकारले नेवारहरूलाई मातृभाषाबाट वञ्चित गरेको भन्दै उनले ‘आमाविहीन सन्तान’ कवितामा हस्ताक्षर गरेका थिए । यस कारणले गर्दा कवितालाई विध्वंसक मानिएको थियो र सन् १९४० मा उनलाई छ वर्षको जेल सजाय सुनाइयो।
हृदयले २० जनवरी, १९४१ मा आफ्नो सजाय सुरु गरे। उनका साथी कवि सिद्धिचरण श्रेष्ठ र फत्तेबहादुर सिंह पनि नेपाल भाषामा रचना गरेको आरोपमा जेलमा परेका थिए।
सुगता सौरभ महाकाव्य
जेलमा रहँदा, हृदयले आफ्नो सबैभन्दा ठूलो कृति सुगता सौरभ निर्माण गरे, बुद्धको जीवनमा एउटा महाकाव्य । उनले जेलमा गोप्य रूपमा लेख्नुपरेको थियो, र उनकी बहिनी मोतीलक्ष्मी उपासिकाले उनको खाना ल्याउँदा उनले श्लोकहरू लेखेका कागजका टुक्राहरू तस्करी गरिन्।
यो जेलबाट मुक्त भएपछि सन् १९४६ मा पूरा भएको थियो र सन् १९४९ मा कोलकाताबाट प्रकाशित भएको थियो। महाकाव्यलाई बुद्धको जीवनको एक सौन्दर्यपूर्ण र सैद्धान्तिक रूपमा ध्वनि व्यापक विवरण प्रदान गर्ने भनेर वर्णन गरिएको छ र नेपाल भाषा साहित्यमा पनि एक उत्कृष्ट रचना रहेको छ।
सन् १९४१ देखि १९४५ सम्म जेलमा रहँदा हृदय कलाकार चन्द्रमान सिंह मास्केसँग सम्पर्कमा आएकी थिए। हृदयले मास्केको हातमा गोप्य रूपमा तालिम लिए, किनकि उनले जेलका गार्डहरूबाट आफ्ना लेखहरू लुकाए। उनले वाटर कलर पेन्सिल र मसीमा धेरै चित्रहरू बनाएका छन्। तिनीहरूले बौद्ध र हिन्दू देवताहरू र विधाका दृश्यहरू चित्रण गर्छन् । सुगत सौरभमा रंगीन चित्रण मास्केले गरेका थिए।
११ नोभेम्बर १९४५ मा जेलबाट रिहा भए पछि, हृदयले विभिन्न विधामा कृतिहरू निर्माण गरे। उनी आधुनिक लघुकथा लेख्ने अग्रगामी थिए। सन् १९४७ मा प्रकाशित उनका छ वटा लघुकथाहरू समकालीन नेपाल भासा साहित्यमा एउटा ऐतिहासिक थियो।
नेपाल भाषा परिषद्
१९५१ मा हृदयले अन्य प्रमुख कवि र लेखकहरूसँग मिलेर नेपाल भाषा परिषद् (नेपाल भाषा परिषद) को स्थापना गरे। यसको उद्घाटन ७ जुन १९५३ मा कवि योगवीर सिंह कंसाकारकी पत्नी बुद्धमाया कंसाकारले छत्रपतिस्थित तारावीर सिंहको घरमा आयोजित कार्यक्रममा गर्नुभएको थियो । यसको कार्यालय पछि उनको आफ्नै घर न्याता टुन्छेनमा सारिएको थियो। हृदयले पछि काउन्सिललाई सम्पत्ति दिए।
हृदय सन् १९५२ देखि १ ९ ५६ सम्म नेपाल भाषा परिषदद्वारा प्रकाशित नेपाल ऋतुपाउका सम्पादक थिए । यसलाई सन् १९५४ मा हाईस्कूल तह, १९६० मा मध्यवर्ती तह, १९६२ मा स्नातक तह र १९७९ मा स्नातकोत्तर तहको अध्ययनको क्रममा समावेश गरिएको थियो।
हृदयघातका कारण उनको दाहिने हात र खुट्टा पक्षघात भएको थियो । देब्रे हातले लेख्न सिकाउनुभयो र कविता र निबन्धहरू सिर्जना गर्न जारी राख्नुभयो। ९ जुन १९८२ मा नेपाल भाषा परिषद्को बैठकको अध्यक्षता गर्ने क्रममा हृदयको पतन भयो ।
विरासत
नेपालको हुलाक सेवा विभागले उनको मृत्युको दशौं वार्षिकोत्सवको अवसरमा ३१ डिसेम्बर १९९२ मा हृदयको चित्र सहितको एक स्मारक हुलाक टिकट जारी गर्यो।
विश्व कविता दिवसको अवसरमा सार्क लेखक तथा साहित्य प्रतिष्ठानले मार्च २१, २००७ मा चित्तधर हृदयको शताब्दी मनाएको थियो ।
८ नोभेम्बर २००८ मा हृदयको मूर्ति काठमाडौको राजधानीको कालीमाटी चौराहेमा खडा गरियो । प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले जीवनको आकारको तस्विर अनावरण गरेका छन् । उहाँको सम्मानमा काठमाडौं महानगरपालिकाले मध्य काठमाण्डौको एउटा सडक चित्तधर मार्गको नामकरण गरेको हो ।
मेमोरियल संग्रहालय
हृदयको घरलाई कवि र उनका कामहरूलाई समर्पित संग्रहालय बनाउनको लागि भारतीय सहयोगमा २०१० मा पुनर्निर्माण गरिएको थियो। [ २७ ] चित्तधर हृदय स्मारक संग्रहालय २० जुलाई २०१३ मा खोलिएको थियो। यसमा तस्बिरहरू, पुस्तकहरू, स्केचहरू, व्यक्तिगत सामानहरू र घरायसी वस्तुहरू छन्। हृदया बस्ने र काम गर्ने कोठालाई मौलिक रूपमै राखिएको छ । काठमाण्डौको ऐतिहासिक खण्डमा अवस्थित यो घर परम्परागत नेपाली वास्तुकलाको नमुना पनि हो जसमा नक्कली काठको नेवार झ्यालहरू छन्। यसले मन्दिरहरू र इनारहरू समावेश गर्ने सामान्य आंगनलाई घेर्दछ।
उल्लेखनीय कार्यहरू
हृदयले महाकाव्य, नाटक, कविता, उपन्यास, लघुकथा, इतिहास र व्याकरण लेखे ।
सुगाता सौरभ ("द फ्राग्रान्ट लाइफ अफ द बुद्ध"), उनको सबैभन्दा प्रसिद्ध कृतिले नेवार सांस्कृतिक परिवेशमाबुद्धको जीवनलाई १९ क्यान्टोमा बताउँछ। यसलाई टोड टी. लुइस र सुवर्णमान तुलाधरले अंग्रेजीमा अनुवाद गरेका हुन्। तीर्थराज तुलाधरले गरेको यसअघिको अंग्रेजी अनुवाद सन् १९९८ मा नेपाल भाषा प्रज्ञा प्रतिष्ठानले प्रकाशित गरेको थियो।
Mimmanahpau ("अनबर्नट लेटर") ल्हासाका एक व्यापारीले काठमाडौंमा आफ्नी पत्नीलाई लेखेको उपन्यास-लम्बाइको पत्र हो। १९६८ मा प्रकाशित, यसले तिब्बतको राजधानीमा नेवार व्यापारीको सांस्कृतिक र सामाजिक अवलोकनहरू र ठूलो दूरीबाट अलग भएको आफ्नो परिवारप्रतिको उनको भावनाको वर्णन गर्दछ। मिम्मानाहपौलाई केसर लालले अंग्रेजीमा अनुवाद गरेका छन् । सन्तानविहीन हृदयले सुगता सौरभलाई आफ्नो छोरा र मिम्मानहपौलाई छोरी भनिन् ।
६ वटा लघुकथाहरू । हृदयका लघुकथाहरू सांस्कृतिक पुनरुत्थान र सामाजिक सुधारमा उनको रुचिबाट प्रभावित छन्। छवटा लघुकथाहरूका तीन लगायत उनका थुप्रै लघुकथाहरू तेजरत्न कंसाकारले अंग्रेजीमा अनुवाद गरेका छन्।
धर्मोदय सभा द्वारा १९४७ मा वाराणसी भारतबाट प्रकाशित झी माका ("हाम्रो बच्चा") बालबालिकाका कथाहरूको संग्रह हो जसले सांस्कृतिक रूपमा जीवन्त र सघन बसोबास भएको नेवार समाज भित्रबाट कस्तो देखिन्छ भन्ने कुराको आत्मीय भावना प्रदान गर्दछ।
Gallery
[सम्पादन गर्नुहोस्]-
A young Chittadhar with wife Gyan Prabha. -
Madan Mohan Mishra (left) with Hridaya. -
Chittadhar sitting at a traditional window. -
Chittadhar at home. -
Postage stamp issued in 1992.
-
Chittadhar Hridaya Memorial Museum. -
Illustration from Sugata Saurabha.
सभ देखी
[सम्पादन गर्नुहोस्]स्रोत
[सम्पादन गर्नुहोस्]- ↑ "Sugata Saurabha: An Epic Poem from Nepal on the Life of the Buddha by Chittadhar Hridaya", Oxford Scholarship Online, अन्तिम पहुँच १ मार्च २०११।
- ↑ Sthapit, Arhan (२५ फेब्रुअरी २००८), "Oxford publishes Nepali epic in English", The Rising Nepal, अन्तिम पहुँच २८ फेब्रुअरी २०११। वेब्याक मेसिन अभिलेखिकरण २४ जुलाई २०११ मिति
- ↑ Bajracharya, Phanindra Ratna (2003). Who's Who in Nepal Bhasa. Kathmandu: Nepal Bhasa Academy. Page 41.