मनिषा कोइराला
मनिषा कोइराला | |
|---|---|
कोइराला २०१७ मा | |
| जन्म | १६ अगस्ट १९७०[१][२][३][४] बिराटनगर नेपाल |
| राष्ट्रियता | नेपाली |
| पेशा | अभिनेत्री |
| कार्यकाल | १९८९–अहिलेसम्म |
| जीवनसाथी | सम्राट दाहाल
( वि २०१०; सवि २०१२) |
| मातापिता | सुश्मा र प्रकश कोइराला |
| आफन्त | कोइराला परिवार |
मनिषा कोइराला
जन्म:- १६ अगस्ट १९७० बिराटनगर,मोरङ, नेपाल
मनिषा कोइराला एक नेपाली अभिनेत्री हुन् जसले भारतीय चलचित्रहरूमा काम गर्छिन् , मुख्यतया हिन्दी र तमिल भाषामा । राजनीतिक रूपमा प्रख्यात कोइराला परिवारमा जन्मिएकी उनी प्रकाश कोइरालाकी छोरी र विश्वेश्वर प्रसाद कोइरालाकी नातिनी हुन् । आफ्नो समयकी सबैभन्दा लोकप्रिय र सबैभन्दा धेरै कमाउने अभिनेत्रीहरू मध्ये एक, उनी धेरै प्रशंसाहरू प्राप्तकर्ता हुन्, जसमा तीन फिल्मफेयर पुरस्कार , एक फिल्मफेयर अवार्ड साउथ र एक फिल्मफेयर ओटीटी अवार्ड समावेश छन्। सन् २००१ मा, नेपाल सरकारले उनलाई गोरखा दक्षिणा बहूको अर्डरले सम्मानित गर्यो ।
प्रारम्भिक जीवन
मनिषा कोइरालाको जन्म १६ अगस्ट १९७० मा नेपालको विराटनगरमा रहेको राजनीतिक रूपमा प्रतिष्ठित कोइराला परिवारमा भएको थियो। उनका बुबा प्रकाश कोइराला एक राजनीतिज्ञ, पूर्व क्याबिनेट मन्त्री र नेपालको प्रतिनिधि सभाका पूर्व सदस्य हुन् भने उनकी आमा सुष्मा कोइराला गृहिणी हुन् ।
कोइरालाका एक भाइ सिद्धार्थ कोइराला छन् , जो पूर्व बलिउड अभिनेता हुन्। उनको परिवारका धेरै सदस्यहरू राजनीतिज्ञ बने उनका हजुरबुबा विश्वेश्वर प्रसाद कोइराला सन् १९५० को दशकको अन्त्यदेखि १९६० को दशकको सुरुवातसम्म नेपालका प्रधानमन्त्री थिए , जसरी उनका दुई जिजुबाबु, गिरिजा प्रसाद कोइराला र मातृका प्रसाद कोइराला पनि थिए ।
कोइरालाले आफ्नो प्रारम्भिक जीवन भारतमा बिताइन्, र उनी केही वर्ष वाराणसीमा आफ्नी हजुरआमाको घरमा र पछि दिल्ली र मुम्बईमा बसिन् । वाराणसीमा घरमा रहँदा, उनले कक्षा १० सम्म वसन्त कन्या महाविद्यालयमा पढिन् । डाक्टर बन्ने आकांक्षा राख्दै, उनी दिल्ली सरिन् र नयाँ दिल्ली क्याम्पसको धौला कुआनको आर्मी पब्लिक स्कूल (एपीएस) मा अध्ययन गरिन् । एक अन्तर्वार्तामा, उनले भनिन् कि दिल्लीमा एक्लै बस्दा उनलाई "बलियो र स्वतन्त्र" बन्न मद्दत मिल्यो। अभिनयमा करियर बनाउन दृढ संकल्प गरेकी कोइराला पछि फिल्म भूमिकाहरूको लागि मुम्बई सरिन्।
कोइरालाले नेपाली फिल्म फेरि भेटौला (सन् १९८९) बाट अभिनयमा डेब्यू गरिन् र पछि हिन्दी चलचित्र सौदागर (सन् १९९१) बाट भारतीय सिनेमामा डेब्यू गरिन्। छोटो असफलता पछि, उनले बम्बे (१९९५), अग्नि साक्षी (सन् १९९६), इन्डियन (सन् १९९६), गुप्त: द हिडन ट्रुथ (सन् १९९७), कच्चे धागे (सन् १९९९), मुधलवन (सन् १९९९) र कम्पनी (सन् २००२) सहित बलिउड र कलिउड दुवै फिल्महरूमा व्यावसायिक सफलताका साथ आफूलाई स्थापित गरिन्। उनले १९४२: अ लभ स्टोरी (सन् १९९४) मा सिधासाधा केटी , अकेले हम अकेले तुम (सन् १९९५) मा महत्वाकांक्षी पत्नी , खामोशी: द म्युजिकल (सन् १९९६) मा बहिरा-मूक आमाबाबुकी छोरी , दिल से.. ( १९९८) मा आतंकवादी र लज्जा (२००१) मा दुर्व्यवहार गरिएको महिलाको भूमिका निर्वाह गरेकोमा पनि आलोचनात्मक मान्यता प्राप्त गरिन्।
अर्को दशकको अवधिमा, उनले धेरै अपरम्परागत र कला-गृह चलचित्रहरूमा आफ्नो अभिनयको लागि प्रशंसा बटुलिन्, जस्तै सर्वाइभल ड्रामा एस्केप फ्रम तालिबान (सन् २००३), मलयालम मनोवैज्ञानिक नाटक इलेक्ट्रा (सन् २०१०) र संकलन फिल्म आई एम (सन् २०१०)। सन् २०१२ मा कोइरालाले अन्तिम चरणको पाठेघरको क्यान्सर पत्ता लागेपछि अभिनयबाट विश्राम लिइन् र एक वर्ष लामो उपचार गराइन् सन् २०१४ को मध्यसम्ममा सफल निको भइन्। उनी कमिङ-अफ-एज ड्रामा डियर माया (सन् २०१७) लिएर फर्किइन् त्यसपछि सञ्जु (सन् २०१८) मा अभिनेत्री नरगिसको भूमिका निभाएकी थिइन् । सोही वर्ष कोइराला नेटफ्लिक्स प्रोडक्सन लस्ट स्टोरीजमा देखिइन् । त्यसपछि उनले प्रशंसित अवधि नाटक श्रृंखला हीरामण्डी: द डायमंड बजार (सन् २०२४) मा अभिनय गरिसकेकी छिन्।
चलचित्रमा अभिनय गर्नुका साथै, कोइरालालाई सन् १९९९ मा भारतको लागि र सन् २०१५ मा नेपालको लागि संयुक्त राष्ट्र जनसंख्या कोषको सद्भावना दूतको रूपमा नियुक्त गरिएको थियो र अप्रिल २०१५ को नेपाल भूकम्प पछि राहत कार्यमा संलग्न थिइन् । उनले उपन्यास " हिल्ड: हाउ क्यान्सर गेभ मी अ न्यू लाइफ" मा लेखकको रूपमा पनि योगदान पुर्याइन्,जुन उनको पाठेघरको क्यान्सरसँगको संघर्षको विवरण हो। कोइरालालाई बारम्बार उनको समयको सबैभन्दा सुन्दर अभिनेत्री मध्ये एकको रूपमा उल्लेख गरिन्छ।
सम्मान र मान्यता
-- सन् 1994, प्रियदर्शिनी एकेडेमी - स्मिता पाटिल मेमोरियल अवार्ड -- सन् १९९९, संयुक्त राष्ट्र जनसंख्या कोष - भारतको लागि सद्भावना दूत -- सन् २००१, भारतीय चलचित्र उद्योगमा उपलब्धि हासिल गरेबापत नेपाल सरकारद्वारा सम्मानित गोरखा दक्षिणा बाहुको अर्डर -- सन् २००३, पहिलो गैर-आवासीय नेपाली सम्मेलन, काठमाडौँ - नेपालका राजाद्वारा प्रस्तुत अभिनन्दन पत्र -- सन् २००६, विश्व हिन्दू महासंघ - प्रशंसा पत्र -- सन् २०१४, इन्डिया टुडे महिला शिखर सम्मेलन - वर्षको उत्कृष्ट महिला पुरस्कार -- सन् २०१५, लन्डन इन्डियन फिल्म फेस्टिवल - स्पिरिट अफ इन्स्पिरेशन अवार्ड -- सन् २०१५, ग्लोबल अफिसियल्स अफ डिग्निटी अवार्ड - नेपालको मानवीय राजदूत -- सन् २०१५, संयुक्त राष्ट्र जनसंख्या कोष - नेपालका लागि सद्भावना दूत -- सन् २०१७, भारतीय सिनेमामा योगदानको लागि नवभारत टाइम्स पुरस्कार -- सन् २०१८, मस्कट अन्तर्राष्ट्रिय फिल्म महोत्सव , ओमान - ओमान फिल्म सोसाइटी द्वारा सम्मान -- सन् २०१९, महिन्द्रा उदय महोत्सव - सामाजिक कार्यमा उत्कृष्टता -- सन् २०१९, सोसाइटी प्राइड अफ इन्डिया सम्मान -- सन् २०२२, स्पन्दन ग्लोबल इन्डो-नेपाल आर्ट फेस्टिवल, काठमाडौं - लाइफटाइम अचिभमेन्ट अवार्ड -- सन् २०२२, गढवाल पोस्ट सिल्भर जुबली अवार्ड - महाराष्ट्रका गभर्नरद्वारा लाइफटाइम अचिभमेन्ट अवार्ड -- सन् २०२३, बलिउड र दक्षिण भारतीय चलचित्रहरूमा योगदान पुर्याएकोमा ब्रिटिश संसदमा आयोजित विशेष समारोहमा सम्मानित -- सन् २०२४, संस्कृति सांस्कृतिक प्रतिष्ठान, चेन्नई - संस्कृति कलाश्री पुरस्कार
प्रमुख चलचित्रहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]| वर्ष | फ़िल्म | चरित्र | टिप्पणी |
|---|---|---|---|
| २००७ | अनवर | अनीता | |
| २००५ | मुम्बई एक्स्प्रेस | ||
| २००५ | ताजमहल | ||
| २००३ | कैलकटा मॉल | संजना | |
| २००२ | बाबा | ||
| २००२ | कंपनी | ||
| २००२ | जानी दुश्मन | ||
| २००१ | मोक्ष | ||
| २००१ | ग्रहण | ||
| २००१ | लज्जा | ||
| २००० | चैम्पियन | सपना खन्ना | |
| २००० | बाग़ी | रानी | |
| २००० | खौफ़ | नेहा वर्मा | |
| १९९९ | हिन्दुस्तान की कसम | ||
| १९९९ | मन | प्रिया वर्मा | |
| १९९९ | लाल बादशाह | ||
| १९९९ | कच्चे धागे | ||
| १९९९ | कारतूस | ||
| १९९९ | जय हिन्द | शीतल | |
| १९९९ | लावारिस | ||
| १९९८ | दिल से | मेघना | |
| १९९८ | महाराजा | ||
| १९९८ | अचानक | पूजा | |
| १९९८ | युगपुरुष | सुनीता | |
| १९९८ | सलाखें | नर्तकी / गायिका | |
| १९९७ | दिल दीवाना माने ना | ||
| १९९७ | गुप्त | शीतल चौधरी | |
| १९९७ | लोहा | अतिथि भूमिका | |
| १९९७ | दिल के झरोखे में | सुमन | |
| १९९७ | सनम | ||
| १९९६ | अग्निसाक्षी | शिवांगी कपूर/मधु | |
| १९९६ | मझदार | राधा राय | |
| १९९६ | खामोशी | ||
| १९९५ | अकेले हम अकेले तुम | किरन कुमार | |
| १९९५ | राम शस्त्र | अंजलि सिन्हा | |
| १९९५ | क्रिमिनल | ||
| १९९५ | बुम्बई | शैला बानो | |
| १९९५ | मिलन | प्रिया | |
| १९९५ | दुश्मनी | सपना ओबेरॉय | |
| १९९५ | अनोखा अंदाज़ | ||
| १९९४ | यूंही कभी | पूजा | |
| १९९४ | संगदिल सनम | ||
| १९९३ | धनवान | इमली | |
| १९९३ | 1942: अ लव स्टोरी | राजेशवरी पाठक | |
| १९९३ | इंसानियत के देवता | ||
| १९९२ | य़लगार | मेघना कुमार | |
| १९९१ | सौदागर | राधा |
सन्दर्भ सामग्रीहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]- ↑ "The Tribune, Chandigarh, India – World", Tribuneindia.com, अन्तिम पहुँच २०१२-०८-१९।
- ↑ "Cancer-free Manisha Koirala back in India"।
- ↑ "The Tribune, Chandigarh, India – World", Tribuneindia.com, अन्तिम पहुँच २०१२-०८-१९।
- ↑ Roy Mitra, Indrani (२० डिसेम्बर २००५), "I need to move on: Manisha Koirala", Rediff.com, अन्तिम पहुँच २००८-०३-१४।
बाह्य कडीहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]- मनिषा कोइराला वाग्मती सफाइ महाअभियानकी सद्भावना दूत-सेतोपाटी अनलाइन वेब्याक मेसिन अभिलेखिकरण २०१७-०६-२६ मिति
- 'मैले थोपा थोपा गरी आफ्नो झरिसकेको जीवनलाई बटुलेँ'-अन्नपूर्णपोष्ट डटकम