विनोबा भावे

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट

विनोबा भावे
भारतको 1983 टिकटमा भावे
जन्मविनायक नरहरि भावे
(१८९५-०९-११)११ सेप्टेम्बर १८९५
गागोडे, पेन, बम्बे प्रेसिडेन्सी, ब्रिटिश भारत
(वर्तमान दिन महाराष्ट्र, भारत)
मृत्यु१५ नोभेम्बर १९८२(1982-11-15) (उमेर ८७)
पवनार, वर्धा, महाराष्ट्र, भारत
राष्ट्रियता British India (१८९५-१९४७)
 भारत (१९४७-१९८२)
अन्य नामआचार्य
मातृ शिक्षाप्रतिष्ठानमहाराजा सयाजीराव विश्वविद्यालय बडोदा[१]
चिनारीको कारणव्यक्तिगत सत्याग्रह, भूदान आन्दोलन
वेबसाइटvinobabhave.org


विनायक नरहरि भावे, जसलाई विनोबा भावे पनि भनिन्छ (११ सेप्टेम्बर १८९५ - १५ नोभेम्बर १९८२), अहिंसा र मानव अधिकारका भारतीय अधिवक्ता थिए। प्रायः आचार्य (संस्कृतमा शिक्षक) भनिन्छ, उहाँ भूदान आन्दोलनका लागि परिचित हुनुहुन्छ।उहाँलाई भारतको राष्ट्रिय शिक्षक र महात्मा गान्धीको आध्यात्मिक उत्तराधिकारी मानिन्छ। उनी प्रख्यात दार्शनिक थिए । गीतालाई उनले मराठी भाषामा गीताई शीर्षकका साथ अनुवाद गरेका छन्। [१]


प्रारम्भिक जीवन र पृष्ठभूमि[सम्पादन गर्नुहोस्]

गान्धी र भावे

विनायक नरहरि भावेको जन्म ११ सेप्टेम्बर १८९५ मा गगोजी (वर्तमान गागोडे बुद्रुक) नामक सानो गाउँमा कोलाबामा भएको थियो जुन अहिलेको महाराष्ट्र हो। विनायक नरहरि शम्भुराव र रुक्मणी देवीका जेठा छोरा थिए। दम्पतीका पाँच सन्तान थिए; चार छोरा विनायक, बालकृष्ण, शिवाजी र दत्तात्रेय र एक छोरी। उनका बुबा आधुनिक तर्कवादी दृष्टिकोणका साथ प्रशिक्षित बुनकर थिए र बडोदामा काम गर्थे। विनायकलाई उनका हजुरबुवा शम्भुराव भावेले हुर्केका थिए र कर्नाटककी एक धार्मिक महिला, उनकी आमा रुक्मिणी देवीबाट धेरै प्रभावित थिए। विनायक सानै उमेरमा भगवद् गीता पढेर धेरै प्रेरित भए। [२]


नयाँ स्थापना गरिएको बनारस हिन्दू विश्वविद्यालयमा गान्धीको भाषणको बारेमा अखबारहरूमा एउटा रिपोर्टले भावेको ध्यान आकर्षित गर्‍यो। १९१६ मा, महात्मा गान्धीको अखबारको टुक्रा पढेपछि, भावेले आफ्नो स्कूल र कलेजको प्रमाणपत्रहरू आगोमा फालिदिए जुन बम्बईमा मध्यवर्ती परीक्षामा सहभागी हुन जाँदै थिए। उनले गान्धीलाई पत्र लेखे र पत्रको आदानप्रदान पछि गान्धीले भावेलाई अहमदाबादको कोचरब आश्रममा व्यक्तिगत भेट्न आउन सल्लाह दिए। भावेले ७ जुन १९१६ मा गान्धीलाई भेटे र पछि आफ्नो पढाइ त्यागे। भावेले गान्धीको आश्रममा पढाउने, अध्ययन गर्ने, घुम्ने र समुदायको जीवन सुधार्ने जस्ता गतिविधिहरूमा गहिरो चासोका साथ भाग लिए।

भावे सन् १९२० र १९३० को दशकमा धेरै पटक गिरफ्तार भएका थिए र १९४० को दशकमा ब्रिटिश शासनको अहिंसक प्रतिरोधको नेतृत्व गरेकोमा पाँच वर्षको जेल सजाय भोगेका थिए। भावेका लागि जेलहरू पढ्ने र लेख्ने ठाउँ बनेका थिए। उनले जेलमा ईशावास्यवृत्ति र स्थितिप्रज्ञा दर्शन लेखे। उनले चार दक्षिण भारतीय भाषाहरू पनि सिके र भेल्लोर जेलमा लोक नगरीको लिपि बनाए। 1940 मा गान्धीले उनलाई नयाँ अहिंसात्मक अभियानमा पहिलो सहभागीको रूपमा चयन गर्दा उनले राष्ट्रिय प्रसिद्धि प्राप्त गरे।

जीवन र मृत्यु[सम्पादन गर्नुहोस्]

पौनार आश्रममा भवन

भावेले आफ्नो जीवनको पछिल्लो समय महाराष्ट्रको वर्धा जिल्लाको पौनारस्थित ब्रह्मा विद्या मन्दिर आश्रममा बिताए। जैन धर्ममा वर्णित "समाधि मारन" / "संथारा" ग्रहण गरेर केही दिन खाना र औषधि अस्वीकार गरेपछि १५ नोभेम्बर १९८२ मा उनको मृत्यु भयो। [२] सोभियत नेता लियोनिद ब्रेज्नेभको अन्त्येष्टिमा भाग लिन मस्को भ्रमणमा आएकी भारतकी प्रधानमन्त्री इन्दिरा गान्धीले भावेको अन्त्येष्टिमा सहभागी हुन आफ्नो भ्रमण छोटो गरिन् । [३]


पुरस्कार[सम्पादन गर्नुहोस्]

1958 मा भावे सामुदायिक नेतृत्वको लागि अन्तर्राष्ट्रिय रेमन म्यागसेसे पुरस्कारको पहिलो प्राप्तकर्ता थिए। [३] उनलाई सन् १९८३ मा मरणोपरान्त भारत रत्न प्रदान गरिएको थियो। [४]

ग्रन्थसूची[सम्पादन गर्नुहोस्]



  1. Umarji, Vinay (१३ जुन २०१६), "Know Your Smart City: Gujarat", Business Standard 
  2. Narayanaswamy, K.S. (२०००), Acharya Vinoba Bhave – A biography (Immortal Lights series), Bangalore: Sapna Book House, आइएसबिएन 9788128017506 
  3. Wilson, Boyd H. (१९८६), "Vinoba Bhave's Talks on the Gita", in Minor, Robert Neil, Modern Indian Interpreters of the Bhagavadgita (Englishमा), State University of New York Press, पृ: ११३, आइएसबिएन 978-0-88706-297-1, ओसिएलसी 751652796