कौरवी बोली
| कौरवी बोली | |
|---|---|
| खडीबोली देहली | |
| मूलभाषी | भारत |
| क्षेत्र | दिल्ली, हरियाणा, उत्तर प्रदेश (रोहिलखण्ड), राजस्थान, उत्तराखण्ड |
| मातृभाषी वक्ता | ? |
| भाषा सङ्केतहरू | |
| आइएसओ ६३९-३ | – |
| ग्लोटोलग | कुनै पनि होईन |
| भाषाविद् प्रयोगशाला | 59-AAF-qd |
 उत्तरी उपमहाद्वीपमा कौरवी बोली क्षेत्र | |
कौरवी शौरसेनी प्राकृतको बोली हो जुन मुख्यतया उत्तरपश्चिम उत्तर प्रदेशमा बोलिने गरिन्छ। आधुनिक मानक हिन्दी र मानक उर्दु कौरवी बोलीबाट व्युत्पन्न हिन्दुस्तानी भाषामा आधारित प्रजातिहरू हुन्, विशेष गरी दिल्ली क्षेत्रको देहलवी बोलीमा (पूर्वव्यापी रूपमा पुरानो हिन्दी भनिन्छ)।[१]
आधुनिक कौरवीले केही विशेषताहरू समावेश गर्दछ, जस्तै कि जेमिनेशन, जसले यसलाई एक विशिष्ट आवाज दिन्छ र यसलाई ब्रज, अवधी र हिन्दुस्तानीबाट फरक पार्छ। कौरवीको प्रारम्भिक रूप पुरानो हिन्दीको मुख्य आधार बन्यो, जुन पछि हिन्दुस्तानी र त्यसपछि आजको हिन्दी र उर्दु दर्ताहरूमा विकसित भयो।[२][३]
भौगोलिक वितरण
[सम्पादन गर्नुहोस्]कौरवी दिल्ली र उत्तरपश्चिमी उत्तर प्रदेशको ग्रामीण परिवेशका साथै हरियाणा र उत्तराखण्डका केही छिमेकी क्षेत्रहरूमा बोलिन्छ।[४]
यो पनि हेर्नुहोस्
[सम्पादन गर्नुहोस्]सन्दर्भ सामग्रीहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]- ↑ Muzaffar, Alam (१९९८), "The pursuit of Persian: Language in Mughal Politics", Cambridge University Press 32 (2): 317–349।
- ↑ Masica, Colin P. (२००७), Old and New Perspectives on South Asian Languages: Grammar and Semantics (अङ्ग्रेजीमा), Motilal Banarsidass Publishers, पृ: ५१, आइएसबिएन 978-81-208-3208-4।
- ↑ Matthews, David John; Shackle, C.; Husain, Shahanara (१९८५), Urdu literature (अङ्ग्रेजीमा), Urdu Markaz; Third World Foundation for Social and Economic Studies, आइएसबिएन 978-0-907962-30-4।
- ↑ Syed Abdul Latif (१९५८), An Outline of the cultural history of India, Oriental Books, 1979।