घाँसी

घाँसीकुवामा घाँसीको शालिक

घाँसी एकजना नेपाली घाँस काट्ने व्यक्ति थिए। उहाँले भानुभक्त आचार्यलाई संस्कृत महाकाव्य रामायणलाई नेपाली भाषामा अनुवाद गर्न प्रेरित गरे। उहाँले घाँस काट-बेच गरी पैसा कमाउने गर्थे। मानिसहरुले उहाँलाई उहाँको मृत्यु पछि सम्झन सकून् भनेर उहाँले एउटा इनार निर्माण गर्नुभयो।

एक दिन भानुभक्त आचार्य आफू कहिल्यै नपुगेको जङ्गलमा ढुङ्गाको टुप्पोमा बसेर चराहरूको चिरबिर सुन्दै सुते। जब आचार्य ब्यूँझनुभयो, उहाँले एउटा घाँसीलाई घाँस काटिरहेको देखे। आचार्यले घाँसीलाई उनी कहाँ बस्छन् भनेर सोधे र घाँसीले आचार्यको गाउँ नजिकै बस्ने गरिब किसान हुँ भनी जवाफ दिए। घाँसीले घाँस काटेर बजारमा बेचेर पैसा कमाउने गर्थे। घाँसीले आचार्यलाई कुवा निर्माण गर्ने आफ्नो योजनाको बारेमा बताउनुभयो

उनका शब्दहरूले आचार्यमा ठूलो प्रभाव पारेको थियो। भानुभक्तले आफ्नो कवितामा लेखेका थिए "घाँस काट्नेले मलाई ठूलो पाठ सिकाएको छ" र आचार्यको संस्कृत महाकाव्य रामायणको नेपाली भाषामा अनुवादको लागि उहाँलाई एक प्रेरणाको रूपमा श्रेय दिइन्छ। घाँसीले पृथ्वी राजमार्ग नजिकै व्यास नगरपालिकामा घाँसी कुवा निर्माण गरेका थिए।

भर् जन्म घाँस तिर मन् दिई धन कमायो
नाम क्यै रहोस् पछि भनेर कुवा खनायो।
घाँसी दरिद्र घरको तर बुद्धि कस्तो
म भानुभक्त धनी भैकन किन यस्तो।
मेरा ईनार न त सत्तल पाटिकै छन्
जे धन चीजहरू छन् घर भित्रनै छन्।
त्यस घाँसीले कसरी आज दिए छ अर्ति
धिक्कार हो म कन बस्नु न राखि किर्ति। - भानुभक्त आचार्य

यो पनि हेर्नुहोस्

• भानुभक्त रामायण