पूर्णिया जिल्ला
पूर्णिया जिल्ला भारतको बिहार प्रान्तको पूर्णिया प्रमण्डल अंतर्गत एक शहर र जिल्ला हो।
पूर्णिया जिल्ला | |
|---|---|
 बिहारको नक्सामा पूर्णिया जिल्ला | |
| देश | भारत |
| राज्य | बिहार |
| प्रशासनिक विभाजन | पूर्णिया |
| सदरमुकाम | पूर्णिया |
| सरकार | |
| • लोकसभा निर्वाचनक्षेत्र | Purnia |
| • विधानसभा क्षेत्र | Amour, Kasba, Banmankhi, Rupauli, Dhamdaha, Purnia, |
| क्षेत्रफल | |
| • जम्मा | ३,२२९ किमी२ (१२४७ वर्ग माइल) |
| जनसङ्ख्या (२०११) | |
| • जम्मा | ३,२६४,६१९ |
| • घनत्व | १०००/किमी२ (२६००/वर्ग माइल) |
| सङ्ख्या | |
| • साक्षरता | ५२.०९ % |
| • लिङ्ग अनुपात | ९२१ |
| मुख्य राजमार्गहरू | NH 31, NH 57, NH107 र NH131A |
| वेबसाइट | आधिकारिक वेवसाईट |
पूर्णिया जिल्ला भारतको बिहार राज्यको ३८ जिल्ला मध्ये एक हो। पूर्णिया सहर यस जिल्लाको प्रशासनिक मुख्यालय हो। पूर्णिया सहरले सन् १९४७ देखि हरेक स्वतन्त्रता दिवसमा १२:०७ बजे राष्ट्रिय झण्डा फहराउने परम्परालाई निरन्तरता दिएको छ। पूर्णिया जिल्ला पूर्णिया डिभिजनको एक हिस्सा हो। जिल्ला गंगा नदीबाट उत्तरतिर फैलिएको छ। पूर्णिया यसको आर्थिक र शैक्षिक महत्वको कारणले सीमाञ्चलको अनौपचारिक राजधानी हो।
इतिहास
[सम्पादन गर्नुहोस्]पूर्णिया मिथिला क्षेत्रको हिस्सा हो। मिथिला राज्य (विदेहहरूको राज्य पनि भनिन्छ) स्थापना गर्ने इन्डो-आर्यन मानिसहरू द्वारा बसोबास गरेपछि मिथिलाले पहिलो प्रख्यातता प्राप्त गर्यो।
वैदिक कालको उत्तरार्ध (c. 1100-500 BCE), विदेहा कुरु र पान्कालासँगै प्राचीन भारतको प्रमुख राजनीतिक र सांस्कृतिक केन्द्रहरू मध्ये एक बन्यो। विदेह राज्यका राजाहरूलाई जनक भनिन्थ्यो। Videha राज्य पछि Vajji संघ मा शामिल भएको थियो, जसको राजधानी वैशाली शहर मा थियो, जुन मिथिला मा पनि छ।
मुगल शासन के दौरान, पूर्णिया एक बाहिरी सैन्य प्रान्त थियो, र यसको राजस्व अधिकतर उत्तर र पूर्वका जनजातिहरू विरुद्ध आफ्नो सिमानाको रक्षा गर्न खर्च गरिएको थियो। [6] 1757 मा कलकत्ता कब्जा गरेपछि, पूर्णियाको स्थानीय गभर्नरले सिराज उद-दौला विरुद्ध विद्रोह उठाए। 1765 मा, जिल्ला बङ्गालको बाँकी भाग सहित ब्रिटिश कब्जा भयो। 14 फरवरी, 1770 मा आधुनिक इतिहासमा पूर्णिया जिल्ला ईस्ट इंडिया कम्पनी द्वारा गठन भएको थियो।
पूर्णिया यसको अद्वितीय रूपले डिजाइन गरिएको संस्था, रामकृष्ण मिशनको लागि परिचित छ, जहाँ अक्टोबरमा दुर्गा पूजा भनिने पर्व मनाइन्छ। पूर्णिया सहरको अर्को आकर्षण मुख्य सहरबाट ५ किलोमिटर टाढा रहेको माता पुराण देवीको सबैभन्दा पुरानो मन्दिर हो। यस मन्दिरबाट पूर्णियाको नाम भएको सिद्धान्त छ। अन्य सिद्धान्तहरूले पनि पूर्णियाको नाम कसरी प्राप्त भयो भनेर वर्णन गर्दछ। अर्थात्, विगतमा पूर्णियाको नाम पूर्ण–अरण्य थियो, जसको अर्थ "पूर्ण जङ्गल" हो।
पूर्णिया जिल्लाबाट तीन जिल्लाहरू विभाजन गरिएको थियो: 1976 मा कटिहार, [9] अररिया र 1990 मा किशनगंज।
भूगोल
[सम्पादन गर्नुहोस्]पूर्णिया जिल्ला 3,229 वर्ग किलोमिटर (1,247 वर्ग मील), [10] सोलोमन द्वीप माकिरा द्वीप को तुलना मा ओगटेको छ। यो एक उदास पथ हो, जसमा धनी, दोमट जलोढ़ माटोको अधिकांश भाग सम्मिलित हुन्छ। यो हिमालयबाट बग्ने धेरै नदीहरू द्वारा पार गरिएको छ, जसले सिंचाई र पानी-गाडीको ठूलो फाइदाहरू दिन्छ। यसका प्रमुख नदीहरू कोशी, महानन्द, सुवरा काली, कारी कोशी, सौरा र कोली हुन्। पश्चिममा, कोसीको प्रवाहमा आएको परिवर्तनले माटोलाई बालुवाले ढाकिएको छ। अन्य नदीहरु मध्ये महानन्द र पनार छन्। यसका प्रमुख कृषि उत्पादनहरू जुट र केरा हुन्।
डिभिजनहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]पूर्णिया जिल्लामा चार उपखण्डहरू छन्: पूर्णिया सदर, बनमानखी, बैसी र धमदह।
ब्लकहरू तिनीहरू थप चौध ब्लकहरूमा विभाजित छन्:
पूर्णिया पूर्व कसबा जलालगढ कृतिनन्द नगर श्रीनगर बनमानखी धमदह बर्हरा कोठी भवानीपुर रुपौली बैसी बैसा प्रेम डगरुआ यसमा 1,450 गाउँहरू सहित 246 पञ्चायतहरू छन्।
जनसाङ्ख्यिकी
[सम्पादन गर्नुहोस्]२०११ को जनगणना अनुसार पूर्णिया जिल्लाको जनसंख्या ३,२६४,६१९ छ,[१२] लगभग मोरिटानिया राष्ट्र[१३] वा अमेरिकी राज्य आयोवाको बराबर छ। यसले यसलाई भारतमा 105 औं स्थान दिन्छ (कुल 640 मध्ये)। [12] जिल्लाको जनसंख्या घनत्व 1,014 बासिन्दा प्रति वर्ग किलोमीटर (2,630/वर्ग मील) छ। [12] 2001-2011 दशकमा यसको जनसंख्या वृद्धि दर 28.66% थी। पूर्णियामा प्रत्येक 1000 पुरुषहरूको लागि 930 महिलाहरूको लिंग अनुपात छ,[12] र साक्षरता दर 58.23% छ।
भारतको 2011 जनगणनाको समयमा, जिल्लाको 33.68% जनसंख्याले हिन्दी, 18.62% उर्दू, 10.72% मैथिली, 8.73% सुरजापुरी, 4.51% बंगाली र 2.57% सन्ताली आफ्नो पहिलो भाषाको रूपमा बोल्थे।
अर्थतन्त्र
[सम्पादन गर्नुहोस्]भर्खरै, तेल र प्राकृतिक ग्यास निगमले कच्चा तेल र प्राकृतिक ग्यास भण्डारको लागि पूर्णिया बेसिन अन्वेषण गर्न थालेको छ। अनुमानहरू देखाउँछन् कि त्यहाँ बेसिनमा लगभग 465 मिलियन टन भण्डार हुन सक्छ। [18] [19]
संस्कृति
[सम्पादन गर्नुहोस्]तीर्थहरू
[सम्पादन गर्नुहोस्]पूर्णाका केही प्रमुख हिन्दू मन्दिरहरू पुराण देवी मन्दिर हुन्; जुन शहरको नाममा कहिलेकाहीँ सौरा नदीको किनारमा रहेको पुरानो पूर्णिया सहरको काली मन्दिर, चुनापुरको मातास्थान, लाइन बजारमा रहेको पञ्चमुखी मन्दिर, कस्वाको रानी सती मन्दिर, बनमानखीको प्रह्लाद स्तम्भ, र धिमा शिव मन्दिर धिमा, बनमानखी। सहरमा हजरत मुस्तफा जमालुल हक बन्दगी, चिम्नी बजारको दरगाह पनि छ। मेला (गाउँ मेला) को रूप मा एक "उर्स" ईद-उल-अजहा पछि 7 औं दिन आयोजित गरिन्छ र प्रत्येक वर्ष 3 दिन सम्म जारी रहन्छ। मुख्य सहरबाट ७ किलोमिटर टाढा ‘दरगाह एण्ड खानकह आलिया मुस्तफिया’ अवस्थित छ। यो अध्यात्म, साम्प्रदायिक सद्भाव र सूफीवाद को लागी प्रसिद्ध छ। यसको इतिहास 400 वर्षसम्म फैलिएको छ, जब हजरत बन्दगी जौनपुर, उत्तर प्रदेशबाट आएर भारतभरका पाण्डवा शरीफ, बिहार शरीफ, आदि जस्ता धेरै खानका र दरगाहहरूको भ्रमण गर्न आएका थिए। पूर्वोत्तर बिहारमा धर्मनिरपेक्षता र आध्यात्मिक आत्मा यसको स्थापना पछि। गरबनिली (पूर्णा) मा रहेको देवरीमा राजा कलानन्द सिंहको पुरानो दरबार (दरबार) कला भवनको भग्नावशेषहरू छन्, जहाँ उनका उत्तराधिकारी अझै पनि बस्छन्।
जलालगढ किल्ला जलालगढ डिभिजनमा अवस्थित ऐतिहासिक महत्वको ठाउँ हो।
