नेपाल-सिख युद्ध

नेपाल-शिख युद्ध
नेपालको एकीकरणको भाग
मिति March 1809 – August 1809 स्थान कांगडा परिणाम शिख विजय नेपाली पक्ष आर्की किल्लामा फिर्ता
योद्धा
शिख साम्राज्य	नेपाल अधिराज्य
सेनापतिहरू
महाराजा रणजीत सिंह संसार चन्द	बडाकाजी अमरसिंह थापा भीमसेन थापा नयनसिंह थापा (वीरगति) ⚔

नेपाल–सिख युद्ध बडाकाजी अमर सिंह थापाको नेतृत्वमा नेपाल राज्य र महाराजा रञ्जित सिंहको नेतृत्वको सिख साम्राज्यको बीच सन् १८०९ मा भएको सानो संघर्ष थियो।

थप भूभाग विदेशीको हातमा पर्न नदिने मुख्तियार भीमसेन थापा नेतृत्वको नेपालको नीति नेपाल र सिखहरूबीचको द्वन्द्वको सिर्जना भएको थियो । सन् १७९१ (बि.सं १८४१ बहादुर शाहको समयमा )मा कुमाऊँ राज्य नेपालमा गाभिएपछि, उनले नेपाललाई यसको पश्चिममा सतलज नदीसम्म जोड्ने प्रयास गरे। यो अभियान काजी अमर सिंह थापालाई सुम्पिएको थियो। उनलाई थप बल दिन काजी नयनसिंह थापा खटिएका थिए। सन् १८०७ मा, सतलजको पश्चिमी किनारमा रहेको कांगडा किल्लालाई घेराबन्दीमा राखिएको थियो। १८०९ को प्रारम्भमा, कांगडाको जगिरको धेरैजसो भूमि नेपालमा समाहित भइसकेको थियो, यद्यपि किल्ला अझै पनि जित्न बाँकी थियो। कांगडाका राजा संसार चन्दले पञ्जाबमा सिखको मा शरण लिए।

सुरुमा, सिख महाराजा रणजीत सिंह कांगडाका शासकलाई सहयोग गर्न अनिच्छुक थिए, तर नेपाली फौज कश्मीर उपत्यका तर्फ अघि बढ्दै गर्दा उनको मन परिवर्तन भयो। काश्मीर एक स्वतन्त्र क्षेत्र थियो जहाँ गुटहरू विभाजित थिए। सिख र गोर्खा दुवै काश्मिर हात पार्न चाहन्थे।

सिख शासकले सेना पठाए , २४ अगस्त १८०९ मा कांगडाको घेराबन्दी गर्यो र गोरखा सेनालाई सतलज पार गर्न बाध्य पार्ने । त्यसपछि रणजीत सिंहले अमरसिंह थापालाई सतलजलाई दुई राज्यबीचको सिमाना बनाउन प्रस्ताव पठाए । थापाले उक्त प्रस्ताव काठमाडौं दरबारमा पठाए पनि भीमसेन थापाले अस्वीकार गरे ।

युद्ध

महाराजाले मार्च १८०९ मा दिवान मोहकम चन्दलाई कांगडा अभियानबाट फिर्ता बोलाए र उनलाई फिल्लौर पुग्न निर्देशन दिए। ब्रिटिस सरकारसँगको मामिला मिलिसकेपछि महाराज रणजीत सिंहले फेरि आफ्नो ध्यान कांगडातिर मोडे।

गोर्खा सेनापति अमरसिंह थापाले कांगडा उपत्यकामा राजा संसार चन्दसँग लामो समय युद्ध गरेका थिए र कांगडाको किल्लालाई घेरा हालेका थिए। संसार चन्दलाई जीवनको केही आशा थिएन । त्यसैले उनले आफ्ना भाइ फतेह सिंहलाई महाराजकहाँ मद्दत माग्न पठाए। महाराजाले सहायताको बदलामा कांगडाको किल्ला माग गरे; जसमा संसार चन्द सहमत भए । महाराजा पूर्ण तयारीका साथ निस्किए र मे महिनाको अन्त्यमा ठूलो सेना लिएर कांगडा पुगे।

सबै सामन्त प्रमुखहरू आ-आफ्ना सेनासहित उपस्थित भएका थिए। मुन्शी सोहनलालको अनुमान अनुसार त्यसबेला महाराजसँग १० हजार घोडसवार र पैदल सिपाही थिए । पहाडी भूभागका मार्गहरू राम्ररी परिचित भएका पहाड प्रमुखहरूलाई गोरखा सेनाका लागि आवश्यक सामग्री र उपकरण आपूर्ति गर्ने सबै माध्यमहरू रोक्न, सबै बाटोहरू अवरुद्ध गर्न आदेश दिइएको थियो।

केही दिनदेखि गोर्खा सेनाको आपूर्ति मार्ग बन्द भएको थियो । महाराजाले उपयुक्त समय पाएर आक्रमण गरे र किल्ला अगाडि करिब एक माइल (१.०६ किलोमिटर) स्थानमा कब्जा गरे। किमी) । चर्को लडाइँ भयो । गोर्खाहरू निडर भएर लडे तर पछि हट्नु पर्यो । त्यसपछि, तिनीहरूले गणेश उपत्यका नजिकै एक पिच युद्ध भयो। महाराजाले त्यहाँ अर्को सेना पठाए । भीषण रक्तरंजित युद्ध भयो। आर्टिलरी फायर कम भएपछि, हातमा हात तरवार द्वन्द्वहरू भए। दुबै पक्षले समान वीरताका साथ आफ्नो कौशल प्रदर्शन गरे। अकस्मात आपूर्तिको अभावमा गोर्खाहरू पछि हट्नुपरेको थियो । र सिखहरूले दिन बलियो बन्यो।

पछि

यस युद्धमा शिख पक्षले ठूलो क्षति बेहोरे पनि उनीहरूले युद्ध जित्न सफल भए र गोर्खा सेनाले आत्मसमर्पण गर्नु पर्यो।