होसियारपुर जिल्ला

होसियारपुर जिल्ला ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ
जिल्ला
पन्जाब, भारत मा अवस्थिती
निर्देशाङ्क: ३१°३५′उ ७५°५९′पू
देश	भारत
राज्य	पन्जाब
Region	Doaba
सदरमुकाम	Hoshiarpur
सरकार
• Deputy commissioner	Anindita Mitra
क्षेत्रफल
• जम्मा	३,३६५ किमी२ (१२९९ वर्ग माइल)
जनसङ्ख्या  (2011)
• जम्मा	१,५७९,१६०
• घनत्व	४७०/किमी२ (१२००/वर्ग माइल)
भाषा
• सरकारी	पन्जाबी
समय क्षेत्र	युटिसी+5:30 (IST)
साक्षरता	85.40%
वेबसाइट	hoshiarpur.nic.in

होसियारपुर जिल्ला भारतको पन्जाब राज्यको एउटा जिल्ला हो। होसियारपुर, पन्जाब को सबैभन्दा पुराना जिल्लाहरू मध्ये एक, पन्जाब राज्य को उत्तर-पूर्वी भाग मा स्थित छ र उत्तर-पश्चिम मा गुरदासपुर जिला, जालंधर जिल्ला र दक्षिण-पश्चिम मा कपूरथला जिल्ला, कांगड़ा जिल्ला र उना जिल्ला संग साझा सीमाहरू साझा गर्दछ। उत्तर-पूर्वमा हिमाचल प्रदेश। होसियारपुर जिल्लामा ४ उप-डिभिजन, १० सामुदायिक विकास ब्लक, ९ शहरी स्थानीय निकाय र १४१७ गाउँहरू छन्। जिल्लाको क्षेत्र ३३६५ वर्ग कि.मी. र जनगणना २०११ को अनुसार १,५८६,६२५ व्यक्तिको जनसङ्ख्या छ।

होसियारपुर लगायत नवाशहर, कपूरथला र जालन्धर को केही भागहरूले पन्जाब को एक सांस्कृतिक क्षेत्र को प्रतिनिधित्व गर्दछ, जसलाई दोआबा वा बिस्ट दोआब भनिन्छ - ब्यास र सतलज नामक दुई नदीहरू को बिच भूमि को पथ। होसियारपुर मा चण्डीगढ-पठानकोट रोड को दाहिने तिर शिवालिक को तल्लो भाग संगै क्षेत्र निम्न पहाड छ र जिल्ला को यो भाग लाई कण्डी क्षेत्र को रूप मा पनि जानिन्छ। दुई नदीहरू, सतलज र ब्यास संगै दुई अन्य मौसमी धाराहरू यस क्षेत्र को जल निकासी प्रदान गर्दछ। यी बाहेक, कण्डी क्षेत्र मौसमी धाराहरू बाट भरिएको छ।

यो पहाडी र समथल भूभाग को लगभग दुई बराबर भाग मा आउँछ। यसको पूर्वी अनुहार सौरसिंह पहाड को पश्चिम तिर ढलान बाट बनेको छ, त्यो पर्वतश्रेणी संग समानन्तर, सिवालिक पर्वतमालाको तल्लो उचाइ को एक रेखा दक्षिण देखि उत्तर सम्म जिल्ला को यात्रा गर्दछ, जबकि दुई चेन को बीच असमान चौडाइ को एक उपत्यका फैलिएको छ, जसवान दुन को नामले परिचित छ। यसको माथिल्लो भाग सोहन तेज धारा द्वारा पार गरीएको छ। जबकि सतलज पहाडहरू मा एक ब्रेक को माध्यम बाट यसको तल्लो अन्त मा बग्दछ, र एक दक्षिण दिशा मा बग्छ जब सम्म यो केन्द्रीय दायरा को पल्लो मोड्छ, र मैदानहरूको माथि पश्चिम तिर निक्लदछ। यो पश्चिमी मैदान जलोढ्य गठन को शामिल छ, एक सामान्य पश्चिमी ढलान संगै उप-पर्वत पथ मा हिमाली टोरेन्टहरू बाट सिल्ट को निक्षेप को कारण। ब्यास किनारा तल्लो भाग छ, मध्यम को लागि खुला छ तर अत्यधिक बाढी छैन, र धेरै उर्वर मानिन्छ। एक पर्याप्त क्षेत्र सरकारी जङ्गल द्वारा समेटिएको छ, वन विभागको रेखदेखमा। धान धेरै हदसम्म उमारिन्छ, ब्यास को किनार लगायत दलदल फ्लैट मा। आनन्दपुर साहिब, दसुया, मुकेरियन र चिन्तपूर्णी मा धेरै धार्मिक मेलाहरू आयोजित हुन्छन, ती सबैले मानिसहरू को एक विशाल जमघट आकर्षित गर्दछन। पहाडहरू को निकटता को कारणले यो जिल्ला एक तुलनात्मक रूप देखि चिसो र आर्द्र जलवायु छ। कपासको कपडा बनाइन्छ, र चिनी, चामल, अन्य अन्न र नीर निर्यात सामाग्री मध्ये पर्दछन।

होसियारपुर सन्तहरू को शहर को रूप मा पनि चिनिन्छ। यस जिल्लामा धेरै डेराहरू छन्। जिल्ला सरकारी कलेज कुनै समय पन्जाब विश्वविद्यालय को लागि एक क्याम्पस थियो। सिख साम्राज्य को शासनकाल मा यो मुख्य रूप मा गुर्जर र शूरसैनी, कश्मीर क्षेत्र को डोगरहरू द्वारा बसोबास गरिएको थियो।

इतिहास

वर्तमान होसियारपुर जिल्ला को क्षेत्र पनि सिन्धु घाटी सभ्यता को हिस्सा थियो। जिल्लाका विभिन्न स्थलहरूमा भर्खरै उत्खनन गरीएको छ कि शिवालिक तल्लो पहाड नजिकैको सम्पूर्ण क्षेत्र प्रारम्भिक पालीओलिथिक मानिसले मात्र होइन बरु प्रोटोहिस्टोरिक र ऐतिहासिक कालमा भएकाहरू द्वारा बस्ती को लागि चयन गरिएको थियो। पौराणिक कथाहरू पांडवहरू संग जिल्ला मा धेरै स्थानहरू संग सम्बन्धित। दसुया महाभारतको महाकाव्यमा राजा विराटको आसनको रूपमा उल्लेख गरिएको छ जसको सेवामा पाण्डवहरू तेह्र वर्ष सम्म निर्वासनमा रहे। भम, माहिलपुर को ११ किलोमिटर पश्चिम मा, पाण्डवहरू को निर्वासन बितेको ठाउँ हो भनिन्छ। लासारा, जयजोन को बारे मा १९ किलोमिटर उत्तर मा, एक पाषाण मन्दिर पाण्डवहरू को समय को मिति को लागि उल्लेख गरीएको छ। चिनियाँ तीर्थयात्री हुयान साँगका अनुसार होसियारपुरको क्षेत्रमा चन्द्रबंसी वा यदुवंशी सैनी राजपूतको जनजातिले प्रभुत्व जमाएका थिए, जसले मुहम्मदको विजय हुनुभन्दा पहिले शताब्दीसम्म स्वतन्त्र अस्तित्व कायम राखेका थिए।

होसियारपुर वरपरको देश जालंधर मा काटोच को पुरानो राज्य को हिस्सा बनेको छ। राज्य अन्ततः टुक्रिएको थियो, र वर्तमान जिल्ला दातारपुर र जसवान, राजहरू को बीच विभाजित भएको थियो। उनीहरूले १७५९ सम्म आफ्नो क्षेत्रको अबाधित कब्जा कायम राखेका थिए, जब बढ्दो सिख सरदारहरूले पहाडी इलाकामा अतिक्रमणको एक शृङ्खला शुरू गरे। १८१५ मा महाराजा रणजित सिंहले जसवान शासकलाई सामन्ती कार्यकालमा सम्पत्तिको सट्टामा आफ्नो क्षेत्र त्याग्न बाध्य पारे। तीन वर्ष पछि दातारपुर को राजा यस्तै उपचार संग भेटे। सन् १८१८ को अन्त्यसम्म सतलजदेखि ब्याससम्म पूरै देश लाहोर सरकारको अधीनमा आइसकेको थियो, र १८४६ मा पहिलो एङ्लो-सिख युद्ध पछि ब्रिटिश सरकारलाई हस्तान्तरण गरियो। दातारपुर र जसवानका पदच्युत राजहरूले नयाँ शासकहरू बाट नगद पेन्सन पाएका थिए, तर उनीहरू आफ्नो पुरानो सार्वभौम स्थितिमा बहाल नहुँदा कटु निराशा व्यक्त गरे। तदनुसार, १८४८ मा दोस्रो एङ्लो-सिख युद्धको प्रकोपले असन्तुष्ट सरदारहरूलाई विद्रोहको लागि तयार पार्‍यो। उनीहरूले एक विद्रोह का आयोजन गरे, तर दुई राजा र अन्य सरदारहरू कब्जा गरियो, र उनीहरूको संपत्ति जफत गरियो।होसियारपुर हिन्दु महाकाव्य र संस्कृति आफैंमा एक प्राचीन केन्द्र हो। बाजवारा मा (वर्तमान शहर बाट ऊना रोड मा ४ किमी पूर्व) एक प्राचीन संस्कृति को भग्नावशेष अझै पनी पाउन सकिन्छ। पौराणिक हिसाबले यो जिल्लाको तेह दशुया राजा विराटको राज्य भएको अनुमान गरिन्छ जहाँ पाण्डवहरूले आफ्नो एक वर्षको निर्वासन बिताएका थिए।

भृगु संहिता

होसियारपुर पुरानो ज्योतिषीय तथ्यहरू को लागि लोकप्रिय छ जहाँ यो भनिएको छ कि पुराना कागजातहरू जहाँ प्रत्येक व्यक्तिको अतीत, वर्तमान र भविष्य को जन्म विस्तार मा लेखिएको छ, सुरक्षित रूप बाट यस ठाउँ मा राखिएको छ। धेरै मानिसहरू होसियारपुर भ्रमण गर्न को लागि आफ्नो अतीत, वर्तमान र भविष्य को बारे मा जान्न को लागि हरेक जन्म मा उनीहरू लाई अतीत मा लिईएको थियो।

महत्वपूर्ण शहरहरू

होसियारपुर मा धेरै प्राचीन सांस्कृतिक केन्द्रहरू को बीच शहर जयजोन थियो। जयजत ऋषि द्वारा ११ औं शताब्दीको लगभग शिवालिक तल्लो पहाडमा स्थापित भएको भनिएको हो, जयजोन एक फस्टाउने व्यापार केन्द्र थियो। यो प्राच्य अध्ययन को लागि एक केन्द्र को रूप मा पनि जानिन्छ। प्रख्यात विद्वानहरू र संस्कृत, ज्योतिष, आयुर्वेद र सङ्गीत को एक्सपोन्टरहरू बैठक को लागि यो ठाउँ मा गए। सङ्गीतकार पंडित हुसन लाल र भगत राम र प्रख्यात पाकिस्तानी कवि तुफेल होसियारपुरी एकै ठाउँका हुन्। जयजोन मा पनि ब्रिटिश युग देखीको एक सानो पुरानो रेलवे स्टेशन छ।

आयुर्वेद विद्वान पंडित गोविन्द राम वात्स्यायन र संस्कृत पुरस्कार विजेता आचार्य विश्वनाथ जयजोनका हुन्।

माहिलपुर शिवालिक को खुट्टा मा एक पुरानो गाउँ हो जुन चिनियाँ हुयान साँग द्वारा भ्रमण गरीएको थियो जसले आफ्नो नोट मा श्री महिपालपुर को रूप मा यो गाउँ लेखे।