असुर
हिन्दू धर्मग्रन्थमा असुर ती मानिसहरु थिए जो 'सुर' (देवता)सँग संघर्ष गर्थे। धर्मग्रन्थमा उनीहरूलाई शक्तिशाली, अतिमानवीय, ' पात्रको रूपमा चित्रित गरिन्छ। उनीहरू असल र खराब दुवै गुण भएका असुरहरु भेटिन्छन । असल राम्रा गुण भएका असुरलाई 'अदित्य' तथा खराब नराम्रा गुण भएका असुरलाई 'दानव' पनि भनिने गरिन्छ।
'असुर' शब्दको प्रयोग ऋग्वेदमा लगभग १०५ पटक भएको छ। यसमा ९० स्थानमा यसको प्रयोग 'शोभन' अर्थमा गरिएको छ र केवल १५ स्थानमा 'देवताको शत्रु' भनेर उल्लेख गरिएको छ। 'असुर' का व्युत्पत्तिलभ्य अर्थ हुन्छ- प्राणवंत, प्राणशक्ति सम्पन्न ('असुरिति प्राणनामास्त: शरीरे भवति, निरुक्ति ३.८) ।
प्रमुख असुर[सम्पादन गर्नुहोस्]
- अंधक
- बाणासुर
- भस्मासुर
- बकासुर
- चन्दा
- धेनुक
- दूषण
- हिरण्यकश्यपु
- हिरण्याक्ष
- होलिका
- जालन्धर
- कैटभ
- काकासुर
- कालनेमि
- करिन्द्रासुर
- महाबली
- महिषासुर
- मयासुर
- मुकासुर
- मुन्द
- निशुम्भ
- नरकासुर
- राहु
- रक्तबीज
- संबर
- शुक्र - असुरका गुरु
- सुन्ड
- स्वरभानु
- शितासुर
- शुम्भ
- सुमाली
- तारकासुर
- त्रिपुरासुर
- उपसुन्द
- वृषपर्व
- वृत्रासुर
यो पनि हेर्नुहोस[सम्पादन गर्नुहोस्]
- असुर (आदिवासी)
- शुक्राचार्य - असुरका गुरु
- वरुण
- वृत्रासुर
- देवासुर संग्राम