चीनको भूगोल

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट
चीनको नक्सा

चीनमा ठुलो भौतिक विविधता छ।[१] देशको पूर्वी तराई र दक्षिणी तटहरू उर्वर तराई र तराईहरू मिलेर बनेको छ। तिनीहरू चीनको अधिकांश कृषि उत्पादन र मानव जनसङ्ख्याको स्थान हुन्।[२] देशको दक्षिणी क्षेत्रहरू (याङ्जे नदीको दक्षिण) पहाडी र हिमाली भूभागहरू मिलेर बनेको छ। देशको पश्चिम र उत्तरमा डुबेका बेसिनहरू (जस्तै गोबी र ताक्लामाकान), घुम्ने पठारहरू, र विशाल मासिफहरू छन्। यसले पृथ्वीको सबैभन्दा अग्लो टेबलल्यान्ड, तिब्बती पठारको भाग समावेश गर्दछ, र धेरै कम कृषि क्षमता र जनसङ्ख्या छ।[३]

विश्वको सबैभन्दा अग्लो हिमाल, काराकोरम, पामिर्स र तियान शानले चीनलाई दक्षिणमध्य एसियाबाट छुट्याएका छन्। पृथ्वीका १७ वटा अग्लो हिमालमध्ये ११ वटा चीनको पश्चिमी सिमानामा अवस्थित छन्। जसमा नेपालको सिमानामा रहेको हिमालयमा रहेको विश्वको सबैभन्दा अग्लो शिखर सगरमाथा (८८४८ मिटर) र पाकिस्तानको सिमानामा रहेको विश्वको दोस्रो सबैभन्दा अग्लो चुचुरो के२ हिमाल (८६११ मिटर) समावेश छ। पश्चिमका यी अग्लो उचाइहरूबाट, जमिन टेरेस जस्तै पाइलामा तल झर्छ।[४]

सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]

  1. Hsu, Angel; Miao, William (२०१३-०४-२९), "28,000 Rivers Disappeared in China: What Happened?", The Atlantic, अन्तिम पहुँच २०१८-०९-१४ 
  2. Chung, Jae Ho (२०१७-०९-२१), "China Goes Local (Again)", Centrifugal Empire 1, Columbia University Press, आइएसबिएन 9780231176200, डिओआई:10.7312/columbia/9780231176200.003.0002 
  3. CIA (अक्टोबर १९६७), Communist China Map Folio, U.S. Central Intelligence Agency। 
  4. "Chapter 4: Local Party Government", Local Government Institutionalization in Hungary, Peter Lang, २०१५, आइएसबिएन 9783631657348, डिओआई:10.3726/978-3-653-05128-5/13