सामग्रीमा जानुहोस्

संन्यासोपनिषद

विकिपिडिया, एक स्वतन्त्र विश्वकोशबाट
संन्यासोपनिषद
The text discusses the monk tradition[]
देवनागरीसंन्यास
आइएएसटीSaṃnyāsa
शीर्षकको अर्थRenounce the world[]
तिथि14th or 15th-century[]
प्रकारSannyasa[]
सम्बन्धित वेदSamaveda[]
अध्यायहरू2[]

संन्यासोपनिषद सामवेदिय शाखा को अन्तर्गत एक उपनिषद हो। यो उपनिषद संस्कृत भाषामा लिखित छ। येसको रचियता वैदिक काल को ऋषिहरु हुन् भन्ने मानिन्छ तर मुख्यत वेद व्यासलाई उपनिषदहरूको लेखक मानिन्छ।

कहिलेकाहीं यसलाई संन्यास उपनिषद पनि भनिन्छ, यो अत्यधिक क्षतिग्रस्त, भ्रष्ट पाठ हो जुन धेरै फरक संस्करणहरूमा अवस्थित छ।[] प्रत्येक पाण्डुलिपि भित्र यसको शैली पनि फरक हुन्छ, गद्य र काव्यात्मक पदहरू मिसाउँदै।[] केही पाण्डुलिपिहरूमा, स्थानीय शीर्षकहरू लघु (सानो, छोटो) र बृहद (प्रमुख, ठूलो) जस्ता शब्दहरूसँग उपसर्ग गरिएका हुन्छन्, जसले पाण्डुलिपिहरू सन्यास मा स्थानीय सामाजिक-सांस्कृतिक विश्वासहरू प्रतिबिम्बित गर्ने जीवित पाठहरू थिए भन्ने सुझाव दिन्छ।[][] संन्यास उपनिषदको कलकत्ता र पूना पाण्डुलिपिहरूको आलोचनात्मक संस्करण पल ड्यूसेन द्वारा संकलित र अनुवाद गरिएको थियो, जसलाई कुण्डिका उपनिषद को वैकल्पिक शीर्षकले पनि चिनिन्छ। [] १४ औं वा १५ औं शताब्दीको CE को एक धेरै फरक पाण्डुलिपि "बृहत्-संन्यास" शीर्षकको प्याट्रिक ओलिभेल द्वारा अनुवाद गरिएको छ।[] धेरैजसो प्राचीन संन्यास उपनिषदहरू भन्दा फरक, ओलिभेलद्वारा अनुवाद गरिएको मध्ययुगीन बृहत्-सन्यास पाठ, भिक्षुहरूको छ वर्ग, तिनीहरूको भिक्षा माग्ने बानी र मठमा भिक्षुहरूको क्रममा सामेल हुन योग्य नहुनेहरूको म्यानुअल-जस्तो सूचीको लागि उल्लेखनीय छ।[१०] बृहत्-सन्यास उपनिषदका अनुसार मठहरूबाट अयोग्य ठहरिएकाहरूमा अपराधी (हत्या), उपभोग (क्षयरोग), अपाङ्ग, मद्यपान गर्ने, नपुंसक र अन्य समावेश छन्।[१०] यद्यपि, पद २५१ मा पाठले भन्छ कि यी मानिसहरूले मृत्युको खतरामा पर्दा आफैं त्याग गर्न सक्छन्।

मानिसहरू संस्कार (कर्मकाण्ड) द्वारा बाँधिएका हुन्छन्, र ज्ञानद्वारा मुक्त हुन्छन्। त्यसैले बुद्धिमान तपस्वीहरूले संस्कार गर्दैनन्।

बृहत-संन्यास उपनिषद (Tr: Olivelle)[११][१२]


यस पाठले छ प्रकारका त्यागीहरूलाई पहिचान गर्दछ - कुटिचक, बहुदक, हंसा, परमहंस, तुरियातित र अवधूत[१३][१४] कुटिचक त्यो भिक्षु हो जसले आफ्नो पवित्र धागो, आफ्नो कपालको शैली, आफ्नो परिवारका सदस्यहरूसँगको सम्पर्कलाई कायम राख्छ र एकै ठाउँमा खाना खान्छ।[१४] यस पाठमा भनिएको छ, बहुदक त्यो भिक्षु हो जो कुटिचक जस्तै छ तर मौरीको रूपमा (अनियमित रूपमा फरक घरबाट) भिक्षा माग्दै दिनमा आठ मुठी मात्र खान्छ।[१४] हंसा भिक्षुको कपाल म्याट हुन्छ, बहुदक जस्तै हुन्छ, तर उसले आफ्नो घरबाटै घुम्छ र भिक्षा माग्छ। पूर्व-चयन गरिएको छैन।[१४] एक परमहंस भिक्षुले आफ्नो पवित्र धागो त्यागेका छन्, आफ्नो टाउकोको गाँठो र कपाल काटेका छन्, सबै सामाजिक र भौतिक चीजहरू त्यागेका छन्, आफ्नो हातले कचौराको रूपमा भिक्षा माग्छन्, र खानेकुरा पाउँदा वा नपाउँदा खुसी हुन्छन्।[१३] एक तुरियातिता भिक्षुले गाई जस्तै फलफूल र पातहरू खान्छन्, पाठ भन्छन्, र जुन दिन उसले पकाएको खाना खान्छ, त्यो तीन फरक घरहरूबाट आउँछ जुन उसले पहिले कहिल्यै भ्रमण गरेको थिएन।[१४] एक अवधूत भिक्षुले सधैं आफ्नो प्रकृतिमा ध्यान गर्छ, जसले उसलाई दिन्छ त्योबाट खाना प्राप्त गर्छ।[१४][१३]


यो पनि हेर्नुहोस्

[सम्पादन गर्नुहोस्]

सन्दर्भ सामग्रीहरू

[सम्पादन गर्नुहोस्]
  1. १.० १.१ Deussen 1997, पृष्ठ 733.
  2. Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary: Etymologically and Philologically Arranged with Special Reference to Cognate Indo-European languages, Oxford University Press, Article on Saṃ-nyāsa, page 1148, Online
  3. Olivelle 1992, पृष्ठ. 8-9.
  4. Olivelle 1992, पृष्ठ. x-xi, 5.
  5. Tinoco 1996, पृष्ठ 89.
  6. Olivelle 1992, पृष्ठ. 241-256.
  7. ७.० ७.१ ७.२ Deussen 1997, पृष्ठ 733-739.
  8. Olivelle 1992, पृष्ठ. xi, 120-128, 241-256.
  9. Olivelle 1992, पृष्ठ. २४१-२५६.
  10. १०.० १०.१ ओलिभेल १९९२, पृष्ठ २४२.
  11. Hattangadi 2000.
  12. Olivelle 1992, पृष्ठ. 61, 78.
  13. १३.० १३.१ १३.२ हट्टांगडी २०००.
  14. १४.० १४.१ १४.२ १४.३ १४.४ १४.५ ओलिभेल १९९२, पृष्ठ. २४५-२४६.

बाह्य कडीहरू

[सम्पादन गर्नुहोस्]