ब्रिटिस राज

भारत
ब्रिटिस राजको नक्सा
वस्तु-स्थिति	साम्राज्यवादी राजनीतिक संरचना
आधिकारिक भाषाहरू	हिन्दी अङ्ग्रेजी
सरकार	साम्राज्यवादी राजनीतिक संरचना
मुद्रा	भारतीय रुपैयाँ
पूर्ववर्ती उत्तरवर्ती मुगल साम्राज्य कम्पनी राज कोनबाउङ राजवंश बर्मामा ब्रिटिस शासन भारतीय अधिराज्य पाकिस्तान अधिराज्य

ब्रिटिस राज भारतीय उपमहाद्वीप र दक्षिणपूर्व एसियामा ब्रिटिस क्राउनको शासन थियो; यसलाई भारतमा क्राउन शासन, वा भारतमा प्रत्यक्ष शासन पनि भनिन्छ, र यो सन् १८५८ देखि १९४७ सम्म चल्यो। ब्रिटिस नियन्त्रणमा रहेको क्षेत्रलाई समकालीन प्रयोगमा सामान्यतया भारत भनिन्थ्यो र संयुक्त अधिराज्यद्वारा प्रत्यक्ष रूपमा प्रशासित क्षेत्रहरू समावेश गरियो, जसलाई सामूहिक रूपमा ब्रिटिस भारत भनिन्थ्यो, र आदिवासी शासकहरू द्वारा शासित क्षेत्रहरू, तर ब्रिटिस सर्वोच्चता अन्तर्गत, रियासतहरू भनिन्छ। यस क्षेत्रलाई कहिलेकाहीँ भारतीय साम्राज्य भनिन्थ्यो, यद्यपि आधिकारिक रूपमा होइन।

भौगोलिक सीमा

ब्रिटिस राज गोवा र पोन्डिचेरी जस्ता अन्य युरोपेली राष्ट्रहरूको सानो होल्डिङ बाहेक, लगभग सबै वर्तमान भारत, पाकिस्तान र बङ्गलादेशमा विस्तार भयो। हिमालय पहाडहरू, उर्वर बाढी मैदानहरू, सिन्धु-गङ्गा मैदान, लामो तटरेखा, उष्णकटिबंधीय सुख्खा जङ्गलहरू, सुक्खा उकालो र थार मरुभूमिहरू समावेश गरी यो क्षेत्र धेरै विविध छ। फारसको खाडीका ट्रुसियल राज्यहरू र पर्शियन गल्फ रेसिडेन्सी अन्तर्गतका राज्यहरू सैद्धान्तिक रूपमा रियासतहरूका साथै ब्रिटिस भारतको प्रेसिडेन्सी र प्रान्तहरू सन् १९४७ सम्म थिए र रूपैयालाई आफ्नो मुद्राको एकाइको रूपमा प्रयोग गर्थे।

इतिहास

सिपाही विद्रोहले भारतमा ब्रिटिस उद्यमलाई हल्लाएको भए पनि यसले यसलाई पटरीबाट उतार्न सकेन। सन् १८५७ सम्म, बेलायतीहरू, विशेष गरी लर्ड डलहौजीको अधीनमा, हतारमा एक भारतको निर्माण गर्दै थिए जुन उनीहरूले आफ्नो आर्थिक र सामाजिक संस्थाहरूको गुणस्तर र बलमा बेलायतसँग बराबर हुने परिकल्पना गरेका थिए। विद्रोह पछि, तिनीहरू थप सतर्क भए। विद्रोहका कारणहरूमा धेरै विचारहरू समर्पित थिए र तीन मुख्य पाठहरू कोरिएका थिए। पहिलो, व्यवहारिक स्तरमा, ब्रिटिस र भारतीयहरू बीच थप सञ्चार र सौहार्दता हुनु आवश्यक छ - ब्रिटिस सेनाका अधिकारीहरू र उनीहरूका भारतीय कर्मचारीहरू बीच मात्र होइन तर नागरिक जीवनमा पनि।

जुन १९४७ मा कांग्रेसको तर्फबाट सरदार पटेल, नेहरू र अबुल कलाम आजाद, मुस्लिम लीगको प्रतिनिधित्व गर्ने जिन्ना, अस्पृश्य समुदायको प्रतिनिधित्व गर्ने बाबासाहेब आम्बेडकर र सिखहरूको प्रतिनिधित्व गर्ने मास्टर तारा सिंहलगायत राष्ट्रवादी नेताहरूले विभाजन गर्न सहमत भए। गान्धीको विचारको पूर्ण विरोधमा धार्मिक रेखामा रहेको देश। मुख्य रूपमा हिन्दु र सिख क्षेत्रहरू भारतको नयाँ राष्ट्र र मुख्य रूपमा मुस्लिम क्षेत्रहरू नयाँ राष्ट्र पाकिस्तानलाई तोकिएको थियो; योजनामा मुस्लिम बहुल प्रान्त पन्जाब र बङ्गालको विभाजन समावेश थियो।