सिक्किमको सङ्गीत
सिक्किमको सङ्गीत परम्परागत नेपाली लोक सङ्गीतदेखि पश्चिमाकृत पप सङ्गीतसम्म रहेको छ। लेप्चा, लिम्बू, भुटिया, किराँती र नेपाली समुदायले सिक्किमे संस्कृतिको अभिन्न अङ्ग हो। मुख्य परम्परागत शैली तामाङ सेलो भनेर चिनिने भारतीय लोक सङ्गीत हो, तामाङ समुदायको यो सङ्गीत एक सङ्गीत वाद्य "डम्फु" को लयबद्ध आवाजमा प्रस्तुत गरिन्छ। पश्चिमी शैलीको पप असम र सिक्किमको क्षेत्रमा लोकप्रिय छ, साथै पश्चिमी शैलीको विदेशी सङ्गीत शैलीहरू।
तामाङ सेलो[सम्पादन गर्नुहोस्]
यो तामाङ जातिको सांगीतिक विधा हो र भारत र विश्वभर पश्चिम बङ्गाल र सिक्किमका नेपाली भाषी समुदायहरूमाझ लोकप्रिय छ। यसमा तामाङ वाद्ययन्त्र, मादल, डम्फु र तुङ्नाको साथ छ, तर आजकल सङ्गीतकारहरू आधुनिक यन्त्रहरूमा लागेका छन्। तामाङ सेलो आकर्षक र जीवन्त वा ढिलो र मधुर हुन सक्छ र सामान्यतया दु:ख, प्रेम, खुशी वा दिनहुँका घटनाहरू र लोककथाका कथाहरू व्यक्त गर्न गाइन्छ।[१]
पश्चिमी प्रभाव[सम्पादन गर्नुहोस्]
सिक्किम र अन्य उत्तरपूर्वी राज्यहरू भारतमा पश्चिमी शैलीको सङ्गीतको केन्द्र हो। ट्राइबल रेन, एक अत्यधिक लोकप्रिय नेपाली ध्वनिक प्रयोगात्मक ब्यान्ड सिक्किमे शहर नाम्चीको हो।[२]
हिप-हप, के-पप र र्याप सङ्गीत किशोर र सिक्किमका युवाहरूमाझ सबैभन्दा लोकप्रिय छ।
सन्दर्भ सामग्रीहरू[सम्पादन गर्नुहोस्]
- ↑ (ACCU), Asia⁄Pacific Cultural Centre for UNESCO, "Asia-Pacific Database on Intangible Cultural Heritage (ICH)", www.accu.or.jp, अन्तिम पहुँच २०१८-०७-२१।
- ↑ Republica, "Tribal Rain's 'Sahara' in memory of late Rahul Rai", My City (अङ्ग्रेजीमा), अन्तिम पहुँच २०२२-०८-०४।
